Η Τελευταία Μας Φορά

~ ΤΑ ΠΆΝΩ ΚΑΤΩ ~

Όταν ξύπνησα νόμιζα πως όλα ζω ένα όνειρο, βρισκόμουν ξαπλωμένη σε ένα κρύο δωματιο του νοσοκομείου εντελώς μόνη μου, τότε η πόρτα ανοίγει και ο Ανδρέας μπαίνει μέσα κοιτώντας με, με ένα περίεργο βλέμμα

- Ανδρέα που ήσουν; εγω γιατί βρίσκομαι εδώ;

- Δροσοσταλιδα σε παρακαλώ πολύ είμαι σε μια πολύ δύσκολη θέση αυτήν την στιγμή, δυστυχώς πρέπει να βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα.

- Τι εννοείς Ανδρέα; για ποιο φίδι μου λες;

- Λοιπόν ας το πάρει το ποτάμι..

- Ανδρέα με τρομάζεις, τι συμβαίνει; κάτι με τον Ζήση έτσι; ξέρεις τι έπαθε ο Ζήσης; έτσι δεν είναι;

Είπα φωνάζοντας...!!

- Πες μου γαμωτο, πες μου!

Είπα χτυπώντας τον στο στήθος..

- Ο Ζήσης Δροσοσταλιδα μου είναι εγκεφαλικά νεκρός, από στιγμή σε στιγμή θα σταματήσει και η καρδιά του..

- Δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω; γιατί σε μένα θεέ μου; γιατί δεν μ άφησες για λίγο να χαρώ; γιατί;

- Ηρέμησε μικρή μου και κοίτα να πάρεις λίγο τα πανω σου έτσι;

- Όλα εύκολα τα έχεις ρε Ανδρέα εσύ

- Έχεις και ένα παιδί και μάλιστα το παιδί μας μην το ξεχνάς αυτό Δροσοσταλιδα

Είπε και έφυγε κοπανοντας δυνατά την πόρτα, έπειτα επικράτησε σιωπή..

*και έπαιζε αυτό το τραγούδι, ακούστε το είναι ταμάμ*

6 μήνες αργότερα..

Ακόμη δεν μπορώ να συνειδητοποιησω πως ο Ζήσης δεν βρίσκεται ανάμεσα μας, βέβαια δεν καταριέμαι ούτε νευριάζω, έτσι έπρεπε να γίνει και έτσι έγινε! Ευτυχώς η ψυχολόγος με βοήθησε να ανακαμψω γρήγορα.

Βέβαια δεν λέω και το μωρό μου ο Αντρέας μου είναι εκείνος που μου δίνει ζωή, χωρίς εκείνον δεν ήξερα τι θα κάνω, βέβαια όσο αρχίζει να μιλάει σιγά σιγά όλο κάτι μου ζητάει.

Τώρα του ήρθε η ιδέα πως θέλει αδερφάκι, ώστε να μην παίζει μόνος του. Από την άλλη εγώ δεν έχω φτιάξει ακόμα την ζωή μου, δεν θέλω κανέναν και τίποτα. Όσο για Αντρέα μου έχει γίνει στενός κορσές!

- Που είναι ο Ζησακος μου; που είναι το αστεράκι του μπαμπά ;

- Να σου πω δεν το πάμε λίγο στο  υπαίθριο πάρκο φουσκωτών να παίξει τώρα που έχει καλό καιρό;

- Πάμε ναι, πάω να φέρω το ποδηλατακι του!!

Είπε ο Ανδρέας και πήγαμε στο πάρκο εκεί ο μικρό μας έπαιζε και με άλλα παιδάκια και υπήρχε και μια υπεύθυνη η οποία τα επιβλέπει.. Έτσι και εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να τα πούμε λιγάκι με την ησυχία μας..!!

- Αχχ κοίτα τον πόσο όμορφα παίζει

- Πράγματι μικρή μου! Αλλά άστα αυτά τώρα Δροσοσταλιδα θέλω να σου εξομολογηθώ κάτι

- Σε ακούω λοιπόν τι συμβαίνει;

- Αρχικά θέλω να αντιδράσεις ψύχραιμα αλλά πρέπει να ξέρεις πως είχα υποσχεθεί στον Ζήση ένα βράδυ πριν την ημέρα του γάμου σας πως ότι και να συμβεί θα σας προστατευω πάντα και εσένα και τον γιο μας!

- Και πως ήξερες τι θα συμβεί;

- Δεν ήξερα απλώς μου ήρθε και το έκανα, υποσχέθηκα πως ότι γίνει δεν θα αφήσω κανέναν να σε πληγώσει..!

- Πολυ καλά λοιπόν και τώρα τι θες; εξάλλου με το παιδί τα έχουμε κανονίσει όλα νομίζω εε;

- Κοίτα δεν ξέρω πως θα αντιδράσεις αλλά αγόρασα ένα σπίτι στην καινούργια πολυκατοικία που χτίστηκε μόλις 2 τετράγωνα παρακάτω και θέλω να ζήσουμε εκεί μαζί με το παιδί;

Τότε εγώ πάγωσα, δεν ήξερα πως να αντιδρασω και πως να απαντήσω...

Hello αστεράκια...!! Πάμε για φινάλε σε λίγα κεφάλαια;; ❤️👋