♥OYUN♥

Bu çocuk tam bir gıcık.

Vee 2. Bölüm karşınızdaa!

Bölüm 2: Bu çocuk tam bir gıcık.

Kafamı kaldırınca karşılaştığım kişi beni cidden şaşırtmıştı.Uzun dağınık kahverengi saçlı,mavi gözlü bir erkek elini omzuma koymuştu.Elini çekip yanıma oturdu.Saç ve göz rengi benden sadece biraz koyuydu.

"Sen burda ne yapıyosun ? "

"Oturuyorum ." aslında kör müsün demeyi düşünüyordum ama onun bir suçu olmadığı için vazgeçmiştim.

"Onu görüyoruz herhalde.Nedenini sordum."Ya sabır ya.Çattık iyimi bide iyice dalga geçerek konuşuyo.

" Oturmak için bir nedenimin olması mı gerekir."Bende dalga geçercesine konuşuyordum.

"Hayır.Ama insanlar dışarıda tek başına oturuyorsa mutlaka bir dertleri vardır." Bilmiş bilmiş bakmaya başlayınca "çok bilmiş." diye mırıldandım.

"Hey , bunu duydum."derken yalandan sinirlenmiş numarası yapıyordu.Uyuz.Hiç sevmemiştim.Bi dakka ben bugün ne çok kural çiğniyorum.Önce evden çıkmama kuralımı - ki bunu zorla bozdurtmuşlardı.-,Emre ile burda konuşarak buraya özel kuralımı bozmuş ve şimdi aynı şekilde bir bu uyuzla bu kuralı çiğnemiştim.Farkında olmadan " Kural ihlali."diye mırıldandım.

" Ne kuralı? " ah tabi ya bu uyuz mırıldandığım şeyleri bile duyuyordu.

"Burası benim özel yerim ve ben burda konuşmam yanımdaki insanlarda konuşmaz.Çünkü ben burda konuşmayı sevmem.Merakını giderdiysen gider misin? "

normalde insanlara karşı kaba olmazdım.Ama bu çocuk tamamen gıcığın tekiydi.Ve bazen kabalık işe yarardı.

" Gitmiyorum.Ve düşündümde özel bir yer için burası gayet güzel.Bu yüzden burayı özel yerim ilan ediyorum."

Derken yerde duran sopayı eline alıp havaya kaldırmıştı.İstemeden de olsa kıkırdadım.Bu çocukla gülmek saçmaydı.Bende sadece nefret duygusunu körüklüyordu.Ve onla gülmek gerçekten garipti.Fazlasıyla.Gülümsemesi yine gıcık bir hal alırken ağzını açması ile bir soru daha geldiğini anlamıştım.Soru da gülümsemesi kadar gıcıktı muhtemelen.

" Neden okulda değilsin.Gösterdiğin yaşa göre okula gidiyor olmalısın."

"Okula gidip gitmemem seni ilgilendirmez.Hem,sen neden gitmedin."

"Benimkide seni ilgilendirmez o zaman. "

gıcııık.Gıcık işte.Hem ben neden bununla konuşuyorum ki.Ayağa kalkıp yürürken " gıcık ." diye mırıldandım.

"Bunu duydum."Ah tabii ya sen ve senin radar gibi kulakların.Tamamen gıcıksın.Arkamı dönmeden yürümeye başladım.Olurda arkamdan gelirse diye adımlarımı hızlandırdım.Arkamdan gelmiyordu.Ne bir ayak sesi nede başka bir ses.Hiçbir şey.Aslında arkama dönmek için can atıyorum ama arkamda ve bana bakıyor olabilirdi.

Sonunda parkın çıkışına gelince nedense rahatladım.Tamam kabul tuhafım.Köşedeki boş taksiyi görünce az kalsın göbek atacaktım.Koşar adımlar yanına gidip elindeki kağıda bakan taksiciye seslendim.

"Bakar mısınız." kafasını kaldırıp ve tıklattığım camı açıp konuşmama fırsat vermedi.

"Arabaya binin lütfen." noluyo lan ? Arka kapıyı açıp içeri oturdum.Boş taksi buldumya gerisini boşver.

Ben kapıyı kapatır kapatmaz taksici arabayı bizim eve doğru sürmeye başladı.İyide bu bizim evi nereden biliyor ki ?Sormadan öğrenemem nede olsa ?

"Sen benim evimin yolunu nereden biliyorsun ?"Yaşlı taksici aynadan bana baktı ve yola bakmaya devam ederek konuşmaya başladı.

"Bak güzel kızım.Çocuğun biri 10 dk önce durağımıza geldi ve taksi istedi.Adı Emre'ymiş.Bu fotoğrafı verdi ve bana oradan seni evine götürmemi söyledi."Derken bir yandan Emre ile çekildiğimiz bir fotoğrafı bana veriyordu.Elinden hızla alıp çantama koydum.

Ne yani Emre bana olan sinirine rağmen taksiyi benim için parka mı getirdi.Bazen çocuğun melek olup olmadığını düşünüyorum.

Evime geldiğimizi farkedince cebimden paramı çıkardım.Amca elimi iktirerek konuştu.

"Yavrum o arkadaşın parayı zaten verdi." Resmen şaşırmıştım.Duygularımı yönetemesemde surat ifademi istediğim gibi yönetebilirdim.Yani şuan yüzùm şaşkından çok mutlu bir yüz ifadesine bürünmüştü.Bu yeteneğim geçmişten kalmaydı.Benim bile hatırlayamadığım karanlık geçmişten...

Adama biraz gülümseyerek ve teşekkür ederek kapıyı açıp dışarı çıktım.

Taksi önümden geçip giderken eve yöneldim.Bir duş ve uyku fena olmazdı doğrusu.Ve bizimkilerle oturduğumuz evin kapısına doğru yöneldim.İçeride beni büyük bir konuşma bekliyordu.Ve fazlasıyla sinirli 5 insan.Hadi hayırlısı...