Farkına vardığım iki acımasız gerçeği hazmedemeden yerimden fırladım.Ne yaptığımın farkında değildim.Vücudum benden tamamen bağımsız hareket ediyordu.Sanki biri bedenimi ele geçirmişti ve beni de içeri hapsetmişti.Elim silahı doğruca Kurt'a doğrultuyordu.Bu yaptığım delilikti.Kurt'un gözlerinde şaşkınlık ve acı vardı.Belki de planını öğrendiğim içindi.Bilmiyordum açıkçası umurumda da değildi.Beynim bizimkilerin arkama sıralandıklarını farkettiğinde Kurt'a odaklandım.Bedenimi yönetemiyorsam en azından işini kolaylaştırmalıydım.Kurt ateş etmeye hazırlanan adamlarını durdurdu.Bu adam cidden maldı.
Kurt konuşurken beynimi ona odaklanması için zorladım.
" Ne yani beni vuracak mısın ? Ne istediğini biliyorum. Ve ona ulaşmanın yolu benden geçiyor. Bunu biliyorsundur. Silahını indir ve konuşalım. "
Ona inanmadığımı belirtmek amaçlı başımı iki yana salladım.
" Bana güvenmeyi öğrenmelisin. "
Kafasıyla adamlarına geri çekilmelerini söyledi. İçeride iki üç korumadan başka kimse kalmayana kadar herkez dışarıya çıktı. Bana yanında ki sandalyeyi işaret etti.
" Gel otur lütfen. Adam yemiyorum merak etme. "
" Orası biraz şüpheli. "
Dediğimde kahkaha atmıştı.gözlerinde bariz bir acı vardı.Bunun farkındaydım ama nedenini bilmiyordum.Vücudum bir robottan farksız olarak sandalyeye geçip oturdu. Kızlar birer sandalye çekerken erkekler ayakta durmayı tercih etmişlerdi.İşte onları bu yüzden seviyor ve güveniyordum.Yaptığımı onaylamasalar bile beni yalnız bırakmayıp yanımda oluyorlardı.Kurt'a dönerek isteyeceğim şeyi söyledim.Başından beri bu masalın en başında beri var olan tek isteğimi söyledim.
" Bana annemi geri ver ! "
Bunu haykırmıştı vücudum istemsizce.Yok edilemeyen ve her saniye daha da büyüyen bir anne açlığıyla.Buna karşı koyamıyordum artık.Sanki yanımdaymış ama ona donunamıyormuşum gibiydi.Var olduğunu bilmek ama ona bir kez bile dokunamamak.Berbattı.İçim kavrulurken defalarca ard arda haykırmıştım yılların ateşini,özlemini.Püskürtmüştüm üstüne ateş gibi yakan yılların annesizliğini.
" Bana annemi ver! Bana annemi geri verr ! Onu bana ver ! "
Belki de bunları söylerken daha doğrusu haykırırken ağlamalıydım.Daha doğrusu düzgün hikayelerde böyle olurdu.Ama baştan söylemediğim birşey vardı. Benim bir hikayem yoktu. En azından annemi bulana kadar. YOKTU. Ve onu bulana kadar da olmayacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
♥OYUN♥
Romance∞ Karanlık bir geçmiş.Kayıp bir anne.Yıllar sonra öğrenilen bir gerçek. Masalım bittiğinde hayatımda ki gerçekleri öğrenmiştim.Masalım bitimişti.Bende onunla birlikte.Herşey bittiği anda yeni bir masal vaat edildi bana.Yeni mutlu sonla biten bir mas...
