HOŞCAKAL

Toprak Ne Yapmaya Çalışıyor?

Bu aralar sık sık Baran'ın yanına gidiyordum. Onun anlattığı şeylerin doğru olduğunu biliyordum. Ama ona güvendiğimi bilmesini istemiyordum. Yine Baran'ın yanına gittim. O bana gerçekleri anlattıkça kafam karışıyordu. Baran yine sesizce karşıma oturdu. Bana
-By sefer ben konuşacağım sen dinle dedi. Bir terslik olduğu belliydi. Ama anlamamıştım. Tamam dedim.
-Toprak'tı uzak dur. O tehlikeli birisi.
Dedikleri ilk defa mantıksızdı. Ona inanmamıştım. Ama çok ciddi görünüyordu.
-Neden böyle bir düşünceye sahipsin. O iyi bir kız. Ayrıca bana zarar veremez. Unuttun mu ben polisim.
Umutsuzca bakıyordu. Olabilir miydi? Sonuçta onu benden daha iyi tanıyordu. Bir an sustum. Sonra
-Sana ınanmam için bir neden söyle o zaman sana inanayım. Dedim. Rahatlamıştı. Yoksa bildiği şeyler mi vardı?
-Toprak katil dedi.
Sözleri kafamda yankılandı. Hiç bir şey düşünemiyordum. Ne yapacaktım? Kime inanmalıydım? Baran bana hiç bir zaman yalan söylememişti. Ama Toprak onu daha çok az zamandır tanıyordum. Ama şu an ona bir şey sezdirmemeliydim. Bildiğimi duyarsa ne yapacağı belli değildi.
-Bak bana olan güvenin kalmadı biliyorum. Ama lütfen beni dinle. Sana zarar vermesini istemiyorum. Bir an bu söz beni mutlu etmişti. Sonra kendimi toparladım. Artık ona inandığımı söyleyecektim. Ama o sırada görüşme süresi bitti. Ama söylemezsem rahatlayamayacağımı bildiğim için sana güveniyorum Baran dedim. Son anda bana öyle bir gülümsedi ki dünya benim oldu sandım. Ona güveniyordum. Ona hep güvenmiştim. Şimdi ise Toprağı izleyecektim. Yaptığı garip bir şeyler varsa ortaya çıkaracaktım. Sonrada onu evden falan atardım. Ama birden üzüldüm. Ne diyordum ben? O kız olmasam çoktan ölmüştüm. Ama bu evimde bir katil yaşatacağım anlamına gelmiyordu. Başka yapacak bir şey de yoktu. O bir katildi. Sonunda olanları aklımdan sildim. Eve gittim. Toprak evdeydi. Ona ve kendime kahve yaptım. Oturduk. O sırada senin şu hapise giren sevgilin adı neydi? Baran dedi.
-Yanına gittin mi? Neden girmiş hapise?
-Ne bileyim ben. Yanına da gitmedim. Niye gideceğim ki? Benim hayatımda suçlulara yer yok dedi.
Şaşırdım. Kendisi katildi. Beni kandırmak bu kadar kolaymıydı? Ne zamandır bu kadar salaktım?
-Tamam tatlım canını sıkmayayım şimdi iyi ben bugün çok yoruldum. Biraz yatacağım. Dedim. Ve oradan ayrıldım.