Ολα Μπορουν να Αλλαξουν

Ο Θάνατος

Ο Ντέιμον ήταν ώρες ξαπλωμένος ,στριφογυρίζε στο κρεβάτι ώρες. Δεν είχε ύπνο. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί απο την μερα που ο Ντύλαν μπηκε στο νοσοκομείο. Ειχε κατά κάποιο τροπο τύψεις μιας που και αυτή δεν ηταν η πρώτη φορα που ο Ντύλαν ειχε αυτοκινητικό δυστύχημα την πρώτη φορα ηταν εξαιτίας του Ντέιμον και δεν ένιωθε περήφανος για αυτό. Σηκώθηκε απο το κρεβάτι και πηγε στην κουζίνα να πιεί νερο εκει βρηκε την Λυδία.

Ντει:Δεν έχεις υπνο εε;;

Λυδ:Νιώθω τύψεις εγω φταίω για οτι του συνέβη αν δεν του ειχα μιλήσει ετσι..

Ντει:Μην σκέφτεσαι ετσι..

Λυδ:Λοιπόν εσυ γιατι δεν κοιμάσαι;

Ντει:Για τον ιδιο λογο με εσενα.Τύψεις

Λυδ:Γιατί..;;

Ντει:Θυμήθηκα την μερα που έφυγε απο το σπίτι και έβαλα κάποιους να τον χτυπήσουν αρκετά ωστε να μείνει στην πόλη. Τον χτύπησε ολοκληρο αυτοκίνητο και ακομα και ετσι δεν σταματησε να μου μιλάει.

Λυδ:Εμενα μου ειχε πει οτι ηταν τυχαίο

Ντει:Και τι ηθελες να σου πει. Αα γεια ναι ο τρελος αδερφός μου εβαλε κοσμο να με χτυπήσει με αμαξι απο πεισμα γιατι δεν ηθελε να φυγω απο την πόλη

Λυδ:Πες μου την αληθινή ιστορία

Ντει:Λοιπον....

*****

~Flashback~

Dylan's point of view

Ξύπνησα το πρωί απο τις φωνές του πατερα μου. Ούρλιαζε πράγματα που δεν καταλαβαινα. Κατέβηκα γρηγορα προς το δωμάτιο του Ντέιμον αλλα εκεινος δεν ηταν εκει. Πηγαίνω στο δωματιο των γονιών μου. Δάκρυα αρχιζουν να τρέχουν απο τα μάτια μου. Η μητέρα μου κιτεται στο κρεβατι ακίνητη. Δεν μπορεί να συμβαινει αυτο τωρα. Κοιτάω τον Ντέιμον και εχει την ιδια εκφραση με εμενα.

Ντυλ:Μπαμπά πες οτι δεν συμβαίνει αυτο...

Μπα:Φύγετε απο εδω περα! Με ακούτε;;! Φύγετε! Δεν υπάρχει τιποτα για να δείτε!

Ντει:Μα γιατι πάντα μας διώχνεις;;!

Ντυλ:Απλα πες μας πως συνέβη αυτο;;!