Annem "Zuhal daha kalkmadın mı kızım?" Dedi. İşe geç kalacaktım. Hemen toparlandım. Bahar günüydü. Bahar bana hep yeni başlangıçları anlatırdı. Bir pantolon ve rahat bir tişört giydim. Hemen kahvaltıya oturdum. Kahvaltı benim için önemliydi. O sırada kardeşim yanıma sokuldu. Onunla konuşmak her zaman hoşuma giderdi. Beraber konuştuktan sonra evden çıktım. İşe giderken yakın mesafe olduğu için motorumu kullanıyordum. Tam şubeye yaklaşırken karşıma biri atladı. Birine çarpmıştım. Hemen ona baktım. Ayağı kanıyordu. Hemen ambulansı aradım. 10 dakika sonra ambulans geldi. Bende ambulansa bindim. Ve en yakın zamanda hastaneye ulaştık. Ciddi bir şeyi yoktu yavaş sürdüğüm için çok bir sorun yoktu. Ona evinin adresini sordum. İlk defa onunla konuşuyordum. Sesi çok yumuşaktı. Şaşırmıştım. Sonra adresini söyledi. Bende onu adresine bıraktım. Tam gideceğim sırada bana
-Merak etme senden şikayetçi olmayacağım yani bu kadar ilgilenmeye gerek yok dedi.
Bende bu laf üzerine sakin olarak
-Zaten şikayetçi olsanda bir faydası olmaz. Tamamen sen hatalısın. Ama yinede şikayetçi olmak istersen bizim şubeye gel senle özel olarak ilgileniriz dedim. Ve gülümsedim. Sonrada kapıya yöneldim. Giderken ona doğru baktım ve gülümsedim. Sonrada eve döndüm...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HOŞCAKAL
Misteri / ThrillerYaşam insanın algılayamayacağı bir boşluk bence...İşte bu boşlukta kaybolan dostlarıma en büyük vedam
