vrijdag de dertiende

Hoofdstuk 15.

Als ik op maandag weer op school aankom is May door het dolle heen. Dat is best gek, want het weekend is net afgelopen en May kennende houdt ze van het weekend. 

''Oohh Am, ik heb echt iets perfects geregeld voor vandaag.'' Ik kijk verbaasd op als ze met een overenthousiaste stem de zin uitspreekt. Het klinkt goed. Het klinkt heel goed. Want als May iets 'perfects' heeft geregeld is dat meestal ook perfect.

''Wat dan?'' Vraag ik haar terwijl ik door de ramen van het schoolgebouw in de drukke aula tuur.

May grijnst - dat zie ik vanuit mijn ooghoek - geheimzinnig en loopt stevig door.

''May vertel nou!'' Ik schud aan haar arm, maar het lijkt haar niks te doen. Waarom kan ze het nou niet gewoon vertellen?

''Als jij belooft dat je alles nadoet wat ik doe.''

Ik kijk haar verbaasd aan. Dit doet me echt denken aan dat spelletje van vroeger. Van dat de een voorop ging en allerlei dingen ging doen en dat de ander die moest volgen. May is toch niet zoiets van plan he? Ik laat nog één keer mijn achterdochtige blik over May heenglijden, maar knik dan toch. De nieuwsgierigheid wint het van me. ''Dus wat is het?'' Ik ben gewoon benieuwd wat May nu weer in petto heeft.

''School is bijna afgelopen, dus we gaan gewoon effe een dagje skippen. We hebben vandaag toch maar drie uur les, dat kunnen we makkelijk overslaan.''

Het klinkt leuk, maar hier komt altijd heibel van. ''Ik weet het niet hoor straks-''

''Jij hebt het belooft.'' Een grote grijns siert haar lippen. Eigenlijk heb ik wel zin in een dagje rust. Er is de afgelopen tijd al best veel gebeurt, dus ik heb het wel nodig.

''Oké, maar dan gaan we nu he?''

May knikt vrolijk en sleurt me bij mijn arm mee het schoolplein af.

-

Ze lijkt het al helemaal uitgedacht te hebben want als we samen het park binnen rennen gaat ze gelijk naast het meertje zitten. Uit haar rugzak haalt ze een rood met wit gestreept picknick kleed en een grote rieten mand. ''En ik heb brownies.'' Samen zijn we zo'n beetje brownie verslaafd, dus dat gaat er zeker in. Ik vind het eigenlijk wel lief van May. Zo'n picknick. Het is wel gezellig zo samen. We hebben al een tijdje niks meer samen gedaan door al dat gedoe met Jay - oké, ook wel een beetje juist wel weer, maar toch waren we wel een beetje uit elkaar getrokken - dus dit is wel gezellig.

''Oké,'' Zegt May nadat ze alle lekkernijen op het kleed neer heeft gezet. ''Nu ga jij alles over Jay vertellen wat je weet.''

Ik kijk haar verbaasd aan. Zijn we hier daarom samen? Oké, het is wel begrijpelijk van May. Ik heb haar er nog helemaal niks over vertelt, terwijl we wel beste vriendinnen zijn.

Dus begin ik maar het hele verhaal te vertellen wat Jay vrijdag aan me heeft vertelt. Ook vertel ik over hoe hij me alleen achterliet hier.

''Wauw..'' May is sprakeloos. Dat is ze echt bijna nooit. ''Je hebt echt geluk Amira'' Mompelt ze terwijl ze een brownie naar haar mond toe brengt.

''Hoezo? May die gast heeft me gestalkt, ik heb geen behoefte aan zo iemand.''

May neemt een hap en grijnst. ''Ik weet dat je hem leuk vind Am. Het is toch schattig dat hij zoveel voor je gedaan heeft? Je moet het niet opvatten als stalken, het is meer een rare soort liefhebben.''

Een rare soort liefhebben? Oké, zo heb ik het nog nooit bekeken. Misschien heeft May ergen wel gelijk, maar ik ben er nog niet helemaal overheen. ''Ik vind hem niet leuk!'' Ik negeer de laatste zinnen die May heeft gezegd. Daar wil ik niet op reageren. Waarom denkt ze dat ik hem leuk vind? Dan had ik dat zelf wel geweten, toch?

'''t zal wel weer.'' Mompelt May terwijl ze het laatste stuk van haar brownie naar haar mond toebrengt.

We zitten, we praten, we eten en we hebben plezier. We praten gelukkig niet meer over mij en Jay. Dat was al snel over toen ik over May's liefdesleven begon. May vertelde me namelijk dat ze verliefd was geworden op John. Een jongen uit de vijfde die net uit Engeland hierheen was verhuist. Ze had het over liefde op het eerste gezicht, maar ik geloof niet dat die John er ook zo over denkt. Waarschijnlijk heeft hij haar niet eens zien staan. Mijn gedachten rijken meer uit naar Jay. De Jay waar ik met May niet over wil praten, maar in mijn gedachten denk ik zou vaak aan hem.  Zou ik dan misschien verliefd zijn op hem? Zou May dan misschien gelijk hebben?

''Ik ga denk ik op hem afstappen.'' May glimlacht van oor tot oor nadat ze de zin heeft uitgesproken. Ik moet nog even nadenken waar het over gaat, maar kom dan weer op John uit. Eigenlijk is May best wel verandert. Ze was zo stoer.. Ze is nu zo meisjesachtig. Ze is zelfs verliefd! Dat had ik nooit kunnen verwachten van May. Van mezelf zou ik het ook niet verwachten overigens. Maar wat als ik het wel ben? Ik denk veel over hem na, hij is knap .. Wacht! May heeft gelijk. Helaas.

- - -

Owhh, ze is echt verliefd. Maar is dat nou zo stom of vind Amira dat alleen maar?

Ik hoop dat jullie het leuk vinden

Xxx