Η Τελευταία Μας Φορά

~Η ΑΠΑΓΩΓΉ~

Ξαφνικά ξύπνησα μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Προσπάθησα να σηκωθώ μα ήμουν αλυσοδεμένη. Δίπλα μου και ο Ζήσης στην ίδια κατάσταση ακριβώς. Προσπάθησα να τον ξυπνήσω και τα κατάφερα.

- Ζήση μου φοβάμαι πολύ
- Ηρέμησε καρδιά μου θα τα καταφέρουμε θα ξεφύγουμε από εδώ
- Δεν νομίζω πουλάκια μου

Είπε ο Αντρέας με ένα χαμόγελο υπερηφάνειας.

- Τι θέλεις από εμένα επιτέλους μου λες;
- Εσένα και μόνο εσένα!!

Είπε και με πλησίασε αφήνοντας μου λίγο ψωμί τυρί και αντίστοιχα στον Ζήση, μα δεν κατέβαινε μπουκιά.

- Άσε μας να φύγουμε σε παρακαλώ πολύ και από εμένα ότι θες..

Είπα!! Ουψψ, χαζομάρα είπα. Τώρα δεν με σώζει τίποτα!!

- Χαίρομαι που θα έχω την άδεια σου για οτι θα επακολουθησει.

Είπε και με πλησίασε μου έσκισε τα ρούχα και με άφησε γυμνή. Επειτα απομακρυνθηκε.

- Γαμωτο, θα σε πειράξει και δεν μπορώ να κάνω τίποτα να σε σώσω!

Είπε ο Ζήσης κλαίγοντας. Με κοιτούσε αποσβολομενος και κάπως στα χαμένα.

- Θα αντέξω Ζήση, το έχω περάσει ξανά αυτό το μαρτύριο μαζί του

Είπα με τρεμαμενη φωνή καθώς έκλαιγα.. Τότε ο Ζήσης τα έχασε εντελώς.

- Μα εσύ δροσοσταλιδα είπες πως δεν σε έχει αγγίξει!!
- Ψέμματα σου είπα Ζήση να μην ανησυχείς
- Ναι μα ήδη θα μπορούσαμε να τον είχαμε καταγγείλει τότε και δεν θα φτάναμε ως εδώ!!
- Φοβήθηκα Ζήση, φοβήθηκα μήπως δεν με πιστέψεις, με απειλούσε ξέρεις.

Είπα και ο Αντρέας με έναν ακόμα άντρα μπήκαν στο δωμάτιο το βασανιστήριο μου, τώρα ξεκινά.

- Αρκετά η κουβέντα, αρχίζει το σόου.

Είπε ο Αντρέας, ενώ ο άλλος άνδρας κρατούσε το κεφάλι του Ζήση, ώστε να κοίτα μονάχα εμένα. Τότε ο Αντρέας άρχισε να μπαίνει βίαια μέσα μου, κλείνοντας μου με το χέρι του το στόμα μου. Ήταν βίαιος και πονουσα πολύ και φρικτά. Παρακαλούσα από μέσα μου να τελειώσει αυτό το μαρτύριο. Ο Ζήσης από την μεριά του έκλαιγε με λυγμούς και χτυπιοταν και φώναζε..

- Μηηηη!! Αστην, μην την αγγίζεις Γαμωτο, Αστην.. Αστην..

Είπε κλαίγοντας με αναφιλητα. Και περίμενε να τελειώσει όλο αυτό το μαρτύριο. Μα μάταια όλο αυτό κράτησε 1:30 ώρα μέχρι που έπεσα ημιλυποθιμη κάτω. Τότε εκείνοι έφυγαν και ο Αντρέας μου είπε.

- Έτσι και μιλήσεις πουθενά σας σκότωσα και τους δύο.

Είπε και έφυγε, ο Ζήσης πάλευε να ξεφύγει από τα δεσμά του. Μετά από πολύ ώρα κατάφερε να σπάσει την μια αλυσίδα και με πλησίασε. Έβαλε το αυτί του στην καρδιά μου και είχα ακόμα χτυπους και σφυγμό ευτυχώς!!
Με τα πολλά κατάφερε να λυθεί και έψαχνε κάτι αιχμηρό ώστε να σπάσει και τα δικά μου δεσμά. Βρήκε ένα σκουριασμενο μαχαίρι και το πήρε και έκοψε τις αλυσίδες. Μετά με πήρε σε στυλ νύφης και άρχισε να τρέχει μέσα στο δάσος. Ξαφνικά βρήκε ένα σπίτι με ανοιχτά φώτα. Ήταν ένα πανδοχείο μέσα στο δάσος. Χτύπησε και ο υπεύθυνος βγήκε έξω. Αφού μας είδε σ αυτήν την κατάσταση έφερε μια αλλαξια ρούχα και μας έβαλε μέσα. Περιμέναμε να ξημερώσει και εκείνος κάλεσε το ασθενοφόρο.. Στο νοσοκομείο λοιπόν..

Hello 2o part σήμερα χαμός 💗😆