Aradan on yıl geçmişti. O gün halil in annesinin ölüm yıl dönümüydu. Maya ile beraber şehrin az ilerisindeki mezarliga gittiler. Burası sadece halil için değil maya içinde özeldi. Maya ne zaman kendisini yalnız hissetse , annesini özlese buraya gelirdi. İkisi mezarlikta biraz vakit geçirdikten sonra köşke döndüler. İçeriye yeni girmislerdi ki bir çığlık ile irkildiler. Neydi bu? Her kimse korkmuşa benziyordu. Birden evin kapısı açıldı Yilbat bir kızın elinden tutmuş sürüklüyordu. Kimse olanları anlamamisti. Yilbat kızı bir sağa bir sola çekiştiriyor. Burdan çıkışın yok diye bağırıyordu. Mehmet efendi mutfağın büyük kapısından çıkageldi.
-Yilbat oğlum bu kızcağız da kim böyle, neler oluyor burda . Bu olanları baban bi duyarsa...
-ehh mehmet efendi hadi sen kendi işine bak bir dahada benim işlerime karışacak olma sakin.
Maya sinirlenmişti. Tam olaya müdahale edecekti ki halil tuttu kolundan ,yapma dermiscesine kafasını salladı.
Akşam olmuştu osman bey köşke döndü. Maya olanları osman beye anlattı ama ne nafile .
Osman bey :Yilbat birsey yapmışsa kesin bir açıklaması vardır. Yilbat ile o kızı da çağır salona gecin. Herkes salona toplandı.
Yibat: bu kuzen masal ,kendisi müstakbel eşim olur. Evleneceğimiz güne kadar evimizde misafir olacak. Baba eğer karşı çıkacaksaniz onuda alır bu evden gide..
Osman bey daha Yilbat cümlesini bitirmeden olur oğlum dedi . Kocaman köşk . Hem de Karamanlı ailesine yakışır sekilde düğünü yaparız.
-ama baba şu kıza baksana, hiç gönüllü gibi bir halı varmı? Üstelik Yilbat onu sabah sürükleyerek soktu içeri, baba bunu o kıza yapamayız. Hem ailesinin izni var mı bu işe?
-sen karışma maya ,bu abinle bizim aramızda.
Masal sessizce olanları izliyordum. Çok bitkin düşmüştü üstelik Yilbat ile evlenmeden başka çaresi yoktu. Yilbat kendisini sürekli ailesi ile tehdit ediyordu. Her ne kadar istemesede bu evde olmaya mecburdu. Ve artık işkence günleri onun ve maya için başlıyordu.
