Let's go somewhere

H1: Een Nieuwe Start

Fleur:

Het is zaterdagochtend 6 uur. Het duurt even voor ik het me besef, maar vandaag is de grote dag. Het klinkt misschien cliché, maar toch is het zo. Ik en Kiki hebben hier zo lang van gedroomd. Eindelijk is het zo ver. Vandaag gaan Kiki en ik op roadtrip! Ik ben zo opgewonden dat ik haast vergeet me wekker uit te zetten.

Langzaam loop ik de trap af, zodat ik de andere niet wakker maak. Ik doe de lampen aan. Je kunt nou niet bepaald zeggen dat ik een ochtendmens ben.

Moe loop ik naar de kast toe.

Ik zucht wat zal ik op brood doen? Hagelslag? Nee, pasta is lekkerder. Terwijl ik me broodje smeer, denk ik aan alle dingen die Kiki en ik meegemaakt hebben. Ik lach in mezelf.

Vooral heel veel dingen op school. We zijn er vaak uitgestuurd. Maar we hebben ook minder leuke dingen meegemaakt.

Ik schrik op uit me gedachtes, doordat ik me moeder van de trap af hoor komen.

'Hey fleur' zegt ze met een iets wat verdrietige stem.

Mijn moeder  vond het plan van Kiki en mij helemaal niks. Ze vond het geen goed idee. Twee meisjes die net klaar zijn met de middelbare school op een roadtrip. Ze vond het krankzinnig en gevaarlijk. Nou moet ik zeggen dat me moeder best wel gevoelig en bezorgt kan zijn, maar het is natuurlijk niet niks als je hoort dat je dochter op roadtrip gaat.

We weten eigenlijk nog niet voor hoelang we weg gaan, maar een ding is zeker we willen onszelf herontdekken.

Kiki heeft een paar moeilijke periodes achter de rug. Ik weet dat ze het nog steeds moeilijk vindt om de dood van haar broer te verwerken. Dat is ook een van de redenen dat we dit jaar een jaartje college overslaan en de wijde wereld in trekken. Gewoon om alles te vergeten.

Inmiddels is de hele familie al beneden.
Mijn broer en vader bewonderen ons juist, omdat we het aandurven de wijde wereld in te gaan. Ze gaan me natuurlijk wel missen, maar ik denk minder dan mama. Toch gunnen ze het me allemaal van harte. Dit jaar was nou niet bepaald een jaar om trots op te zijn.

'Heb je alles al ingepakt?' vraagt me vader.

'Ja allang'

'Niet te veel flirten met jongens hè' zegt mijn broer.

'Mmm even denken misschien' Ik knipoog naar mijn broer. Ik zie dat me moeder zich ergert aan me. Ergens vind ik het wel zielig.

'Ik ga me omkleden en klaarmaken' zeg ik terwijl ik de trap op ren.

Eenmaal boven ren ik naar me koffer. Het was niet waar wat ik zei. Ik heb letterlijk nog niks ingepakt. Ik ben een nogal chaotisch type en dat merk je aan alles.

Vlug pak ik wat setjes kleding, ondergoed, zonnebrillen, make-up, zonnebrand enzovoort. Gewoon random dingen waarvan ik denk dat ik ze nodig heb. Vervolgens pak ik me portemonnee en paspoort en stop ze in me handtas.

Nu ik alles heb ingepakt en het inmiddels al 6:55 is en Kiki op elk moment kan komen, moet ik opschieten. Ik haast me naar de badkamer en stoot me tegen de drempel. Pff nog een eigenschap van me. Ik ben onhandig.

Ik negeer de pijn en begin aan mijn make-up. Vandaag draag ik alleen wat concealer, mascara en eyeliner. Ik kam mijn haar door en maak een warrige vlecht. Ik doe een kort zwart broekje aan en een simpel shirtje erboven.

Moeizaam loop ik de trap af met al mijn bagage in mijn hand. Beneden is het stil. Je kan zien dat iedereen moeite heeft met het feit dat ze me een lange tijd niet zullen zien. Zelfs me broer die 15 is moet zijn tranen bedwingen. Ik glimlach voorzichtig.

'Nou dit was het dan' zeg ik verdrietig.

Buiten hoor ik getoeter van een auto. Kiki is er. Het is 7:05.

Ik neem afscheid van iedereen en loop naar buiten. Nu pas merk ik dat dat ik er echt heel veel zin in heb. Eindelijk is het zover!

'Pas goed op jezelf Fleur!'

'Veel plezier'

'Bel me minstens een keer in de week' hoor ik ze een voor een roepen.

Ik zie dat Kiki moet lachen om mijn ouders.

'Ik zal op haar letten mevrouw Van der Berg' roept ze terug.

---------------------------------------

Eerste hoofdstukje! Kort om jullie gewoon even een idee te geven.

*!!!* DE HOOFDSTUKKEN WORDEN LANGER *!!!*

X