Η Τελευταία Μας Φορά

~ΜΊΑ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΜΑΤΙΆ~

Το διάβασμα από την εφημερίδα μου διακόπτει το κινητό μου τηλέφωνο, κοιτάζω προσεκτικά την οθόνη μου, μα ο αριθμός άγνωστος.
POV:Μα ποίος να είναι τέτοια ώρα και τι θέλει από την ζωή μου; Να με συγχύσει θέλει; Ας το σηκώσω για να μάθω!
-Παρακαλώ ποίος είναι;
Είπα και με αποφασιστηκή φωνή.
-Καλησπέρα λέγομαι Πέτρος Δελατότας και είμαι ο προσωπικός ιατρός του κυρίου Ζήση Κακλέα.
-Μάλιστα,και από μένα τι θα θέλατε;
-Να έρθετε στο νοσοκομείο, οι συγγενείς του αγνοούσα και μόνο εσάς βρήκα...
-Να έρθω αλλά γιατί; Τι έχει συμβεί κύριε Δελατότα;
-Είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο του και εκτός αυτού έχει υποστεί μεγάλα κατάγματα σε όλο του το σώμα,οι ελπίδες είναι ελάχιστες!
POV ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΊΔΑΣ: Μα καλά τι πάει να πει ελάχιστες; Μήπως μου κάνει πλάκα; Δεν γίνεται ένα κακόβουλο αστείο είναι,αλλά όχι επιτυχημένο..
Αυτόματα, πέφτει το τηλέφωνο από το χέρι μου.
-Κυρία Καρσιώτη με ακούτε; Κυρία Καρσιώτη;
Αμέσως κλείδωσα το διαμέρισμα κάλεσα το ασανσέρ, μπήκα μέσα και αφού έκλεισε η πόρτα κάλεσα το -1 και βρέθηκα στο πάρκινγκ. Πήγα στο αυτοκίνητο μου ξεκλείδσα,έβαλα τα κλειδιά στην μίζα,έβαλα μπρος πάτησα γκάζι και ξεκίνησα να κατευθύνεται προς το νοσοκομείο, στο δρόμο έτρεχα πολύ πρώτη φορά ξεπερνούσα τα 100 χιλιόμετρα..
Μετά από λίγο φτάνω εκεί και παρκάρω το αυτοκίνητο στο ιδιωτικό πάρκινγκ,κλειδώνω και κατεβαίνω. Κατευθύνομαι προς την γραμματεία εκεί μου δίνουν οδηγίες για το που ακριβώς έχουν τον Ζήση,αφού φτάνω εκεί κοιτάω από το παράθυρο του δωματίου και αμέσως καταλαβαίνω ότι είναι αυτός..
POV:δυστυχώς,είναι αυτός. Μακάρι να ήταν κάποιος άλλος καλύτερα μα όχι εκείνος. Στο κάτω κάτω γιατί να είναι αυτός;