Η Τελευταία Μας Φορά

~Η ΝΈΑ ΜΟΥ ΖΩΉ~

Ο γιατρός του μας ειδοποιήσε ότι ξύπνησε, Αχ επιτέλους συνήλθε ώρα να φεύγω τότε! Αμέσως έφυγα και πήγα σπίτι και κλείστηκα στον εαυτό μου..τα παιδία με έψαχναν αλλά δεν ένοιαζε και ιδιαίτερα!!
~Μερία παιδιών~
Μπήκαμε μέσα και τον είδαμε, χάρηκε καταβάθος που μας είδε, αλλά βαθιά μέσα του τα μάτια του έκρυβαν μια θλίψη και αυτό δεν γινόταν να το κρύψει, όσο κι αν προσπαθούσε!!
-Επ, Λοτ η επίσκεψη σου με ξάφνιασε!
-Εεε δε γινόταν να μην έρθω να δω τον αδελφικό μου φίλο τώρα που με είχε ανάγκη..!!
-Σωστά,αδερφούλα μου πως είσαι;
-Καλά είμαι, εσύ αγάπη μου;
-Καλά εκείνη που είναι; Ήρθε ή όχι;
-Ήρθε αλλά έφυγε!
-Ααα είχε το θράσος και ήρθε και να με δει ε;
-Όσο και να την κατηγορείς εκείνη κάθε μέρα αγωνιούσε για σένα αδερφούλη μου!
-Ας είναι...και τώρα πηγέντε σας παρακαλώ να ρωτήσετε ποτέ θα βγω από δω μέσα.
~Μερία μου~
Πήρα ξανά με αποφασιστηκότητα την εφημερίδα στα χέρια μου και άρχισα να ψάχνω το μάτι μου όμως έπεσε πάνω σε μια δουλειά που ενδιαφέρει κυρίως τον αντρικό πληθυσμό μα εκείνοι για πρωτοτυπία ζητούν γυναίκα,αμέσως πήρα τηλέφωνο και έκλεισα ραντεβού ώστε να βρεθούμε.
Αφού ετοιμάζομαι πάω να τους συναντήσω γεμάτη αισιοδοξία...!!