♥OYUN♥

Tehlike sinyalleri.

Bölüm 3: Tehlike sinyalleri.

(Ada gelmeden hemen önce.)

Bu bölüm Emre'den...

Kendim için çağırdığım taksiden inip eve doğru yürümeye başladım.Kapıya gelince anahtarla kapıyı açıp içeri girdim.Geri kalanlar endişeyle koltukta oturuyordu.Kenardaki boş ikili koltuğa geçip oturdum.Konuşma sırası bendeydi.Kerem gibi boğazımı temizledim.Vay be ,baya iyi hissettiriyor.

"Sizce ona söylemeli miyiz? " bence söylememeliydik.Zaten yeterince acı çekiyordu.Hemde pisliğin teki yüzünden.Onun o eski halini,şakalarını,kıkırdamalarını özlemiştim.Şimdi ise sadece acı çekiyordu.İçimi çekmemek için Kerem'e döndüm.

"Evet.Bence söylemeliyiz.Yoksa Tekgöz ve adamlarını karşısında görünce şok olur.Bunun için hazırlıklı olmalı.Bu yüzden ona söylemeliyiz." Zaten yeterince acı çekiyordu.Bunu söylemek,yok etmeye çalıştığı geçmişinin onu bulduğunu söylemek onu yıkardı.Ama asıl merak ettiğim ondan ne istedikleriydi.Öncelikle söylemem gereken başka birşey vardı.

" Ona söyleyemeyiz.Yeterince acı çekiyor.Hem onu koruyup, hem de tekgöz ve adamlarından saklayabiliriz."

"Hepimiz onu senin kadar seviyoruz.Ve üzüldüğünün farkındayız.Ama o bunlarla baş edebilecek kadar güçlü.Bu yüzden ona anlatmalıyız."

"Evet,çok güçlüydü.Eskiden." biraz sinir ve iç çekiş karışımı bir sesle mırıldanmıştım ama duyduklarına adım gibi emindim.

"Ne diyorsun sen!O şu ana kadar gördüğüm en güçlü insan.Eskiden de öyleydi hala da öyle.Şu an sadece gösteremiyor.Siz burada pısarken o elinden gelse tekgöz'ü eliyle boğar! Eskiden az kalsın yapıyordu da! Şimdi ondan güçsüzmüş gibi bahsetmeyi kes! " Aslı birden haykırınca ne yalan söyleyeyim önce pıstım.Ada'yı en iyi tanıyan da oydu,onu en iyi koruyup sahiplenende.Eskiden üçüne yeraltında sert üçlü derlerdi.Simsiyah giyinen o halleri her erkeğin nefesini keserdi.Ama onlar birine bile dönüp bakmamıştı.Onlar yer altında sert kız , bizleyken üç küçük kız çocuğudu.Kim bilebilrdi o sert kızın aşk denen bir illet ile bu hale gelebileceğini.Bu şavaşta aşka yer yok derdi Ada.Ne zaman sevgili muhabbeti açılsa öyle derdi.Haklıydı.O zamanlar aşk bizim için zayıflıktan farksızdı.Ada şimdi kendi lafını hiçe saymıştı.Ve çektiği acıya bakılırsa haklıydı.Şavaş bitsede bizim hayatımızda aşka yer yoktu.Ve olmamalıydı.

Çalan zille hepimizin kafası kapıya döndü.Aslı derin bir nefes alıp kapıya doğru yürümeye başladı.

Evet aşık olmamalıydık.Bu bizim için zayıflıktı.Ama ne demişler: istisnalar kaideyi bozmaz...

★Not: biliyorum çok kısa bir bölüm.Ama bundan sonrasını Ada'dan okumanızı istedim.Neyse fazla uzatmadan lötfeen yorum ve. vote diyorum ve en kısa zamanda diğer bölümle karşınıza geleceğim.Şimdilik güle güle.