Ik wist het niet meer. Ik, Jack Overland, de jongen die alles altijd zo goed wist, wist het niet meer.
Ik besloot om terug te keren naar het meer, de plek waar ik ook was "herboren". Ik hoopte dat ik daar antwoorden zou krijgen.
Ik ging zitten op een boomstam. Ik zuchtte. Antwoorden? Het leek net alsof ik nooit antwoorden had gehad in mijn leven.
'Hé!' klinkt opeens door het bos heen.
Ik draai me direct om, mijn staf voor me uit stekend. Voor me staat een levensgroot konijn, bewapend met een boemerang en al. 'Rustig aan, zak je staf maar.'
Ik hoorde hem nog geïrriteerd iets mompelen van 'je zult mij toch geen pijn doen, eerder jezelf' maar ik deed toch wat hij zei. 'Wie ben jij?'
Hij rolde zijn ogen. 'Wat een unieke vraag. Nooit eerst een "hoe gaat het?", altijd een bevraging van mijn identiteit.' Na deze opmerking bleef ik hem aanstaren, onzeker van hoe ik moest reageren. Dus hij ging maar weer verder. 'Ik ben de paashaas. In de lente breng ik eieren rond die kinderen kunnen eten. Oké, nu heb ik mijn deel uitgelegd in dit verhaal, nu jouw deel.'
'Mijn deel?' Ik fronste. Deel waarvan?
'Je bent gestorven. De Man in de Maan-' hij wees naar de heldere maan '- besloot dat je het waard was om hier te blijven omdat je je opofferde voor een ander. Dus je bent weer tot leven gewekt. Wel met een paar toevoegingen. Een paar heb je waarschijnlijk al gemerkt,' zei hij, blikkend op mijn staf. 'Desondanks zijn er ook andere dingen.'
'Wat dan?' Ik wilde namelijk meer weten over deze situatie. Tenslotte, dat is waarom ik hier kwam.
'Punt één: neem - hoe moeilijk dat ook kan zijn - verantwoordelijkheid voor je krachten en gebruik ze enkel waar nodig.' Hij sprak snel verder zodra hij zag dat ik wilde tegensputteren. 'Punt twee: je bent onsterfelijk.'
Mijn mond zakte open. 'Als in nooit-doodgaan-en-voor-altijd-leven soort onsterfelijk?'
'Ja. En ook als in je-moet-je-geliefdes-achterlaten-als-je-hun-niet-wilt-kwetsen soort onsterfelijk.'
'Wacht, wat?'
'Je vrienden, familie, vriendin. Zij zullen allemaal sterven en je zult voor altijd leven met die pijn.'
'Alsof jij iets van liefde begrijpt,' beet ik hem toe. Ik zag hem met gecontroleerde woede slikken. Had hij ervaring hiermee?
'Zoals je wilt, maar er is hier maar een ding zeker: vroeg of laat is iedereen waar je van houdt weg. En onthoud dat jij hier dan nog bent met je onsterfelijke pijn want jij begrijpt liefde zo goed.' Hij spuugde de laatste woorden vol venijn naar me toe.
Het was even stil. Ik wist namelijk niet hoe ik op hem moest reageren maar ik had antwoorden nodig. 'Zijn er meer zoals... Mij?'
Hij grijnsde, opmerkend dat ik geen weerwoord had. 'Als je voor een nieuw liefje zoekt, kun je altijd bij de Tandenfee terecht.'
En dat is wat ik deed.
(Vooral omdat ik van hem genoeg had)
/~|~\
Yo
Het coolste als schrijfster vind ik om mezelf te zien groeien in mijn schrijfstijl
Want oh boy leest dit prettig
BwB OuT
JE LEEST
~Jack Frost~ Herinneringen
Fanfic[Duisternis. Dat is het eerste dat ik me herinner.] Voordat Jack Frost werd zoals hij nu is, heette hij Jackson Overland. En hij had een vriendin. En hij had een zusje. En hij had een broer. En hij had familie. Hij gaat terug naar hun na zijn dood...
