♥OYUN♥

Son bir şans daha.

Bölüm 4: Son bir şans daha.

Zile bastıktan kısa bir süre sonra kapıyı Aslı açtı.Kafasıyla salonu işaret edip geçmem için kenara çekildi.O kadar sinirlı gözükmüyordu ama gergindi.Bunu hissediyordum.Salona doğru ilerledikçe hissettiğim gerginlik gitgide artıyordu.Ne yalan söyleyeyim tırstım.Daha önce bu kadar gergin olduklarını görmemiştim.Bu kadar gergin olmalarına bakılırsa kesin bir olay olmuştu.Selim bile ciddi bir şekilde oturuyordu.Sanırım dünyanın sonu geldi Selim ve ciddi olmak.

Artık oturmalıydım bunun farkına vararak hemen ikili koltukta oturan Emre'nin yanına geçip oturdum.Merakıma yenilip konuşmaya ben başladım.

" Dökülün bakalım millet." gülümsemeye çalışmıştım ama ortamdaki gerginlik buna bile engel oluyordu.

Kerem yine söze boğazını temizleyerek başladı

" Ada...biz bugün...birini gördük."

" Kimi ?" neden bu kadar tedirgindiler.

" Tekgöz varya.. hani şu son gün elinden kaçtığımız."

Tekgöz ... azılı düşmanlarından biriyle yaptığı bir çatışmada bir kurşun gözüne denk gelince şans eseri kurtulmuş ve sadece tek bir gözle yaşamaya başlamıştı.O günden beri tekgöz olarak anılırdı.Son günse onun verdiği bir işi reddettiğimiz için bizi konuşmaya çağırmıştı ve iş

kavgaya dönüşünce oranın altını üstüne çevirip kaçmıştık.Aslında bize hiçbir şey yapamazlardı arkamız sağlamdı.Mesela Akın abi,Çetin amca ve diğerleri gibi bizi koruyup kollayanlar çoktu.Çünkü onlara çok fazla yardımımız dokunmuştu.Aynı zamanda Akın abi babamın çocukluk arkadaşıyken , Çetin amca babamın kuzeniydi.Zaten oraya babam yüzünden girmiş ve çıkamamıştık.Ama babamın orada tanınması biraz işimize yaramıstı.Birazda bizi bu yüzden koruyorlardı.

Ama şimdi daha önemli bir sorum vardı.

" Ne zaman ? "

Dediğimi tabiki de anlamıştı.

" Bu gün.Yanınıza gelirken bizim kafenin arkasındaki marketin orada gördük."

" Ne yani.O kadar yanımıza gelmeye nasıl cesaret edebilmiş.Hemde Akın amcadan sonra.Onu açık açık tehtid etmişti ,Kerem."

" Bizde en çok ona şaşırıyoruz Ada." Bu sefer konuşan Emre'ydi.Bu çocuğun burada olduğunu bile unutmuşum.

" Peki şimdi ne yapacağız ? " Bu soru tabikide bayan beyin Aslı'dan gelmişti.

" Bilmiyorum. " Bir fikrin olsa şaşardım zaten Selim.Neyse iş başa düştü.

" Bence birkaç gün ortalıkta gözükmeyelim yeter.Hatta bir hafta falan okula da gitmeyelim." ben susar susmaz susmaz Selim'in yüzünü büyük bir sırıtma kapladı.Okula gitmeme fikri onun için herşeye değerdi.

" O zaman dikkat çekmez miyiz ? " Yine ayaklı beyin Aslı.

" Başka ne yapabilir ki ? " Haklıydım.Elimizden başka bir şey gelmezdi.

Demi'nin sesini duyunca herkez bana döndü. Telefonum çalıyordu.Elimi hemen kotumun cebine sokup telefonumu çıkardım.Numara kayıtlı değildi.Açıp yavaşça kulağıma götürdüm.O iğrenç ses kulaklarımı doldururken söylediklerine odaklandım.

" Merhaba , fıstık.Daha nereye kadar kaçabilirsin ki.Evini öğrendim bile.Sadece 15 dakikan kaldı hayata veda etmek için. Sende yanındaki bücürlerde bu zamanı iyi değerlendirin.Çünkü bu son şansın.Ölürken görüşmek üzere fıstık." bir kahkaha kulaklarımı doldururken yüzümü buruşturmaktan kendimi alıkoyamadım.Telefonun kapatıldığını gösteren bip sesleri süremin başladığını gösteriyordu.Adeta son saniyelerin iyi değerlendir diyordu.Dua okusam.

Kendine gel Ada.Hemen teslim oluyorum.Ama salaklık bende.Neden almazsın ki sen silahını.Sen siyahsın Ada beyazların arkasına saklanmaya çalışan bir siyah.Bukelemun değilsin ki birden bire bembeyaz ol.Sen siyahsın ve öyle kalacaksın.Bu yüzden iyi halt yedin silahlarını almayarak!

Kendi kendime homurdanırken etrafımda bana merakla bakan 5 çift göz gördüm.O zaman farkettim bana bir soru sorulduğunu.Büyük ihtimal ' kim ? ' gibi bir soruydu.

" Tekgöz ." dedim omuz silkerken.

" İşte şimdi sıçtık millet ! " diye homurdanmayı da ihmal etmedim.Ama onlar ne dediğimi anlamıştı.

Emre kolumdan tutup kaldırırken ki sinsi gülüşü ve cümlesi herşeyin daha yeni başladığını haykırıyordu adeta.

" Henüz sıçmadık,güzelim.Ona daha var.".

Öğrendim ki.Sadece tek kelime yeter bazen geçmişe dönmek için.En ufak bir hata onu gözler önüne serer.Ama her zaman ikinci bir şans vardır.İstediğin herkezden kaçabilirsin aslında ama kaderinden asla.

Nereye gidersen git 3 şey peşinden gelir gölgen,acın ve geçmişin.. Kaderin ise zaten orada seni beklemektedir...

Herşey mahvolmadan önce,biz yok olmadan önce bir şansımız daha vardı.

SON BİR ŞANS ...