vrijdag de dertiende

Hoofdstuk 8.

''Ruzie?'' Mijn moeder kijkt even vragend op van de pan waarin ze aan het roeren was. ''Jij en May?'' Het komt er erg ongelovig uit, moet ik zeggen. Al is mijn moeder niet zo'n persoon die dingen verbergt, het is nu misschien wel een beetje heel erg duidelijk. 

''Ja, zij..'' Wacht! Wat moet ik zeggen? Vrijdag de dertiende verhaal zal ze alleen onzin vinden en.. Improvisatie! ''Zij ging op school met iemand anders terwijl wij hadden afgesproken. Ik vind het gewoon zo stom!'' Dat laatste is geen improvisatie, maar het is gemeend. Ik vind het echt stom! Ik ga zitten op een stoel die aan de tafel staat en kijk mijn moeder aan. 

''Weet je, je moet haar ook een keer vergeven he? En wacht nou niet té lang. Sowieso hoor je niet te wachten! Zeg gewoon wat je er van vind en dan zal ze je heus wel begrijpen, denk ik. '' Tot de woorden 'denk ik' had ik nog wel gedacht dat ik vaker naar mijn moeder moest gaan, maar die woorden maken alles nog onzekerder dan het is. Alsof ze een hard draaiende wereldbol nog eens een extra tikje erbij geeft.. 

Ik knik en haal mijn mobiel tevoorschijn. Veel zin heb ik niet om nog heel veel gezeur van mijn moeder aan te horen. Hopelijk kan ik dat op deze manier zo goed mogelijk ontwijken. 2 berichten? Ik voer mijn schuifcode in en kijk meteen op Whatsapp. 

May : Ruzie is nooit leuk, maar ik moest dit gewoon doen. Vergeef me gewoon oké?

May : Plan voltooid! Bewijs materiaal in de cabine. Kom je morgen naar mij?

Yes! Heel even ben ik van plan een rondje te dansen, maar dan valt mijn blik op mijn moeder. Toch maar niet.. 

-

''vijf uur thuis he?'' Roept mijn moeder als ik gelijk na school naar May vertrek. Op school hebben we het helemaal goed gemaakt.Ik ruk mijn jas van de kapstok. Het is een simpel lichtgrijs exemplaar. Ergens ben ik daar wel erg blij mee. Patroontjes zijn niet echt mijn ding. Nooit geweest. 

''ja ja,'' mompel ik terwijl ik mezelf in mijn jas hijs. De hele dag heb ik al lopen stressen over het bewijs materiaal. Wat als May nou niet kan vinden van wie het is? Wat als ze nou het verkeerde heeft? Wat heeft ze eigenlijk gedaan? 

''Hé, hoorde je me wel?'' Verrast kijk ik op naar mijn moeder die recht voor mijn neus tegen me aan het praten is. Ze zucht even en praat dan weer verder over ditjes en datjes. Ik vind het best. Zolang ze maar niet praat over hoe het met mij en May zit nu. Al zal ik dan weer in mijn improvisatie modes kunnen overschakelen, toch lijkt het me niet zo'n best idee. 

''Doei mam!'' Gil ik terwijl ik de frisse buitenlucht inloop. Ja, het is mei, maar dat betekent helaas niet dat het niet koud is. Het is nog altijd frisjes buiten. Gelukkig, bestaan er ook wel zonnige dagen. Al is dat vandaag niet het geval. 

Ik pak mijn fiets uit de garage en sjees zo snel als ik kan naar May's huis toe. Ze woont maar een paar straten verderop, dus ik kan er gemakkelijk heenrijden. Onderweg denk ik na over May's plan. Ik vertrouw het niet. Misschien maakt May gewoon een grapje? May houdt soms nogal van grapjes. Maar dat doet ze met zoiets toch niet? Nee toch? 

Snel rijd ik de Willem-Alexander straat in. Daar woont May dus. Nu hoef ik alleen nog maar naar het één-na-laatste huis te gaan. Ergens in de verte zie ik het al staan. Een prachtig witgeverfd huis. Echt, als ze hier ooit nog een verkiezing gaan houden - van welk huis het mooiste is - wint die van May met vlag en wimpel. Het ziet er gewoon zo netjes en verzorgd uit. 

Ik parkeer mijn fiets tegen het tuinhekje aan, en loop met trillende benen het tuinpad over naar de deur. Langzaam druk ik op de bel. Een snerpend geluid dringt mijn oren binnen. 

''Goedemiddag.''May zwaait de deur open en glimlacht vriendelijk naar me. Ik schiet in de lach. Ze ziet er zo netjes uit nu. En ook zo nep.

''Hey, kunnen we gelijk.. ?'' May lijkt te begrijpen wat ik bedoel want ze begeleidt me meteen naar haar kamer. Ik dacht dat het bewijs materiaal in de cabine lag? 

Ze zwaait - want ze is namelijk nogal blij, omdat ze de dader te pakken heeft - de deur van haar kamer open en loopt dan naar haar - nogal rommelige - bureau toe. ''Hier moet het .. '' Ze kijkt zoekend over het bureau heen. ''Watte?'' Ze stampt één keer op de grond voordat ze allerlei dingen van haar bureau begint af te smijten. Ik duik opzij en kijk toe hoe een etui en een topografie-leerblad de grond raken. Oei.. 

''May rustig!'' Roep ik terwijl ik aanzie hoe een plastic potje op de grond neerploft. May kijkt me even aan en wenkt me dan dat ik naast haar op haar bed moet gaan zitten. Langzaam laat ik me zakken op het knalgroene dekbed en ik zie hoe May hetzelfde doet.

Ze gebaart me dat ik stil moet zijn en neemt dan zelf het woord : ''Amira het is weg. Het bewijsmateriaal is weg!'' Ja, dat had ik zo wel begrepen. 

''Maar hoe dan?'' Ik spreek de woorden uit die ik al zo'n tijd uitspreek. Hoe kan dat dan dat iemand mij lastigvalt? Hoe kan dat dan dat er geen sporen te vinden waren op dat briefje? Hoe kan dat dan dat het weg is? Hoe kan het?

May zucht en staart naar de lichtgroene muur. ''Waarschijnlijk is het.. Gestolen.''

- - - 

Ach, arme Amira en May. Denken ze dat ze het gevonden hebben is het weg! 

Denk jij dat het gestolen is? Of denk je dat May gewoon overdrijft?

Gelukkig, is het weer goed tussen die twee. Ze zijn wel heel leuk samen toch, of niet dan? Ik vind van wel. Lekker tegenovergesteld ;)

Ik heb dit boek afgerond!! Oh yess, ik ben net klaar met de Epiloog - want ja, die komt er - en het is echt heel mooi geworden. Ik ben er echt tevreden over, dus ik zou zeggen : 'lees vooral verder het wordt echt goed!'

Ik ben zo blij hiermee, ik had nooit gedacht dat het zo lukken!! Echt waar jullie allemaal nu al heel erg bedankt. Meer van dit gedoe hoor je natuurlijk allemaal in mijn dankwoordje - dat duur overigens nog wel effe hoor.

Xxx