Kakao Blank •KaiSoo• √

31•

Gözlerim kapanıyor, uyuyacağım. Hatalarımı görmezden gelin akskdkdkzmzj

****

Uzunca bir süre sarılmalarının üzerine Kyungsoo geri çıkmaya çalıştığında Jongin mızmızlanıp biraz daha sıkı sarılmıştı. Kyungsoo bunu sarılmaya doyamadığından dolayı yaptığını düşünmüştü ama kafasını biraz çekildiğinde çocuğun boynunun bile farklı bir renge büründüğünü görmüştü.

"Sonsuza dek sarılamayız." dedi kıkırdamadan önce. Esmer olandan ses çıkmamıştı.

Biraz daha öyle durup içini çekti Jongin. Şimdi nasıl davranması gerektiği hakkında hiçbir fikri yoktu. Kyungsoo onu seviyordu değil mi? Yani az önce öpecek gibi duruyordu, sevmeseydi öpmezdi herhalde. Kendine bi kez daha lanet etti. O kadar aceleci olmasaydı dakikalar önce dudakları Kyungsoo'nun o muhteşem dudaklarıyla buluşmuş olacaktı. Artık 'beni öp' de diyemezdi. Tüh ya! Eline geçen en büyük fırsatı kaçırmıştı. Neyse ki Kyungsoo onu seviyordu. Yani bir gün multaka o öpücüğü alacaktı.

Jongin geri çıkınca parkın çıkışına doğru sessiz sessiz yürümeye başlamışlardı ve Kyungsoo uzun süredir Jongin'in yüzündeki değişimleri izliyordu. Bir sürü duygu değişimi yaşamıştı ve içlerinden en çok Jongin'in dudaklarını büzüp hüzünlü bir mimik etkisi yaratan sebebi merak ediyordu.

"Bu sefer neyle üzdün kendini?"

"Ha?"

Jongin yüzünü ona döndüğünde Kyungsoo ileri doğru bakıyordu.

"Hiç... Hiçbir şeye."

Kafasını yana çevirdiğinde uzun olanın aptal gibi sırıttığını gördü.

"Söyle, Jongin."

"B-Bunu söyleyemem." diyip adımlarını hızlandırdığında Kyungsoo daha fazla inada bindirip daha da hızlanıp önüne geçti.

Kollarını kaçmaması için iki yana açıp "Söyle!" dediğindeyse Jongin karşısındaki sevimlilik karşısında erimemek için kendini zor tutuyordu.

"Söyleyemem!"

Kyungsoo'nun kaşları biraz daha çatılmıştı ve şimdi bir baykuşa daha fazla benziyordu.

"Küserim."

Her şeyi bekliyordu ama böyle bir tepkiyi asla beklemiyordu Jongin.

"Ney?"

"Küserim"

Sanki çok olağan bir şey söylemiş gibi omuzlarını silkip cevabı bekler gibi tek kaşını kaldırdı.

"Ben... Şey... Ehem... Yani.. Şe-"

"Söyle artık şunu!"

"Azöncevereceğinöpücüğüşimdialamazmıyım?!"

Kyungsoo hiçbir şey söylemeyip yüzüne bakarken Jongin nefesini tutmuş cevabı bekliyordu.

Aradan bir ölüm sessizliği geçti ve bunu bölen şey Kyungsoo'nun "Çok beklersin." demesi oldu.

O, o anlık bir cesaret ürünüydü ve şimdi tekrar aynı şeyi yapacak cesareti yoktu. Hiçbir zaman bir şeyleri başlatan taraf olmamıştı ve Jongin bu kadar utangaçken o öpücüğün asırlar sonra gelmesi bile muhtemeldi. Jongin hayal kırıklığına uğramış gözüküyordu fakat Kyungsoo bu konuda ona acımayacaktı. Çünkü az önce fevri davranıp şansını kaybeden oydu, şimdi ani tepki vermenin cezasını çekebilirdi.

"Ben eve gidiyorum."

Önüne dönüp bir adım attıktan sonra söyledi.

"Gitmesen?"