Η Τελευταία Μας Φορά

~ΤΕΛΕΥΤΑΊΕΣ ΕΛΠΊΔΕΣ~

Ο γιατρός έρχεται να εξετάσει τον αδερφό μου,αφού πρώτα με απομακρύνει από τον θάλαμο. Αμέσως πάω κοντά στην Δροσοσταλίδα και παρατηρώ το βλέμμα της που κρύβει όλο αγωνία.
-Έχεις κάποιο νέο;
Είπα όλο αγωνία
-Τίποτα σπουδαίο έως τώρα η ίδια κατάσταση με πριν
Μου είπε λυπημένη σκουπίζοντας τα δάκρυα στα μάτια της με τα δάχτυλα της!
Τότε βγαίνει ο γιατρός από το δωμάτιο του και έρχεται διστακτικά προς το μέρος μας,όλο ενθουσιασμό βέβαια!
-Τι συμβαίνει γιατρέ;
Του είπα γεμάτη αγωνία..
-Ο οργανισμός του ανταποκρίθηκε στην νέα αγωγή που του δόθηκε και σε μια με δύο ημέρες το πολύ θα έχει συνέλθει εντελώς και φυσικά θα έχει ξυπνήσει!
Με το που το άκουσα αυτό τα μάτια μου έλαμψαν από χαρά, δεν πίστευα σε αυτό που άκουγα!! Αμέσως αγκαλιάζω αυθόρμητα τον γιατρό του και κατευθύνομαι προς το παράθυρο του δωματίου του..λέγοντας του..
-Το ήξερα πως θα τα καταφέρεις
Είπα με σιγουριά,τότε ένα χέρι ακουμπήσε τον ώμο μου δεν το πιστεύω ο Λοτ ο αδελφικός φίλος του Ζήση.
-Ειι,πότε ήρθες;
-Μόλις,πως είναι;
-Ακόμα κοιμάται σε λίγο όμως θα ξυπνήσει ο υπναράς μου!
Του είπα ναζιάρικα και λίγο παιχνιδίαρικα,ενώ εκείνος γέλαγε..
-Χα,χα καλά πάω να τον δω..
~Μερία Λοτ~
Αφού μπήκα μέσα κάθισα στην καρέκλα που βρήκα και άρχισα να του μιλάω.
-Βρε παλιόφιλε μόνο και μόνο για σένα ήρθα έστω και από την Αμερική να το εκτιμήσεις αυτό κάποτε!
Είπε γελώντας,ο Λοτ χωρίς φυσικά να πάρει απάντηση..
Μετά από αυτό του χαΐδεψε το προσκέφαλο και βγήκε προς τα έξω. Συγκεκριμένα προς τον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου.
-Επ Θεανώ και εσύ εδώ;
Είπε με περιεκτικό ύφος
-Και εγώ εδώ που αλλού;
Είπε ειρωνικά η Θεανώ
-Χα,χα σωστά μικρή μου..τι θα έλεγες για μια μικρή βόλτα έως το απέναντι πάρκο;
-Φυσικά και είμαι μέσα, ώρα να ξεσκάσω και εγώ!!
Είπα κάπως ναζιάρικα..
POV ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΊΔΑΣ: Είμαι μόνη μου στο κυλικείο,ακόμα δεν τόλμησα να μπω στο δωμάτιο του μα πρεπε να το κάνω,έχω να του πολλά για εμάς, και κυρίως το ότι ΕΜΕΊΣ ΟΙ ΔΎΟ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΏΣΑΜΕ ΑΚΌΜΑ είπα ρουφώντας την τελευταία τζούρα μου από το τσιγάρο πριν το σβήσω στο σταχτοδοχείο. Ύστερα φεύγω πριν όμως μπω στο δωμάτιο του πηγαίνω στο μπάνιο και πλένω Τα χέρια μου με σαπούνι και αντισυπτικό μην του μεταδώσω κανένα μικρόβιο γιατί στην κατάσταση του ο οργανισμός του είναι ευάλωτος και πολύ επιρρεπής σκέφτηκα,ενώ άνοιγα την πόρτα του δωματίου του. Αφού μπήκα μέσα άρχισα αμέσως να του μιλάω χωρίς σταματημό για όλα όσα καίνε μέσα μου όσο καιρό βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση,ξαφνικά όμως το μηχάνημα τον παλμών του μηδενίζετε και χτυπάει ασυγχρώνιστα
Αμέσως ήρθε ο γιατρός του και δύο νοσοκόμοι..
-Θεέ μου τι του έκανα η κακούργα;
Ξεφώνησα λυπημένη μέσα από την τρομάρα μου!
-Ψυχραιμία μικρή μου,καλύτερα να καθίσεις στην καρέκλα. Έλα παίρνε βαθιές ανασουλές!
Εγώ από το κλάμα όμως δεν μπορούσα να ανασάνω είχα θολώσει μέσα μου..
-Ήρεμα,χαλάρωσε κλείσε τα μάτια σου και Ανάμεσα βαθιά έτσι ακριβώς εισπνοή εισπνοή. Μπράβο μου μικρή μου καλύτερα τώρα;
-Πολύ; Ο Ζήσης πως είναι επανήλθε;
-Ναι τον επανέφεραν οι νοσοκόμοι.
-Αχ,ευτυχώς Θεέ μου σώθηκε για ακόμα μια φορά να σε καλά.
Είπα και βγήκα έξω να συναντήσω τα παιδιά..!!
Δύο μέρες αργότερα λοιπόν ο γιατρός του μας είπε πως...;

ΨΗΦΊΣΤΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΆΣΤΕ ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΑΊΝΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΜΟΥ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ!!!