Ολα Μπορουν να Αλλαξουν

Παρακμή

Ο Ντύλαν και ο Ρον περπατούσαν στο δασος αμίλητοι,δεν ηταν οτι δεν ειχαν κατι να πουν απλα κανενας δεν άρχιζε την συζήτηση.Ο Ντύλαν δεν ηξερε πως να διαχειριστεί την ολη κατάσταση,του ειχε ξανασυμβεί να χάσει τον έλεγχο αλλα ποτέ έτσι,ποτέ δεν ειχε κανει σε κανέναν τοσο κακο,ποτέ μέχρι σήμερα.Εκείνος και ο αδερφός του εξασκουνταν συχνά στις δυνάμεις τους παλιότερα οταν εμεναν ακομα μαζι και έτσι ειχε βρει καπως τον ρυθμό του αλλα μετα τα πράγματα αλλαξαν και έτσι ο Ντύλαν φοβόταν να εξασκηθεί μόνος του και το κρατούσε κρυφό.Τις σκέψεις του σταμάτησε ο Ρον.

Ρον:Ειι..Ντύλαν..;;

Ντυλ:Τι..;!

Ρον:Αυτά που έγιναν εμμ...θα μου ζητήσουν να τα αναφέρω,τι θα κάνω..;;

Ντυλ:Δεν θα τα θυμάσαι για να τα πεις..

Ρον:Τι..!;Οχι,οχι,ΟΧΙ..!!Δεν θέλω να πειράξεις το μυαλό μου!

Ντυλ:Δεν θα το θυμάσαι μετα ετσι και αλλιώς...

Ρον:Δεν θα το κάνεις!

Ντυλ:Δεν μπορώ να μην το κανω αν δεν τους πεις την αλήθεια θα το καταλάβουν και θα σε αναγκάσουν να μιλήσεις.

Ρον:Ξέρουν τι μπορείς να κανεις;;

Ντυλ:Επειδή ξέρουν με πήραν!Γιατι πιστεύεις τους έκανα παντα οτι ηθελα..;;!

Ρον:Δεν θα το μάθουν αν μου κάνεις κατι;;

Ντυλ:Θα φροντίσω να μην το μάθουν...Ξερω οτι ειμασταν παντα εχθροί αλλα για μια φορα βοηθά με και οτι χαρη θελεις απο εμένα!

Ρον:Θέλω μονο πληροφορίες και δεν ειναι οτι σε μισω,απλα πριν έρθεις ήταν ολα πολυ πιο εύκολα για εμένα.

Ντυλ:Θα σε βοηθήσω να τα κάνεις ολα όπως πριν ετσι και αλλιώς δεν θα ειμαι εκει.Σύμφωνοι..;;

Ρον:Σύμφωνοι..!

Τα δυο αγόρια προχωρούσαν για ώρα μεχρι να φτασουν στο κτήριο των προστατών.Οταν έφτασαν πήγαν στο δωμάτιο του Ρον και βεβαιώθηκαν οτι κανεναν οτι δεν τους ακολουθούσε ή θα έβλεπε τι προκειτε να κάνουν.Θα ήταν καλύτερα να πήγαιναν σπιτι του Ρον αλλα δεν είχαν τοσο χρονο στην διάθεση τους και το πιο κοντινό μέρος ήταν εκεί.