De IJsprinses { On Hold }

11. De Oude Bibliotheek

Camilla opende de deur terwijl Sophia al halverwege stond. Opeens kwamen er vanachter de deur, ookwel muur, allemaal miljoenen pikzwarte vleermuizen naar buiten vlogen.
'Iiiiiieee!' Gilde Camilla die meteen achteruit deinsde. De zwerm vloog recht op Sophia af,die niks kon uitbrengen en versteend bleef staan. De beestjes keken erg bang, de vleermuizen vlogen langs haar en tegen haar aan alsof ze onzichtbaar was. Ze kon nogsteeds niks uitbrengen. Ze begon langzaam haar evenwicht te verliezen terwijl haar ogen steeds groter werden. Ze was bang voor vleermuizen en voor hoogte. Ze had het gevoel dat ze ging flauwvallen, ze kon deze angsten niet tegelijkertijd aan. De IJsprinses wankelde en toen een vleermuis tegen Sophia aanvloog was dat de druppel. Ze viel...Ze slaakte een bijna niet te overtreffende hoge gil. en viel in een rotvaart van het paadje af. Ze viel naar beneden, de diepte in. Sophia voelde zich even helemaal gewichtloos. Camilla gilde ook van de schrik en rende in paniek over het smalle paadje om naar beneden te kijken.
Ze was zo dom! Waarom had ze niet doorgehad dat haar vriendin het eng vond. Wat was ze voor slechte vriendin. De tranen stonden in haar ogen toen ze het paadje oprende. Ze wierp een blik naar beneden. De KristalPrinses slaakte een zucht van verlichting toen ze Sophia zag hangen met het puntje van de zoom van haar jurk aan een rotspunt aan de wanden van het ravijn. Tot haar grote schrik zag Camilla dat Sophia het niet lang meer zou houden.
'Ieeee!' Gilde Sophia. 'Help me alsjeblieft!' zei ze hopeloos terwijl ze de peilloze diepte inkeek. Camilla dacht even na, ze moest hulp inschakelen. Ze begon hard te fluiten om haar, ookal hadden ze Sophia naar beneden laten storten, trouwe vleermuizen bij haar te roepen. Ze kwamen snel terug gevlogen en Camilla wees in een reflex naar beneden. Zonder erover na te denken schoten de vleermuizen naar beneden, ze moesten rechtzetten van wat ze gedaan hadden. De miljoenen vleermuizen gingen als een soort stevig matras onder haar hangen, wachtend totdat de jurk zou scheuren en Sophia zou vallen, want dan konden ze haar zonder enige moeite opvangen. Het duurde even maar toen hield het zijden stofje het echt niet meer en scheurde die door. Heel even dacht Sophia dat de vleermuizen het niet zouden redden, omdat ze te zwaar was voor die inimieni beestjes, maar toen ze erop landen en de vleermuizen het hielden, had ze er weer volle vertrouwen in. Sophia begon even hysterisch te lachen, ze had het overleeft! Camilla bofte met deze trouwe vliegende lieve beestjes. Langzaam vlogen ze naar boven en bij de rand zorgde ze er zorgvuldig voor dat Sophia zonder gevaren weer overeind stond.
'Daar...' Begon Sophia hijgend met pupillen zo groot als tafels. 'Loop ik nooit..' Ging ze verder,
'Maar dan ook nooit.' Camilla kwam dichterbij.
'Meer over heen.' Eindigde Sophia.
'Dat beloof ik mezelf.' zei ze er nog snel achteraan.
'Ja er is een achteruit gang die anders is.' Zei Camilla snel. Die maar verzweeg dat ze er met Pablonius nog een keer heenmoest.
'Maar sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry, dat ik je hieroverheen heb laten lopen.' Er verschenen, alweer, tranen in Camilla's ogen van spijt. Ze rende naar Sophia toe en omarmde haar hartelijk. Het leek nu eerder alsof Camilla verdrietiger was. Maar de nuchtere Sophia liet haar emotie's nooit zo echt goed zien.
'Het is oke..' fluisterde Sophia luchtig die haar jongere vriendin dicht tegen haar aandrukte.
'Laten we maar snel de bibliotheek in gaan.' Opperde Sophia.
'Ja! Euhm hierheen.' Camilla leidde de IJsprinses naar de deur die nog op een kiertje stond. Ze haalde die adem en liepen naar binnen.

Het was erg stoffig in de Oude Bibliotheek dat erop duidde dat er lang niemand meer was geweest. De meeste dingen stonden ik het Verlichte Rijk Boek. Sophia keek haar ogen uit terwijl ze haar hoofd alle kanten op draaid eom alles van top tot teen te bekijken. Ze zag een grote ruimte waarbij alle wanden waren bedekt met boekenkasten die erg hoog waren. Helemaal achteraan de vierkantige ruimte stond een ladder naar de volgende verdieping waar ook alle wanden bedekt waren. Er liep daar een soort overloop waardoor je nog goed de begane grond kon bekijken en zo ging het nog 7 lagen verder. Kortom: Het was oneindig groot dus!
Er stonden boeken in alle maten; groot, klein, dik, dun, rood, groen, paars, blauw , oranje, en nog veel meer gekke kleuren en vormen. Camilla glunderde, ze was trots dat deze oeroude bibliotheek in háár rijk lag en dat het nog bewaard was. Sophia keek rond. Ze zag dat elke verdieping een eigen thema had. Thema's qua de ene verdieping was van het IJsrijk, maar ook NatuurThema's. De boeken waaren perfect geordend op Thema en op belangrijk naar minder belangrijk. Sophia's glimlach verdween toen ze bedacht hoe ze ooit in hemelsnaam het boek dat ze nodig had...?