The House Of Fear Bodies

Chapter 1

"Δεν θέλω σου λέω!!! Πόσες φορές πρέπει να στο πώ?"
"Σε παρακαλώ καρδούλα μου, μην είσαι τόσο αρνητικιά." Είπε ή Μαμά μου. Ειμασταν έτοιμοι να μετακομίσουμε, θα πηγαίναμε να εγκατασταθούμε στην Νέα Υόρκη , γιατί ή Κάθριν, ή μαμά μου, πήρε προαγωγή και θα δούλευε στο καλύτερο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.
"Οχι δεν πάω και είμαι κάθετη!"
"Αγάπη μου σε παρακαλώ πολύ προσπάθησε και δες τα πράγματα απο την θετική τους μεριά." Είπε ή μαμα μου και συμμάζευε τα ρούχα μου. Εκείνη την ώρα που μάνα και κόρη λογομαχούσαμε μπήκε μέσα ο μπαμπάς μου ο Τζονυ.
"Τι κάνουν οι δυο γυναίκες της ζωής μου?" Και εκείνη την ωρα μπήκε μέσα στο δωμάτιο ή μικρότερη αδερφή μου ή Χλόη για να παραπονεθεί ακόμα μια φορά στον μπαμπά οτι την σήκωσε νωρίς.
"Μπαμπάκα νυστάζω." "Θα κοιμηθείς στο αεροπλάνο καρδιά μου." Ο Τζόνυ, ο μπαμπάς μου και της Χλόη, πήρε αγκαλιά την Χλόη και απευθύνθηκε σε εμένα.
"Πως νιώθεις γλυκιά μου?"
"Μπαμπά γιατί πρέπει να φύγουμε?" "Αγάπη μου ή μανούλα πήρε προαγωγή το ίδιο και εγώ αφού τους είπα πως θα γίνουν τα πράγματα." "Γιατι ή Χλόη και εγώ να μην μήνουμε μαζί με την γιαγιά? Ετσι και εσύ και ή μαμά θα έχετε τις δουλειές σας και εγώ και ή Χλόη θα έχουμε τις φίλες μας." "Δηλαδή δεν θέλεις να είσαι μαζί με τους γονείς σου Τίφανη?" "Θα ερχόμαστε να σας βλέπουμε τις γιορτές." "Αγάπη μου αυτό που λες δεν γίνετε, σκέψου λίγο πως εκεί θα κανείς καινούριους φιλους." "Ναι καλά."
Είμουν παρα πολύ θυμωμένη με όλο αυτό το θέμα που σε όλη την πορεία για το αεροδρόμιο δεν τους μιλούσα καθολου. Οταν φτάσαμε ή ώρα ήταν 7:30 , βρήκαμε την οδο του σπιτιού και το συμμαζέψαμε λίγο. Στις 9 πήγαμε για να ψωνίσουμε έπιπλα για το σπίτι. Οταν τελειώσαμε με τις αγορές καθαρήσαμε όλο το σπίτι τοποθέτησαμε τα έπιπλα και συμμαζέψαμε. Τελειώσαμε κατα της 4 στο μεσημέρι και μετά ξεκουρατήκαμε. Οταν ο μπαμπάς με ρώτησε πως μου φέναιτε το σπίτι, εγώ απλα σταύρωσα τα χέρια μου, ανασήκωσα τους ώμους μου και είπα "ναι είναι πανέμορφο." Είπα και κατευθύνθηκα στο δωμάτιο μου. Ο πατέρας μου θύμωσε πολύ για αυτή την αντίδραση μου και πήγε να μου μιλήσει "Τίφανη σε βαρέθηκα , ειλικρινά, δεν μπορώ άλλο με αυτήν σου την συμπεριφορά. Δεν θες να μιλήσεις σε μένα και στην μαμά σου, δεχτό , αλλά οτι και να κανείς δεν πρόκειται να πας να μείνεις στην γιαγιά. Θα πάς σε ένα καινούριο περιβάλλον και θα επιβιώσεις σε αυτό όπως εγώ, ή μαμά σου και ή αδερφή σου και να σου πω και κάτι πιστεύω πως ή αδερφή σου θα επιβίωση καλύτερα απο σένα." Αυτό τώρα γιατί το είπε, αφού ξέρει οτι πειράζομε. Εμεινα στο δωμάτιο μου όλη την νύχτα και δεν βγήκα απο εκεί μέσα, απλός κάθησα έτσι ακίνητη μέχρι το πρωί και δεν κοιμήθηκα καθόλου.

Γειά σε όλους, αυτή είναι ή αρχή της ιστορίας μου. Πως σας φάνηκε? Θα χαρώ πολύ να μου απαντήσετε στα σχόλια και βέβαια να μου πείτε πως φαντάζεστε την συνέχεια.