My Untold Stories(Completed)

Untold#17-Lalaking Buntis

Lalaking Buntis

MASYADONG maalinsangan ang panahon pero tila may bagyong sumasalakay at inaanod ng baha ang puso ng isang ina habang yakap nito ang katawan ng anak.

"Magbabayad siya! Ipaghihiganti ko ang ginawa niya sa'yo. Magbabayad siya," wika nito saka ubod ng pait na muli itong humagulgol. Mayamaya ay may hinugot itong isang larawan mula sa bulsa ng anak. "Sa pamamagitan ng aking kapangyarihan ay magbabayad ka," dugtong nito saka umusal ng isang lumang wika. Pagkatapos ay dinuraan nito ang imahe sa larawan. Bawat daanan ng laway ay nalulusaw ito hanggang sa mawala na ang imahe. Lumipad ang paningin niya sa salaming nakasabit sa dingding ng kuwarto. Nanlilisik ang mga mata niyang titig na titig roon. Ilang saglit pa ay nabasag ang salamin at umagos ang sariwang dugo. Kasabay ng halakhak nito ang pagyakap niyang muli sa wala ng buhay na anak.

"MAHAL na mahal kita," wika niya sa binata habang hinila siya palapit sa dibdib nito. Napasinghap siya nang maramdaman ang init ng dibdib nito. At naramdaman niya ang unti-unting pagdaloy ng init sa kanyang katawan.

Pakiramdam niya ay sinisilaban sa init ang kanyang mga pisngi. Gusto niyang itulak palayo sa kanya ang lalaki subalit walang lakas ang mga braso niya para pigilin ito. Napapikit siya at naramdaman ang mainit na halik nito. Ang malakas na tibok ng kanyang puso ay lalong nadagdagan nang mapansing unti-unting tinatanggal nito ang butones ng kanyang damit.

Natigilan siya sa pakiramdam na may mabigat na bagay na nakapatong sa kanyang katawan at kung hindi siya nagkakamali ay nag-iinit ang kanyang katawan. Namulatan niya ang nakapikit na lalaki habang bihag nito ang kanyang labi, at hindi nito pansin ang pagpatak ng kanyang mga luha. Ibibigay ko sa'yo ang lahat. Huwag ka lang mawala. Sa kanyang naibulong sa sarili ay nakagat niya ang labi ng binata na siyang ikinasaya nito. Doon lamang niya namalayan na isinuko na niya ang kanyang pagka-berhen

Basa ang kanyang mukha ng mga luhang naibuhos niya. Kanina lamang ay kayakap niya ang lalaking iniibig. Ngayon, magisa na lamang siyang nababalutan ng puting kumot na nabahiran ng pulang mantsa.

"Bakit mo ako biglang iniwan?"

GUWAPO, matalino, at matangkad. Ang mga iyon ang katangian ni Jon. Matinik siya sa mga babae. At ilan sa mga iyon ay lumuha ng dahil sa kanya.

Lumaki siya sa Maynila. At dahil nasa wastong edad na siya ay malaya niyang inililibang ang kanyang sarili sa mga babaeng kanyang napupusuan. Ang babae sa kanya ay parang isang manika. Kapag pinagsawaan ay wala ng halaga. Lalo na kung nakuha na niya ang pagka-berhen nito.

Naglalakad siya sa kalsada nang maramdaman niyang may tila tumatawag sa kanya. Pansamantala siyang tumigil sa paglalakad. Nakiramdam at nang makasigurong walang ibang tumatawag sa kanya ay muli niyang ipinagpatuloy ang paglalakad bitbit ang kanyang maleta. Patungo siya sa bahay-bakasyunan nila sa isang liblib na lugar sa Iloilo. Pansamantala niyang iiwan ang buhay sa Maynila. Ang totoo ayaw niyang magawi sa kanayuan dahil malayo ito sa mga lugar na hilig niyang puntahan.

"Di bale marami namang magagandang babae rito," piping usal niya. Tama nga ang kanyang hinala, maraming magagandang dalaga siyang nakakasalubong sa daan. Mga dalagang malayo sa asal ng mga babaeng lumaki sa syudad.

Mula sa di-kalayuan ay natanaw niya ang isang bahay-kubo. Mayamaya pa ay may lumabas na isang matandang lalaki. At natitiyak niyang ito ang kanilang katiwala. At sa pakiramdam niya ay wala itong pinagkaiba isang taon na ang nakakalipas. Malakas pa rin ito at malinaw ang mga mata kahit edad singkwenta na.

"Mabuti at napadalaw ka. Eh, baka naman may tinatakasan kang babae," pabirong wika nito sa kanya. Isang buntung-hininga na lamang ang kanyang itinugon.