♥OYUN♥

Bu masal burada biter !

NOT : Final bölümü değildir.

Arkadaşlar tekrar merhaba ! Bir süredir kurgum içinden çıkılmaz bir hal aldı.Tembellik deseniz aldı başını yürüdü kısaca bir türlü bölüm paylaşmadım.Kurgu tamamen kafamda oturdubu yüzden de hikayeme geri döndüm.Bölümler kısa ama çok ve sık olacak.Hayır bu sefer gerçekten öyle yalan değil. Valla bak. :D Neyse. Sadece yorum ve vote diyerek susuyor ve sizi yeni bölümle başbaşa bırakıyorum.( Voteye basan eller dert görmesin. :D )

Canım ? Benden ölmemi mi istiyordu.Bunu söylemek zordu.Bilerek ölüme yürümek zordu.Ama en zoru da annenize onun için ölemeyeceğinizi söylemekti.Ama ben zaten böyle düşünmüyordum.Bu masalın daha en başında onun için herşeyimi vereğimi söylemiştim.Ve şimdi de verecektim.Ne olursa tamam demiştim.Canım bile.

" Kabul. "

Annem hala şaşkındı ne yaptığımı anlamamıştı.Anladığında ise itirazlara başlamıştı.

" HAYIR ! Asla! Onu benden alamazsın ! Hayırrr ! " 

Bizimkilerinde hali farksızdı.Ama annem gibi haykırmıyor bağırıp çağırmıyorlardı.Annemi sandalyeye oturup sakinleştirici vurdular.Bizimkiler yanıma gelmeye kalkıştığında onları elimle durdum.Biraz duraksasalarda yürümeye devam ettiler.Ne olacağını biliyordum.Beni alıp buradan götüreceklerdi ve annemde tekrar burada kalacaktı.Hayır buna izin veremezdim.Tıpkı annemin dediği gibi.Asla !

" Onları çıkar buradan. " 

Kurt kafası ile adamlarına işater verdiğinde adamlar bizimkileri dışarı çıkartıyordu.Hepsi çok sinirliydiler ve bana kızıyorlardı.Ama biraz sonra bunların hiçbirinin bir önemi kalmayacaktı.Annemin hala burada olduğunu görünce onu işaret ettim.

" Onuda ! "

Kafasını hayır anlamında iki yana salladı.Ne yani annemin de görmesini mi istiyordu ? Tabiki de buna izin vermezdim. Beni ne sanıyordu bu adam ?

" Bana öyle bakma ! Ben canavar değilim Ada ! Seni tabiki öldürmeyeceğim. Sadece birkaç gerçeği söyleyeceğim.Yıllardır içimde sakladığım birkaç gerçeği.Hemm ..... zaten hangi baba kızını öldürür ki ? "

Çok uzun bir konuşma yapmıştı fakat sadece bir cümle beni yerle bir ve paramparça etmişti.

Hemm ..... zaten hangi baba kızın öldürür ki ?

 O adam benim .. babam mıydı ?

Hayır be ben ne saçmalıyorum ? Tırnağımı emanet etmeyeceğim adamın tek sözüne mi inanıyordum. Sırf buna dayanarak yıllardır beni koruyup kollayan,seven,benimle konserlere gelen, beraber evde bağıra bağıra şarkı söyleyip fondip yaptğım adamı sorgulayacak mıydım? Sırf o dedi diye. Bunu tabiki de yapmazdım.Yapmayacaktım,yapmamalıydım da.

" Hayır ! Sana inanmıyorum.Ne uyduruyorsun kendi kendine.Bence bir hastaneye yatma vaktin gelmiş! "

Gözlerinde acı vardı.Onun yanında ufacık onun kirinden bir gram bile nasibini almamış damlaları görünce içim titremişti.Biz kötü insanlar ağlamazdık.O su bizce zayıflıktı ve gereksizdi.O damlalar söylediği her harfin gerçek olduğunu bas bas bağırıyordu.Kafasını iki yana sallayıp yutkundu.Bu damlaların gerçek olduğunu kanıtlıyordu.Numara değildi.Annemi işaret etti.Gözleri aşkla kavruluyordu annemde ise sadece acı vardı.Yılların acısı pişmanlığı.Hepsini ayırt edebiliyordum.

" Ona sor kızım. "

Kızım dediği için bağırıp çağırabilirdim.Ama o küçük su damlacıkları bunu engelliyordu.Sadece fısıldayabiliyordum. Anneme  baktığımda kafasını pişmanlıkla aşağı ve yukarı salladığını gördüm.Doğru diyordu.Söylediği her kelime harfi harfine doğru.Ama bu benim için doğru diyor demek değildi.Bu benim için herşey bitti demekti.

Hızla dışarı çıktım.O su damlacıkları bu sefer benim yanağımdan süzülürken ben koşuyordum.Kalbim acıyı,öfkeyi pompalıyordu.Ayaklarım benim kontrolümde değildi artık.O sadece koşuyordu.Beni gören biri birinden kaçtığımı sanabilirdi.Ama ben aslında birilerinden kaçıyordum.Düşüncelerimden.Kaçtım. Sadece kaçtım.

Belki de saatlerce koşmuştum.Sonunda vücudum dayanamayıp durduğunda etrafıma baktım.Bir tren yolunun ortasındaydım.Eğer biraz şansım olsaydı tren gelir ve bana çarparak bu işkenceyi bitirirdi.Ama doğru ya ben şanssız gerizekalının biriydim.

Ama en kötüsü de masalım... o bitmişti.

Kollarımı iki yana kaldırıp olan bütün gücümle bağırdım. Bu masal bitmişti.

" BU MASAL BURADA BİTER !!!  "