Θεέ μου προβλέπεται μεγάλο βράδυ....ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω είναι σαν ένα κακόγουστο αστείο...και σαν μην φτάνει αυτό σήμερα δουλεύω και το βράδυ...απλά δεν μπορώ να διαχειριστώ όλη αυτή την κατάσταση, το μόνο που θέλω τώρα είναι να σταματήσω τον χρόνο, να παγώσουν ολα...γινεται αυτό; Και όπως πάντα τις πιο ακατάλληλες στιγμές βρίσκει ο βομβιστής μου να χτύπησε...βλέπω οτι με καλούν απο τα επείγοντα..υπέροχα απλά υπέροχα....Απο οτι με πληροφορούνε έγινε ένα ατύχημα και πρέπει πάλι να μπω στο χειρουργείο....
Δυο ώρες μετά
Μετά απο 2 ώρες επιτέλους τελειώσαμε..και ετσι πάω να βρω τον louis..φτάνω στο δωμάτιο που νοσηλευόταν η lottie και τον βλέπω μαζι με την μητέρα του να κλαίνε πάνω απο το σώμα της..καλύτερα να πάω σε ένα δωμάτιο εφημερίας να ξαπλώσω θα θέλουν και λίγες στιγμές σαν οικογένεια...μπαίνω στο δωμάτιο και ξαπλώνω...είμαι τόσο κουρασμένη που δεν καταλαβαίνω για ποτέ με παίρνει ο ύπνος..
[.....]
Ξυπνάω απο τις ακτίνες του ηλίου που μπαίνουν απο το μικρό παράθυρο του δωματίου..καταλαβαίνω οτι ξημέρωσε και σηκώνομαι..ελέγχω το κινητό μου και βλέπω οτι έχω ένα μήνυμα απο τον louis
"Πάω σπιτι για να αλλάξω ρούχα, όταν τελειώσεις έλα...πρέπει να είμαστε στην εκκλησία στις 9:00"
Και με αυτο το μήνυμα επανέρχομαι στην πραγματικότητα..σήμερα είναι η κηδεία..πίστευα πως θα ξυπνήσω και θα είναι απλά ένας εφιάλτης..Τέλος πάντων ξεκινάω για το σπίτι..
Το πρώτο που θέλω να κάνω μόλις έφτασα είναι ένα ντουζ..χρειάζομαι τόσο πολυ ένα ντουζ..κατευθύνομαι στο δωμάτιο για να πάρω ρούχα για να ντυθώ μόλις τελειώσω το ντουζ μου..μπαίνω μέσα και βλέπω τον louis να κάθεται στην άκρη του κρεβατιού...
Lo:Που ήσουν όλο το βράδυ;
Li:Στο νοσοκομείο, που να ήμουν;
Lo:Εννοώ μετά απο την ανακήνωση των νέων εξαφανίστηκε...
Li:Έγινε ένα ατύχημα και έπρεπε να μπω στο χειρουργείο..
Lo:Και ματς απο αυτο; Γιατί δεν ήρθες;
Li:Σκέφτηκα οτι θα χρειαζόμασταν λίγες στιγμές σαν οικογένεια..
Lo:Σοβαρά; Υποτίθεται οτι είσαι η κοπέλα μου..είσαι μέρος της οικογένειας και δεν ήσουν εκεί όταν σε χρειαζόμουν...
Li:Έχεις δίκιο μωρό μου συγγνώμη, χίλια συγγνώμη..
Lo:Είναι εντάξη..πρέπει να φύγουμε..
Li:Ναι...
Το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην
NOTA111
Please votes and comments..
