Ik fronste op zijn antwoord. Hoe kon niemand hem zien? Hoe kon ik hem wel zien?
Maar ik schudde mijn hoofd. Dat was niet belangrijk. Het maakte niet uit dat anderen hem niet zagen, hij was hier. Eindelijk.
Ik stond op, rende op hem af en trok hem in een grote knuffel. Hij was even verbaasd maar omarmde me kort erna ook.
'Ik heb je heel erg gemist,' fluisterde ik in zijn oor. 'Leven zonder jou is een hel.'
'Alsof ik niet hetzelfde over jou kan zeggen.'
'Gelukkig ben je er nu wel.'
'Ik ben ook niet van plan om te gaan. Waar zou ik heen moeten?'
Ik fronste. Zijn traumatiserende ervaring waarbij niemand hem kon zien was blijkbaar zo erg dat hij zijn plannen om de wereld rond te trekken simpelweg uitsloot. Ik hield hem iets steviger vast. 'Je kunt naar je familie toe. Heb je dat al geprobeerd?'
Hij schudde lichtjes zijn hoofd omdat hij anders de mijne zou raken. 'Het leek me nutteloos. Ik ben al veel te blij dat ik jou in mijn armen heb.'
Ik wilde niet egoïstisch zijn: hoe erg ik Jack vast wilde blijven houden, viel in het niets met het recht dat zijn familie hem ook wilde zien. 'We gaan het gewoon proberen, oké?'
Hij knikte. 'Oké.'
/~|~\
Zoveel huiswerk
Zoveel buitenschoolse activiteiten
Zoveel YouTube videos waar ik mijn tijd aan verspil
Top.
Trouwens: het is misschien kort but idc
Greetings,
BwB
JE LEEST
~Jack Frost~ Herinneringen
Fanfic[Duisternis. Dat is het eerste dat ik me herinner.] Voordat Jack Frost werd zoals hij nu is, heette hij Jackson Overland. En hij had een vriendin. En hij had een zusje. En hij had een broer. En hij had familie. Hij gaat terug naar hun na zijn dood...
