Μου φάνηκε πολύ χαζό που τα κορίτσια νόμιζαν πως είμουν με τον Χάρυ. Δηλαδή τι? Πρέπει να είμαστε απαραιτήτως ζευγάρι. Συγγνώμη που δεν βλέπω ερωτικά τον Χάρυ και τον βλέπω σαν κολλητό μου. Αλλωστε, ο Χάρυ μπορεί να έχει οποία κοπέλα θέλει οποία στιγμή θέλει, γιατί όλα τα κορίτσια στο σχολείο τον γουστάρουν και κάποιες έχουν έρθει και μου το έχουν εξομολογηθεί. Γύρισα κάποια στιγμή και κοίταξα τον Χάρυ και μετά γύρισε αυτός και με κοίταξε και τα κορίτσια το έκαναν πολύ μεγάλο θέμα, δηλαδή οτι είμαστε ερωτευμένοι μεταξύ μας και ότι δεν το γνωρίζουμε ακόμα. Εκνευρίστηκα και χωρίς να δείξω οτι θύμωσα πήγα στο μπάνιο. Μπήκα μέσα και ευτυχώς δεν ηταν κανένας μέσα. Το μόνο που έκανα ήταν να κοιτάζω το είδωλο μου στον καθρέφτη και στην συνέχεια βυθήστηκα σε σκέψεις με αυτά που μου είπαν τα κορίτσια.
Κάποια στιγμή άνοιξε η πόρτα και είδα τον Νιαλ να μπαίνει.
"Επ που χάθηκες εσύ? Λείπεις εδώ και σχεδόν μισή ώρα."
"Αλήθεια? Δεν το κατάλαβα καθόλου. Ξέρεις..."
"Εμ μου είπαν τα κορίτσια τι έγινε και σου ζητάνε συγγνώμη."
"Αααα καλά."
Για 2 λεπτά χαζεύαμε ο ένας τον άλλον, βλέπαμε ποιά θα είναι η επόμενη κίνηση του αλλουνού και κάποια στιγμή ένιωσα πολύ άβολα με το πως με εξέταζε ο Νιαλ απο πάνω μέχρι κάτω.
"Τι κανείς?" Του είπα χασκογελόντας και εκείνος σοβαρεύτηκε.
"Αν σε έκανα να νιώθεις άβολα χίλια συγγνώμη απλώς...να...είναι που μου άρεσες πολύ...υπερβολικά πολύ."
Δεν πίστευα στα αφτιά μου. Νόμιζα πως δεν άκουγα καλά. Απο μέσα μου ήμουν σαν τον σνουπι που έκανε τον χαρούμενο χορό του.
"Ααααα." Αυτή ήταν η μονη βλακεία που μπορούσα να πω. Ελεος πια σε βαρέθηκα ποτε θα πεις και κάτι σωστό? Ελεγε η εσωτερική μου φωνούλα. Ξέρεται αυτή η φωνούλα που μας λέει τι να κάνουμε που κάποιες φορές είναι κακία, άλλοτε καλή. Τις περισσότερες φορές λέει το σωστό και εμείς αυτομάτως πηγαίνουμε και κάνουμε λάθος και σπάνια το αντίστροφο.
"Τι εννοείς?"
"Εεεμ κοιτά νιαλ και εμένα μου αρέσεις, αλλα..."
"Σου αρέσει ο Χάρυ."
"Τι?? Οχι βέβαια! Απλα είναι οτι δεν φτάνει μονο να αρέσει ο ένας τον άλλον, αλλά και να...πως να το πω. Να ξέρουν αν ταιριάζουν μαζί."
"Ααααα, θα το μάθουμε όταν βγούμε ξανά."
"Ωστε θα ξανά βγούμε?"
"Ναι φυσικά! Δεν πρόκειται να χαθούμε."
Βγήκαμε έξω απο το μπάνιο και κατευθηνθήκαμε προς το τραπέζι μας.
Διασκέδαζα πολύ με τον νιαλ. Είναι πολύ κουλ, γλυκός και προστατευτικος μαζί μου. Χάρηκα πολύ που τον γνώρισα.
YOU ARE READING
The House Of Fear Bodies
HorrorΗ Τίφανη μαζί με την οικογένεια της μετακομίζουν σε ενα σπιτι στην Νέα Υόρκη. Η μητέρα της, Κάθριν, είναι καθηγήτρια σε ένα πολύ καλό και ιδιοτικό πανεπιστήμιο και ο πατέρας της, Τζόνι, δουλεύει ως πορτιέρης σε ένα πολύ φημησμένο καζίνο. Η Τίφανη εί...
