vrijdag de dertiende

Hoofdstuk 6.

Met een voet tegen de kluisjes aanleunend en haar andere strak op de grond kijkt May me vragend aan. Ze heeft net verteld dat we na schooltijd samen naar haar vaders laboratorium gaan om het briefje te onderzoeken. May's vader is echt een van de grootste onderzoekers hier in de buurt. Hij heeft een mega groot laboratorium tot zijn beschikking, en aangezien hij weg is voor één of andere reis mogen wij van May's moeder erin. 

''Ik vind het wel een goed plan.'' Antwoord ik. Ik ben alleen wel benieuwd hoe we gaan uitvinden van wie het DNA is. May heeft daar vast wel aan gedacht. Haar vader is onderzoeker dan moet ze het zelf toch ook wel weten toch? Anders kan May's moeder ons vast wel helpen. Volgens mij zit zij ook in dat soort gedoe. 

May knikt enthousiast. ''We gaan hem gewoon vinden Am!'' Ja, we gaan hem vinden. Wie zou het zijn? Die vraag heeft de laatste tijd zoveel door mijn hoofd gespookt. Wie.. ? Wie zou het toch zijn? Misschien een jongen, misschien een meisje. Misschien wel iemand die ik al heel lang ken. Ja, dat echt wel. Anders zou die persoon toch niet altijd van die dingen met me kunnen uithalen? 

''Ja!'' Ik sla een arm om de schouder van mijn beste vriendin heen en tover een glimlach tevoorschijn. 

-

''Goedemorgen kids,'' Begroet May's moeder mij en May. May kijkt haar moeder met één kwade blik aan. Misschien ook wel te begrijpen. Ze lijkt wel het welkom comité van een groep kleuters. ''zullen we maar meteen beginnen dan?'' Zou May haar eigenlijk al ingelicht hebben over wat we gaan doen?

''Graag.'' Mompelt May. May's moeder draait zich gelijk om en begeleidt ons naar het laboratorium wat in het achterste gedeelte van hun grote huis staat. Een grote wit geverfde deur laat ons weten dat daarachter het laboratorium ligt. Eigenlijk ziet het er veel té gewoon uit voor een laboratorium. Niet dat een laboratorium nou zo heel speciaal is ofzo. Nee helemaal niet. Misschien zou een schuilplaats voor spionnen er ook wel zo gewoontjes uitzien. Je mag natuurlijk niet ontdekken dat het een schuilplaats is.

May's moeder steekt de sleutel in het sleutelgat van de deur en maakt hem open. ''Hier is het dus. Als jullie iets nodig hebben hoef je alleen maar te gillen.'' May's moeder grinnikt even om haar eigen grap en loopt dan weg.

May loopt naar binnen en houdt sierlijk de deur voor me open. ''Kom binnen.'' Ik schiet in de lach. Wat attent. May graait even in haar broekzak en haalt dan het briefje tevoorschijn. ''Laten we maar gelijk aan de slag gaan.'' 

Ik loop achter May aan naar een soort scan apparaat. May strijkt het briefje glad en legt het op het apparaat. ''Nu gaan we dus hem soort van scannen. Dit wordt echt een eitje. Geloof me we zijn hier zo mee klaar.'' Zouden we er echt zo mee klaar zijn? Waarschijnlijk is die persoon niet zo gek om allemaal dingen achter te laten. Geef hem eens ongelijk. Waarom zou hij ook. Hij is vast niet gek ofzo. Waarom ga ik er eigenlijk vanuit dat het één hij is? Misschien is het wel een meisje. Misschien zijn het wel meerderen personen. 

Ik knik langzaam en kijk hoe May een paar knopjes indrukt. ''Nu hebben wij mooi even de tijd om wat te drinken. Ik stik van de dorst!'' Drinken? Maar moeten we er dan niet bij blijven ofzo? Blijkbaar niet want May lijkt aardig zeker van haar zaak. 

Ik loop achter May aan naar de keuken. Dat is waarschijnlijk het gedeelte in het huis waar het het meest kleurrijkst eruit ziet. Volgens mij zien hier alle kleuren te vinden. Rood aanrecht, oranje tafel, Blauwe lamp, gele kastjes en één groen bijzettafeltje waar weer alle kleuren van de regenboog terug zijn te vinden in de bloemen. Ik kom dan wel vaker bij May over de vloer maar dit blijft toch nog iets bijzonders voor me. May's huis is wel mijn tweede thuis, maar niet met de keuken meegeteld. Ik vind het wel mooi, maar zo kleurrijk hoeft nou ook weer niet. May's ouders denken daar blijkbaar anders over want zij hebben de keuken - het hele huis trouwens - zelf ontworpen. 

''Wat wil je drinken?'' May kijkt me vragend aan terwijl ze de koelkast - die heeft trouwens een normale witte kleur hoor - door zoekt naar een fles cola. 

''Doe maar één cola.'' Antwoord ik. Mijn blik glijdt nog één keer door de keuken heen. Misschien maak ik mijn keuken later ook wel zo kleurrijk. Misschien he!

''Gevonden!'' Trots houdt May een grote 1 liter fles cola in de lucht. Ze pakt twee glazen tevoorschijn en schenkt voor ons allebei cola in. ''Nou, dan proosten we maar op de goede afloop.'' 

Ik grijns en duw mijn glas tegen die van May aan. Het maakt een dof geluid als de twee glazen tegen elkaar aankomen. Hopelijk wordt onze zoektocht niet zo .. dof.

- - -

Hopelijk niet nee. Denken jullie dat May's plan gaat lukken en dat ze de dader vinden? Of denken jullie dat de dader onderschat wordt door May en dat hij eigenlijk wel slimmer is? Wie zou de dader eigenlijk zijn? Denk eerlijk gezegd dat niemand van jullie het nu weet maar oké. 

En ik weet echt dat het niet helemaal goed gaat met de updates. Ik moet denk ik gewoon een vaste dag hebben, maar ik denk er gewoon nog even overna. Omdat ik al twee keer een beetje té laat heb geupdate wil ik in het weekend ook weer een update doen - gewoon voor één keer - omdat jullie al zoveel van mij hebben moeten missen.

Ik heb eigenlijk geen reden voor mijn - onacceptabele - ik-update-maar-even-niet-gedrag. Het is ook niet met opzet gegaan, maar.. Ja, ik weet het niet. Ik had het gewoon een beetje druk en ik had veel aan mijn hoofd. Sorry daarvoor.

Xxx