Η Τελευταία Μας Φορά

~This is the end~

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε μια βραχνή φωνή. Αφού γυρίζω αντικρίζω τον Πέτρο τον ιατρό του..
-Ελάτε λίγο στο γραφείο μου!
Μου είπε κοφτά και πολύ απότομα, σαν να βιαζόμαστε για κάτι και να τον πίεζε ο χρόνος!
-Λοιπόν σας ακούω τι με θέλετε και είναι τόσο επείγον;
-Θέλω την συγκατάθεση σου ώστε να προχωρήσω στην διακοπή των μηχανημάτων όπου τον κρατούν σε αυτήν την ζωή!
POV ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΊΔΑΣ: Μα καλά τι μου ζητάει το άτομο; Ότι και να μου πει εγώ δεν υπογράφω,καταρχάς δεν έχω το δικαίωμα να του αφαιρέσω αυτό το πολύτιμο δικαίωμα για την ζωή..;
-Λοιπόν; Τι απόφαση πήρες;
-Φυσικά και δεν πρόκειται να δεχτώ, είναι παράλογο αυτό που μου ζητάς!
-Μα δεν υπάρχουν ελπίδες ματιά μου.
-Κι' ας μην υπάρχουν εσύ θα παλέψεις μέχρι τελευταίας στιγμής μέχρι να αποφασίσει ο Θεός ποτέ θα του στερήσει την ζωή, Κατάλαβες γιατρουδάκο της πλάκας;
Είπα γεμάτη σιγουριά!!
-Αρκετά καλά να πηγαίνω..
Αφού έφυγε εγώ πήγα και κάθισα σ αυτά τα άβολα μεταλλικά καθίσματα που υπήρχαν μπροστά από το δωμάτιο του νοσοκομείου που βρισκόμουν..!! Και εκεί παρέμεινα για περίπου μια εβδομάδα στην ίδια θέση..!! Όταν από το βάθος του διαδρόμου είδα την παιδική μου φίλη και συνάμα αδερφή του Ζήση την λεγόμενη Θεανώ. Ή Θεανώ λοιπόν είναι στην ηλικία των είκοσι ετών, είναι ψηλή γύρω στο 1.76 και πολύ αδύνατη,με μαύρα μαλλιά και ξανθά στις άκρες και μελί ματιά. Γενικότερα είναι πολύ όμορφη και συμπαθητική κοπέλα..!!
-Συγγνώμη που δεν ήρθα ποιο πριν δεν γινόταν..πως είναι η κατάσταση του;
-Σταθερή δυστυχώς ή ευτυχώς!
-Μάλιστα υπάρχει δυνατότητα να τον δω;
-Ίσως και να υπάρχει, από εσένα εξαρτάται αν αντέχεις το όλο αυτό Θέαμα...!!
-Εντάξει τότε πηγαίνω.
~μερία Θεανώς~
Βρίσκομαι μπροστά από την πόρτα του δωματίου του,είναι το 401 αφού ανοίγω προχωράω προς το βάθος και τον αντικρίζω ξαπλωμένο σε εκείνο το νοσοκομειακό κρεβάτι. Αρχικά τον επεξεργάζομαι είναι σκεπασμένος μέχρι τους γοφούς του εκεί που σχηματίζει το -V- με αυτό το λευκό σεντόνι,ωστόσο τα χέρια του είναι έξω από το σεντόνι και περασμένη την έχουν μία βελόνα όπου από εκεί του διοχετεύουν τον όρο ώστε να εισχωρήσει σε όλο του το σώμα. Αμέσως μετά παρατηρώ το πρόσωπο του στην μύτη του έχουν τοποθέτηση ένα σωληνάκι,τώρα το γιατί δεν το ξέρω,ενώ στο στόμα του έχει ένα ακόμα μεγαλύτερο σωληνάκι και στην άκρη των χειλίων του μια κολλημένη ταινία ώστε να στέκεται στην θέση του. Τέλος στο κεφάλι του φορούν ένα πράσινο αλλά διάφανο σκουφάκι. Αφού τον παρατήρησα για ώρα πήρα μια καρέκλα που υπήρχε στον χώρο και κάθισα κοντά του και του χαΐδεψα το χέρι του, Τότε...;