HOŞCAKAL

DEĞİŞİYORUM^_^!!!

Değişiyorum. Dedim kendime. Peki ne ara bu kadar değişmiştim. Tek bildiğim bu kadar olayla nasıl başa çıkacağımı  bilememdi. Kaçmak yok bu kez dedim... Sonra birden şaşırdım. Ben neyden kaçmıştım. Yoksa geçmişte bir şeyden mi kaçmıştım? Kaçmasaydım. Birden aklıma böyle bir şey gelmezdi. Ne diyordum ben? Bir an kendime geldim ve giyinmeye başladım. Üzerime beyaz bluzumu ve altına haki rengindeki pantolonumu giydim.   Bu pantolonumu hep sevmiştim. Çünkü en sevdiğim renk haki olmakla beraber bunu Baran'la seçmiştik. Garaja gittim. Sadece gezmek istediğim için yürümeyi tercih ettim. Dikkatimi çeken o evin yanına gittim. Acaba bu evdeki hangi özellik beni kendine çekiyordu.  Sanki bu evi daha önce çok iyi tanıyordum.  Sanki bana bir şeyler anlatmak istiyordu. Tamam dedim yapacağım. Bahçesine girdim. Uzun zamandır kesilmemiş olan otlar isyan edercesine uzamıştı sanki. Ama hoş bir bahçeydi. Büyük bir asma ağacı onunla yapılmış çardak... Gerçekten içim bir hoş olmuştu. Bu evin benim için anlamı neydi? Evin sahibini merak ettim. Acaba şimdi nerdeydi? Eğer bu ev benim için bu kadar önemliyse Baran bu evi bilmeliydi. Ona sorabilirdim. Ama onunla konuşmak istemiyordum. En azından şimdilik... O sırada bir adam yaklaştı. Kafasında kalan ufak tefek tüyleri, ufacık boyu ve birazcık kilosuyla çok tatlı bir adama benziyordu. Oh Rabbime şükürler olsun. Sonunda geldin. Baran nerde kızım? Tatile mi gitmiştiniz?
Şaşırdım. Ve olayları anlamaya çalışırken birden bir görüntü canlandı. Baran bana bakıp gülüyordu. Bu adam da mutlu olursunuz inşallah diyordu. Sonra karanlık. İçimden kendime sövmüştüm. Nasıl hatırlayamam? Baran! Onunla konuşmalıyım...