Εμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ποιός ήταν τέλος πάντων αυτός που με κυνηγούσε? Τι ήθελε απο εμένα? Πήγα να ανοίξω την πόρτα αλλά ήταν κλειδωμένη. Προσπάθεισα μια ακόμη φορά αλλά τίποτα. Τι στο διαλο γινόταν τέλος πάντων? Ακουσα μια φωνή απο πίσω μου.
"Οοοοοο ή καημένη ή Τίφανη εγκλωβείστηκε μέσα στις τουαλέτες ενός μπάρ" είπε και έβαλε τα γέλια.
Ηταν αυτός. Ο διάβολος μου.
"Λουίς τι κανείς εδώ" είπα και έπεσα στο πάτωμα κλαψουρίζοντας.
"Σςςςςς ήρεμα αγάπη μου." Ηρθε κοντά μου και με πήρε αγκαλιά.
"ΜΗΝ ΜΕ ΑΓΚΙΖΕΙΣ."
Του φωναξα και άρχισα να χτυπάω την πόρτα για να με ακούσει κανένας και να μπορέσει να με βγάλει απο δω μέσα. Ο Λουίς με κοιτούσε και ταυτόχρονα γελούσε.
"Που το είδες το αστείο?"
"Το οτι προσπαθείς να βγεις. Που νομίζεις οτι βρίσκεσαι?"
"Λουί άσε την πλάκα και βγάλε με απο δω."
Δεν μου απάντησε και συνέχεισε να με κοιτάει. Κάποια στιγμή άκουσα τον Ρομπ εξω απο την πόρτα.
"Τίφανη κορίτσι μου τι κανείς τόση ώρα?"
"Ρομπ σε παρακαλώ άνοιξε μου δεν μπορώ."
Ο Ρομπ έσπρωξε την πόρτα με δύναμη και άνοιξε. Δεν άργησε όμως να παρατήρησει και τον Λουί.
"Τίφανη τι έγινε, είσαι καλά?"
"Καλά είμαι."
Δεν άργησε όμως να προσέξει τον Λουί.
"Ποιός είναι αυτός τιφ."
"Θα σου πω μετα."
"Καληνύχτα γλυκούλα , θα τα πούμε την δευτέρα." Ακουσα τον Λουί να λέει.
Βγήκα έξω μαζί με τον Ρομπ και μπήκαμε μέσα στο αμάξι του. Ο Ρομπ δεν ξεκίνησε αμέσως να οδηγάει και κατάλαβα γιατί. Ηθελε να μάθει για τον Λουί. Εγώ είχα τοποθετήσει το κεφάλι μου δίπλα στο παράθυρο και έκανα πως δεν καταλάβενα. Ο Ρομπ επειδή θύμωσε με σκουντηξε λίγο...πολύ.
"Ρομπ τι στο διαλο."
"Ποιός ηταν αυτός?"
"Δεν σε αφορά και δεν θες να μάθεις." Του είπα και αυτό τον έκανε να εξοργιστεί ακόμα περισσότερο.
"Με αφορά Τίφ γιατί...γιατί, έπρεπε να τον έβλεπες Τίφ. Σε κοιτούσε...ααααχ γιατί είναι τόσο δύσκολο?"
Καθόμουν και τον κοιτούσα μπερδεμένη. Τι ήθελε να πεί? Ποιό ήταν το βλέμμα του Λουί προς τα εμένα?
"Πως με κοιτούσε?"
"Σαν να ήταν ερωτευμένος μαζί σου..."
Πήγε να πει κι αλλά, αλλά εγώ τον διεκοψα με το γέλιο μου.
"Μα είναι δυνατόν Ρομπ να πιστεύεις πως ο Λουίς είναι ερωτευμένος μαζί μου." Είπα και συνέχεισα να χαχανιζω και του έκανα νεύμα για να συνεχείσει αυτό που έλεγε.
"...όπως και εγώ." Είπε και το γέλιο μου κόπηκε απότομα. Ο Ρομπ με ξαναφίλησε αλλά δεν ήταν όπως μέσα στο μπάρ. Ηταν σαν να το εννοούσε.
Με πήγε στο σπίτι και μετά έφυγε και εκείνος. Μόλις ξεκλείδωσα την πόρτα της πολυκατοικίας μπήκα μέσα και βρήκα τον Λουί να κάθεται στις σκάλες και να με κοιτάει όπως με κοιτούσε στο κλάμπ.
"Καλώς την μου."
"Λουί κοίταξε να δεις δεν έχω καμία όρεξη να χαλάσω την διάθεση μου. Για αυτό θα σε παρακαλούσα να ξεκουμπηστείς απο το σπίτι μου."
"Δεν ήρθα να σου κάνω κακό. Αλήθεια σου λέω. Θέλω να τα ξανά βρούμε."
Ηταν τώρα πολύ κοντά μου και με είχε στην αγκαλιά του. Το ένα κομμάτι του εαυτού μου ήθελε να τον σκοτώσει, να τον γδάρει ζωντανό ενώ το άλλο ήθελε να τον πάρει αγκαλιά και να τον συγχώρεση για οτι έκανε. Το δεύτερο κομμάτι μου ήθελα να το ξεριζώσω και να το αφήσω να πεθάνει.
"Αργησες λίγο. Είμαι μαζί με τον Ρομπ πλέον."
"Ελα τώρα αυτόν?"
"Ναι αυτόν! Ακόμα όμως και να είμουν ελεύθερη δεν θα τα έβρησκα μαζί σου ποτέ."
"Αυτή είναι ή τελευταία σου λέξει?"
"Ναι αυτή είναι."
"Εντάξει."
Είπε και έφυγε. Ηθελα τόσο πολύ να είμαστε παλι μαζί, αλλά δεν γίνεται. Σκέφτηκα να τρέξω για να τον προλάβω αλλά διέγραψα αμέσως αυτή την σκέψη.
أنت تقرأ
The House Of Fear Bodies
رعبΗ Τίφανη μαζί με την οικογένεια της μετακομίζουν σε ενα σπιτι στην Νέα Υόρκη. Η μητέρα της, Κάθριν, είναι καθηγήτρια σε ένα πολύ καλό και ιδιοτικό πανεπιστήμιο και ο πατέρας της, Τζόνι, δουλεύει ως πορτιέρης σε ένα πολύ φημησμένο καζίνο. Η Τίφανη εί...
