Ολα Μπορουν να Αλλαξουν

Νεμετον

Είδα οτι χρειαζόταν να δω για να σιγουρευτώ οτι ο Ντύλαν τα εκανε ολα ηταν κάπως σκοτεινα αλλα είδα καθαρα το πρόσωπο του δεν αντεχα αυτο που ειχα μόλις δει αφου ούρλιαξα γύρισε προς το μερος μου και με ειδε ηταν ζωγραφισμενη στο προσωπο του η φρίκη άρχισα να τρέχω δεν ηθελα να μου εξηγήσει τι μολις ειχε κανει δεν ήθελα καμία σχεση με αυτα τα πράγματα

Ξαναμπήκα στο χωρο που ήταν το παρτι προσπαθώντας να βρω την έξοδο ο χορός με έπνιγε ήθελα να να βρεθώ σε καποιον ανοιχτο χωρο με καθαρο αερα σε ένα δάσος που η εικονα του δάσους αυτου ερχόταν συχνα στα ονειρα μου αλλα τωρα αυτο δεν εχει σημασια πρέπει να βρώ την έξοδο καθως έσπρωχνα κοσμο για βα περασω με ειδαν η Αλλισον και η Μαλλια το τελευταίο πράγμα που θα ηθελα να γινει τώρα!Σκατα!

Αλλ:Τι εγινε που εισαι τοση ωρα..;

Μαλλ:Φαινεσαι χλομη εισαι ενταξει..;;

Λυδ:Ναι κορίτσια ειμαι μια χαρα απλα πρέπει να βγω λιγο έξω

Αλλ:Εισαι σίγουρη δεν φαινεσαι καθόλου καλα

Μαλλ:Μήπως να σε παμε σπιτι;;

Λυδ:Κοριτσια σας το υπόσχομαι ειμαι εντάξει απλα θελω να μεινω λιγο μονη μου

Αυτο ηταν το τελευταίο πράγμα που τους ειπα μετα ειδα με την ακρη του ματιού μου τον Ντύλαν και αρχισα να τρέχω ξανα βρηκα την πορτα και δεν μπορουσα να την ανοιξω ηταν τεράστια και βαριά προσπαθούσα μανιωδώς με όλη μου την δύναμη αλλα τιποτα τοτε ηταν που ηρθε κάποιος με ανοιχτα γαλαζια ματια πολυ φωτεινά για το σκοτάδι που ειχε στο δωμάτιο

Αγν(ωστος):Μήπως θελεις βοηθεια

Λυδ:Θα μπορουσες να μ ανοιξεις την πορτα;;;

Αγν:βεβαίως

Είπε και την ανοιξε υπερβολικα εύκολα ειδα τον Ντυλαν να πλησιασει

Λυδ: Κλειστην γρήγορα δεν θελω να με δει

Αγν:Ωω δεν θα τον πιασω καλυτερα να αρχίσεις να τρέχεις

Μα τι συμβαινει σε ολους σκεφτόμουν καθως έτρεχα κανενας δεν είναι κανονικός εδω πέρα αρχισα να τρέχω το κτίριο ηταν τεράστιο και χωρις καθόλου χρώμα ενα μουντό γκρι εβαφε ολους τους τοίχους κατεβαινα τις σκαλες και οσες κατεβαινα τοσο πιο πολλες φαινοντουσαν να μένουν αυτο δεν ειναι καθόλου λογικο αλλα μόλις έκανα αυτη τη σκέψη η σκαλες φαινόντουσαν ξανα κανονικές και έφτανα και στο τελος βγήκα λοιπόν εξω καο άρχισα τα πηαγινω προς το δασος το οποιο εμιαζε παρα πολυ με αυτο απο τα όνειρα μου σταματησα να τρεχω και αρχισα να περπαταω και να παρατηρω το χωρο γυρω μου ηταν σαν παραμύθι ολα τα δεντρα πανύψηλα και καταπρασινα θα μπορουσα να τα κοιτάω ωρες καθως περπατούσα ειδα στην μεση ενως ξέφωτου εναν τεραστιο κομμένο κορμο δεντρου ηταν αρκετα μεγαλος για να κατσουν παρα πολλα ατομα γυρω του καθώς τον παρατηρούσα πηγα και εκατσα πάνω του και ότι σύγχυση ειχα πιο πριν ηταν λες και δεν υπήρχε ποτε ένιωσα μια σπίθα δύναμης μεσα μου που δεν ειχα ξανανιώσει περιεργο αισθημα εκεινη την στιγμη ακουω ενα ξύλο πισω μου να σπάει γυρνάω απότομα

Ντυλ:Ηρέμησε ηρεμησε απλα πρέπει να σου πω κάποια πράγματα

Λυδ:Δεν θελω να μου εξηγήσεις τιποτα ειδα τι εκανες σε αυτην κοπελα χωρις κανενα δισταγμό

Ντυλ:Δεν ξερεις καν τον λογο, Λυδία ακουσε με ισως ξεκαθαρισω καποια πράγματα φαινεσαι μπερδεμένη και..

Λυδ:Ξερεις κατι ειμαι μπερδεμενη παρα πολυ μπερδεμένη και δεν εχω ιδεα τι γίνεται αυτο αρχισε μερες πριν σε γνωρίσω αλλα τωρα χειροτερεύει

Ντυλ:Τι αρχισε...;;

Λυδ:Να ξερω διαφορα πραγματα πριν συμβούν να ακουω διαφορες φωνες δεν ξερω τι γινεται ειναι ολα της φαντασιας μου ενταξει!;!; Απλα ασε με

Ντυλ:Δεν φταις εσυ για ολα αυτα

Λυδ:Θέλω εξηγήσεις...

Ντυλ:Θα σου εξηγησω τα πάντα αλλα πρέπει να με εμπιστευτείς

Λυδ:Ξερεις κατι..;; Δεν χρειαζομαι την βοηθεια σου θα τα καταφερω μονη μου..!

Ντυλ:Πως ρε Λυδια;!!!

Φαινόταν πραγματικά αγχωμένος με μια σταλια νεύρα στα ματια του

Λυδ:Δεν εχω λογο να σου δωσω καμια αναφορα για το τι θα κανω!!!!

Ηταν το τελευταιο πράγμα που ειπε πριν ουρλιάξει τοσο δυνατα που ολα ησύχασαν και μετα επεσε αναίσθητη