The House Of Fear Bodies

Chapter 20

Tiffany's pov

Κοιμήθηκα στον καναπέ του σαλονιού και είδα το χειρότερο όνειρο που έχω δει σε ολόκληρη την ζωή μου. Ειδα ότι ο Χαρυ ηταν μέσα στο αυτοκίνητο του και έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα και οτι έπρεπε να στρίψει στην στροφή αλλά δεν την είδε και έπεσε στον γκρεμό. Εχω λίγα δευτερόλεπτα που ξύπνησα και ακούω το τηλέφωνο να χτυπάει και φαντάζομαι πως είναι η μαμά. Το σηκώνω βιαστικά αλλά δεν είναι η μαμά.

"Παρακαλώ?"

"Καλησπέρα σας δις Γκρέιντζερ."

"Ναι ποιος είστε και πως ξέρετε πως με λένε?"

"Αστυνομία Καλιφόρνιας. Σήμερα το πρωί ο κύριος Σταιλς...φαντάζομαι τον γνωρίζετε."

"Φυσικά."

"Μάλιστα. Σήμερα το πρωι λοιπόν βρέθηκε στον γκρεμό του περιφεριακού δρόμου. Ετρεχε με μεγάλη ταχύτητα. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε βρίσκεται στο νοσοκομείο. Θα μπορούσατε όμως να έρθεται?"

"Θεέ μου, φυσικά και μπορω να έρθω."

Εκλεισα το τηλέφωνο και πήγα να ντυθω. Κάτω στο πάτωμα υπήρχε ένα χαρτάκι που έμοιαζε με σημείωμα και έγραφε με κόκκινα γράμματα και έγραφε επάνω του

Ξεκίνησα είδη και ο φίλος σου είναι ο πρώτος. Μάντεψε ποιος θα είναι ο επόμενος. Στοιχείο βρίσκεται στην Μηνεσότα και το αγαπάς πολύ αυτό το άτομο.

Δεν θα το αντέξω να ζω με ένα φάντασμα. Σε μια μικρή τσάντα έβαλα πιτζάμες και εσώρουχα και τηλεφώνησα στην Ζοη, μου είπε πως θα ηταν εντάξει να μείνω μαζί της γιατί έλειπαν και οι δικοί της γονείς. Πρώτη στάση όμως...το αστυνομικό τμήμα.

****

"Τι κανείς εδώ?"

"Χα βέβαια, εσένα δεν θα έπερναν...την γκομενα του."

"Ρομπ δεν είμαι γκομενα του."
Εφτασα στο αστυνομικό τμήμα, με δυσκολία οφείλω να πω και μπαίνω μέσα στο γραφείο του διοικητή και βλέπω τον Ρομπ. Μετά απο λίγο έρχεται και ο διοικητής.

Δ:"Γεια σας."

Τ:"Γεια σας κ. Διοικητή."

Δ:"Λοιπόν. Σας ενημέρωσα απο το τηλέφωνο για το τι συνέβει...

Ρ:"Ναι κύριε διοικητή μας ενημερώσατε...εμας τι μας θέλετε εδώ?"

Δ:Φαίνεται πως κάποιος πείραξε τα φρένα του κ. Σταιλς και δεν μπορούσε να χαμηλώσει την ταχύτητα. Γνωρίζετε αν είχε...δεν ξέρω εχθρούς, αντιπάλους?"

Τ:" Ηρθε πρόσφατα στην πόλη μας οποτε δεν νομίζω. Μπορεί να το έκανε κάποιος δράστης δολοφόνος."

Δ:" Κυρία Γκρέιντζερ ακούτε τι λέτε? Ακόμα και οι δράστες και οι απλοί δολοφόνοι έχουν κάποιον στόχο."

Τ:"Μάλιστα"
Αφού τελείωσε ο διοικητής βγήκαμε απο το γραφείο του και περπατούσαμε μέχρι το ασανσέρ.

"Οσο χλεχλες και φλορακι ήταν δεν του άξιζε τέτοιο πράγμα."

"Μπορείς σε παρακαλώ να μην χρησιμοποιείς παρελθόν."

"Οκ σορρυ."

"Δεν πειράζει."

"Τώρα τι θα κανείς?"

"Θα πάω να τον δω στο νοσοκομείο."

"Θες να σε πάω?"

"Οχι ευχαριστώ θα πάρω ταξί."

"Τόσο αντιπαθείς σου είμαι? Δεν δέχομαι αλλη κουβέντα θα σε πάω εγώ."

"Είσαι σίγουρος?"

"Ναι καλέ."

Χχχχχεεεεεηηηηη. Τι κάνετε? Εχουμε φτασει στο 20ο παρτ και είμαι ενθουσιασμένη. Θέλω να πω ενα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όσους διαβάζουν το βιβλίο μου και οτι σας ΛΑΤΡΕΥΩ. Αποφάσισα πως θα κάνω και ενα ακόμη βιβλίο και θα το ονομασω imagine. Ελπίζω οποιοι ενδιαφέρονται ακόμη να το διαβάσουν. Δεν θα είναι πάντως του τύπου λυκόφως με τον Χαρυ Σταιλς ή δεν ξέρω και εγώ ποιον. Θα το ανακαλυψετε ( όσοι ενδιαφέρονται ακόμα ) μόνοι σας. Μέχρι την επόμενη φορά μπαααιιιιι 😘😘😘🙌🙌🙌