Nadat Jack weg was gegaan na het helpen met de borden op tafel zetten, duurde het lang voor ik hem die avond weer zag. Hij stond gehurkt bij een paar kleine kinderen met zijn zusje en vertelde glimlachend iets. Hij zag mij twijfelend staan en stond rechtop. 'Julliët! Ik heb je nodig voor een tovertruc!'
Ik fronste, maar hij knipoogde subtiel en maakte met zijn hand een kom-maargebaar. Ik kwam.
'Hallo.'
'Hallo, Julliët. Ik heb je hulp dringend nodig.'
'Waarom?'
'Deze kinderen willen tovertruc zien,' hij gebaarde naar de kleine kinderen, 'maar geen tovertruc zonder assistente.'
Ik knikte. 'Dus ik ben je assistente?'
'Dat is wel de bedoeling.'
Ik trok een wenkbrauw op maar zei uiteindelijk toch: 'Oké. Wat moet ik doen?'
'Ik haat het om het te zeggen, maar heb je toevallig geld bij je?'
Bedachtzaam stopte ik mijn hand in de zak in mijn rok en omklemde het enige muntje in mijn bezit die ik vond op straat: twee cent. 'Wat wil je er dan mee doen?'
Hij grinnikte. 'Dat zul je wel zien.'
'Alsjeblieft!' zei een van de kinderen waarna de rest ook mee smeekte. Jack hield zijn hoofd schuin en maakte een pruillip. 'Alsjeblieft?'
Ik zuchtte. 'Goed dan.' Ik haalde de munt uit mijn rok en overhandigde deze aan Jack.
Hij hield de schamele munt vast alsof het het belangrijkste en meest magische voorwerp ooit was. Hij gooide het in de lucht en-
Hij ving het niet en liet het vallen. Hij glimlachte nerveus, waarschijnlijk omdat hij zich schaamte, en bukte om het op te rapen. Hij stond weer rechtop met een gesloten hand met daarin de munt. Hij pakte het met zijn andere hand zonder ons de munt te laten zien. Toen liet hij de palm van zijn hand zien. Leeg.
De kinderen begonnen te wijzen naar zijn andere hand die een vuist vormde. 'Daar zit het nog in!'
Jack glimlachte en opende deze, ook zonder munt. Met de palmen naar voren liet hij zien dat hij geen munt had en liet ook de muis van zijn handen zien, want de kinderen konden nog steeds niet geloven dat hij de munt had laten verdwijnen. Ik ook niet.
'Waar is het?' vroeg ik hem.
Hij glimlachte en schudde zijn hoofd. Hij draaide zich naar de kinderen. 'Ga maar weer spelen, jullie zijn geen partij voor de almachtige Jackson Overland!' Hij spreidde zijn armen als een groots gebaar en de kinderen verlieten giechelend en mompelend de plek. Hij keek hoe ze wegliepen, en pas zodra ze helemaal uit zicht waren, keek hij mij aan. 'Natuurlijk is je munt niet verdwenen.'
'Waar is hij dan?'
'Hier.' Hij tilde zijn voet op en daar lag die. 'Eronder geschoven toen ik bukte.'
Ik bukte, raapte het op en stopte het in mijn zak. 'Waar heb je die truc van?'
Hij haalde zijn schouders op en keek naar de grond. 'Van mijn vader.'
Ik knikte stil. Zijn vader was al een lange tijd geleden overleden. Het was een soort dorpstragedie. Hij, de man die iedereen vertrouwde en iedereen met plezier bij elkaar hield, was gestorven door zelfmoord. Hoe positief hij ook was tegenover de rest, zo negatief was hij over zich zelf. Zo waren de geruchten in ieder geval.
'Je gelooft toch niet in tovertrucs?' zei hij. Jack keek me aan met een glans in zijn ogen. 'Magie is nep. Alle trucs zijn nep.' Hij kreeg opeens een zieke glimlach op zijn gezicht en staarde naar de grond. 'Net als maskers die mensen dragen.'
'Ik ben niet nep.'
Hij keek me aan. 'Dat zou iedereen zeggen.'
Ik zuchtte en zweeg. Nu was het mijn beurt om naar de grond te kijken.
'Nou,' grijnsde Jack na een tijdje. 'Was dat zo moeilijk?'
'Ja,' lachte ik. Ik had niet eerder meegemaakt dat ik zo blij was iemand weer te zien glimlachen. Ik hield mijn hoofd schuin en stak mijn hand uit, net zoals eerder deze dag. 'Zullen we vrienden zijn?'
Hij glimlachte. 'Dat zou ik graag willen.' Hij schudde mijn hand.
/~|~\
Oké, een dag te laat. Maar ik heb een reden, oké?
Nou, niet echt. Ik was het gewoon simpelweg vergeten. En vandaag had ik nog een gezellig uitje naar Eindhoven.
IN IEDER GEVAL ik heb letterlijk tovertrucs opgezocht voor dit hoofdstuk.
Ik wilde het cool en magisch maken en dat lukte met deze truc. Wat een skills heb ik toch kUch
-BwB
JE LEEST
~Jack Frost~ Herinneringen
Fanfiction[Duisternis. Dat is het eerste dat ik me herinner.] Voordat Jack Frost werd zoals hij nu is, heette hij Jackson Overland. En hij had een vriendin. En hij had een zusje. En hij had een broer. En hij had familie. Hij gaat terug naar hun na zijn dood...
