The House Of Fear Bodies

Chapter 17

Εχει περάσει μια ωρα απο την ώρα που έφυγαν. Κάθομαι και βλέπω τηλεόραση και περιμένω τον χαρυ να με πάρει τηλέφωνο. Η ωρα έφτασε 6:30 και ο χαρυ ακόμα δεν με πειρε και είχα εκνευρηστεί τόσο πολύ. Μετα απο λιγα λεπτά μου έστειλε μύνημα.

Γειά σου τιφ, έχω τρομερή όρεξη να πάω σε κλάμπ. Είπα σε μερικά παιδιά αν θέλουν να έρθουν και κάποια μου απάντησαν θετικά. Σε παρακαλώ πολύ έλα.

Γιατί? Γιατί το έκανε αυτό σήμερα? Γιατί το έκανε αυτό την στιγμή που τον χρειάζομαι? Υποτίθεται πως θα ερχόταν για να δούμε ταινία και να μιλήσουμε για να γνωριστούμε καλύτερα.

Υποτίθεται πως θα ερχόσουν στο σπίτι μου να δούμε ταινία. Τι άλλαξε τώρα και εχεις τρομερή όρεξη για να πας σε κλάμπ?

Ελα τώρα ρε συ μην μου το χαλάς θα είναι ωραία.

Οχι δεν έρχομαι.

Κανόνισε!!! Εχω ετοιμαστεί και μπαίνω στο αμάξι μου και έρχομαι να σε πάρω.

ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΟΧΙ!!!!!😠😠😠😠

Καλα ντε μην φωνάζεις τόσο😂

Εκείνη την ώρα που πήγα να του στείλω κι άλλο μύνημα άκουσα μια κόρνα και κάποιον να με φωνάζει. Βγήκα εξω στο μπαλκόνι και είδα το χαρυ με ένα πλάτη χαμόγελο να μου λέει να ντυθώ και να πάμε στο κλάμπ (τα λακάκια του παλι έκλεβαν την παράσταση)

ΟΧΙ του είπα θυμωμένα και μπήκα μέσα. Μετα απο κάποια δευτερόλεπτα άκουσα μια πόρτα να ξεκλειδώνει και κατατρόμαξα γιατί νόμιζα πως ήταν κλέφτης (βέβαια θα μου πεις πως οι κλέφτες δεν μπαίνουν με κλειδιά στα σπίτια)
αλλά τελικά ηταν ο χαρυ που χαμογελούσε παλι.

"Γειαααααα."

"Πες μου αμέσως πως μπήκες εδώ μέσα."

"Εεεεμ με τα κλειδιά." Είπε και μου τα έδειξε ενω τα κρατούσε στον αέρα.

"Μάλιστα και που βρήκες τα κλειδιά του σπιτιού μου αν επιτρέπετε."

"Δεν θα σου το πω" και με πλησίασε υπερβολικά πολύ.
"Λοιπόν...τι λες να πας να ντυθείς και να βαφτείς γιατί έχουμε εξοδο απόψε?"

"Χααχαχα λάθος εντύπωση έχεις χαρυ. Δεν θα πάω πουθενά."

"Ελα μορε τώρα. Αφού το θες πες την αλήθεια."

Λοιπόν να η αλήθεια, θέλω να πάω αλλά τελευταία έχω γίνει πολύ τεμπέλα και βαρειέμαι να πάω οπουδήποτε.

"Θα σου πω την αλήθεια."

"Ωραία σε ακούω."

"ΒΑΡΕΙΕΜΑΙ."

"Αχ με δουλεύεις?"

"Οχι αλήθεια βαρειεμαι."

"Τιφανη πήγενε τώρα μέσα στο δωμάτιο σου να ετοιμαστείς."

Τον κοίταξα δήθεν θυμωμένα και μετα πήγα μέσα στο δωμάτιο μου να ετοιμαστώ. Εβαλα ενα άσπρο κροπ τοπ, μια ψηλόμεση μαύρη φούστα και βάφτηκα ελαφριά. Αφού τελείωσα πήρα το δερμάτινο μπουφάν μου, τα κλειδιά μου, λεφτά,το κινητό μου και φύγαμε. Οταν φτάσαμε είχε πολύ κοσμο και λιγοστό φως. Κάποια στιγμή που προσωπικά εμένα μου φάνηκε αιώνας βρήκαμε τραπέζι για να καθίσουμε και μετά απο 30 λεπτά ήρθαν τα παιδιά που ο χαρρυ είπε πως θα ερχόντουσαν. Ηταν όλοι τους πολύ καλοί και όλοι, βασικά σχεδόν όλοι είχαν κοπέλες.

"Τιφ απο εδώ ο Ζεην, ο Νιαλ και ο Λιαμ." Είπε ο χαρρυ και μου τους σύστησε δείχνοντας τον καθένα.

"Χαρηκα πολύ παιδιά."

Ολοι τους ήταν παρα πολύ καλοί και προστατευτικοί με τις κοπέλες τους. Ο Ζεην με την Αλησον(τυχαίο το όνομα) και ο Λιαμ με την Σοφία. Ο μόνος που δεν είχε κοπέλα ηταν ο Νιαλ. Πως όμως δεν έχει καμία κοπέλα αφού είναι τόσο όμορφος, έχει πανέμορφα γαλάζια μάτια και ξανθά μαλλιά, ο κεν απο την Μπάρμπι σκέφτηκα. Τα αγόρια συζητούσαν για διάφορα θέματα και εγώ μιλούσα με την Αλησον και την Σοφία.

"Ωστε είσαι η κοπέλα του χαρυ."

"Τι?? Οχι βέβαια. Πως σου ήρθε αυτό ρε Σοφία?"

"Τι???? Ναι καλά πες μας την αλήθεια τώρα."

"Οχι Σοφία δεν τα έχω μαζί του."

"Αντε...πλάκα κανείς."

"Αλησον μιλάω σοβαρά."

Γεια σας, πως σας φάνηκε? Ωραίο ηταν. Σχολιάστε τις γνώμες σας και για το πως θα θέλατε να συνεχείσω την ιστορία. Κάτι σημαντικό μπορεί η ιστορία να μην έχει καλό τέλος και να κάνω και δεύτερο, μπορεί.