The Festival. [One Direction Fanfiction]

Hoofdstuk 2 - "eh.. Waar is de bevolking?"

MARA'S P.O.V.

 We liepen nou al een tijdje rond, en de tentjes begonnen minder te worden. Na een tijdje stonden er helemaal geen tentjes meer, en de rest kwam daar ook eindelijk achter.

"eh.. Waar is de bevolking?" Vroeg Tess.

"Daar." Zei ik, terwijl ik naar achteren wees. Kim rolde met haar ogen en riep "DUHHH!!"

We moesten lachen en liepen maar een stukje door, waar af en toe nog kleine uitgestorven podiumpjes waren.  "Waarom lopen we hier..?"  vroeg ik, en op hetzelfde moment wees Tess naar een podium waar een paar mensen met draden aan het lopen waren. We liepen er naar toe en keken even op de Lowlands-site wat voor optreden hier kwam. Ik zag nergens iets staan over een podium hier in de buurt.

"Ehh, ik zie niks..?" zei ik. De meiden stemden in om het gewoon even te vragen en we liepen naar een van de mannen op het podium toe. 

"Meneer, mag ik wat vragen?" Vroeg Kim en de man knikte. "Wat voor optreden was slash is hier?" Ik grinnikte, Kim met haar "slash". "Het optreden gaat niet door, door slecht management hebben we een verrot podium, slechte electriciteit en geen publiek.." Zei de man. "Maar dit optreden staat ook niet op het programma?" Vroeg ik. De man rolde met zijn ogen. "Nou, dat verbaasd me niks." Mompelde hij.

We wilden al weer weglopen, maar Lotte vroeg nog snel aan de man wie er dan zou optreden, en de man twijfelde. "One Direction? Heten die gasten zo?" Mijn ogen werden groot. Ik hoorde een piepje achter me. Ik draaide me om, en daar stonden Tess, Kim, en Lotte te fangirlen. 

"Kom, laten we weer terug gaan naar de bewoonde wereld." Zei ik, voordat de meiden flauwvielen of ik nog banger werd om Zayn te zien. "NEE, TUURLIJK NIET!" Riepen Tess, Kim en Lotte. Oh, leuk feitje: niemand wist dat ik Zayn kende. Of.. heb gekend. Of.. whatever. Je snapt wat ik bedoel. 

"Kunnen we ze zien?!" Vroeg Lotte opdringerig aan de man. "Nee, sorry meisje. Ik heb gehoord dat ze niet helemaal onbekend zijn." Lotte rolde met haaar ogen en we liepen weg. Een stukje verderop kwamen Lotte, Kim en Tess bij elkaar en begonnen druk te fluisteren. Ik en Isa kwamen wat dichterbij.

"Oke. Mara, Isa, jullie zorgen voor afleiding. Ik, Kim en Tess rennen backstage. Dit moet lukken. Doen jullie mee?" Lotte hield haar hand in het midden van het kringetje en Kim en Tess legden hun hand er meteen op. Isa twijfelde even en legde haar hand op de andere handen. Nu keken ze mij allemaal aan. "Nee. Dit is GESTOORD." Schreeuwde/fluisterde ik. Ze keken me doordringend aan, ik zuchtte en legde mijn hand erop. 

"Ik sta bij jullie in het krijt." Mompelde ik. Ze lachten en grijnsden. "Jaja."

Even later rende ik samen met Isa schreeuwend richting het podium. Ik nam de man die onze vragen had beantwoord, en Isa de tweede man die snoerenaan het oprollen was. Dat ik dit deed..

We sprongen op de ruggen van de mannen en schreeuwden nog een beetje. De mannen deden hopeloze pogingen om ons van hun rug af te halen, maar Isa schreeuwde toen "NEVAAAAHH!!" Ik lachte me kapot, maar bleef me goed vasthouden. Ik hoopte zó dat de meiden de jongens niet mee naar buiten namen.. Ik bedoel, als Zayn me zou herkennen, zou ik nooit meer met de meiden om kunnen gaan. Of met mezelf.

Een paar seconden later kwam er een knappe jongen met een geschoren kapsel het podium op rennen. Hij pakte Isa vast en trok haar van de man af. DIT hoorde NIET bij het plan. Shiiiiitt.. Isa landde op haar stuitje en haar gezicht vertrok direct van de pijn. Isa had een lage pijngrens.. De jongen bukte en vroeg wat aan Isa, en ze knikte. De jongen tilde de inmiddels huilende Isa op en nam haar mee backstage. En toen was er nog maar 1. 

Even later kwamen er twee jongens het podium op; eentje met bruin krullend haar, ik herkende hem vaag... Harry?! De andere jongen herkende ik ook maar ik wist zijn naam niet meer. Ook hij had bruin haar, en blauwe ogen. "PAUL!" Gilde de tweede  jongen melo-dramatisch. Ik grinnikte, tot ik besefte dat die 'Paul' de man was waarvan ik op de rug zat. Harry stond opeens voor me, en ik schrok me dood. Hij lachte schattig. "Hi." Zei hij, en vervolgens trok hij me van de rug af. Hij ving me soepeltjes, en de jongen met blauwe ogen was keihard aan het lachen. 

"Waar is Isa?!" Vroeg ik aan Harry. "Backstage, gok ik." En hij nam me mee backstage. Ik vond het helemaal niet erg om in de armen van een schattige jongen te liggen, tot dat ik me besefte dat Zayn waarschijnlijk backstage was. SHIIIIIT.

**********************************************************

Nou, da's nog een keer een van de slechtste cliffhangers ooit. Toch..? Najah.

Was dit hoofdstuk gooooeeeed? HOPE SO =3 

~ COMMENT ~               *      *      *

          ~ FOLLOW ~               *       *     *

                    ~ VOTE ~                *       *     *

                             ~ FAN ~               *       *     *

kunstwerk! WOOH! ^__^  Tot volgend hoofdstuk!

xox-