Πηγαίνω στο δωμάτιο να ετοιμαστώ καθώς σκέφτομαι αυτά που μου είπε η perrie, τον αγαπάω αλλά αυτά που είπε εκείνο το βράδυ είναι ασυγχωρητα...
~Flashback~
Οι γιατροί μου είπαν ότι πρέπει να μείνω στο νοσοκομείο αυτό το βράδυ για να με επιβλέπουν..Όσο κι αν λατρεύω την δουλειά μου όταν πρόκειται να είμαι εγώ ασθενής σιχαίνομαι τα νοσοκομεία..
Τέλος πάντων ο Louis πήγε στο σπίτι να κάνει ντουζ και θα γυρίσει...
~Μια μέρα μετά~
Επιτέλους ξημέρωσε..Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ απλά σκεφτόμουν όσα έγιναν....
Μετά από λίγο μου έδωσαν εξιτήριο και φύγαμε...
Κάθομαι εδώ και πόση ώρα στον καναπέ με ένα αχανές βλέμμα Όταν συνειδητοποιώ ότι μου μιλάει ο Louis..
Lo:Καλά είσαι;
Li:Όχι και πολύ καλά..
Lo:Τι σκέφτεσαι;
Li:Λοιπόν, λατρεύω το Seattle και την δουλειά μου αλλά αυτό που θέλω να κάνω για λίγο είναι να φύγω από όλους κι από όλα..
Lo:Συγγνώμη αλλά όλο αυτό δεν το πέρασες μόνη σου..ξέρεις πόνεσα κι εγώ..Γιατί ήταν και δικό μου παιδί..
Αλλά προσπαθώ να το ξεπεράσω και δεν λέω ότι θέλω να σηκωθώ να φύγω..
Li:Σοβαρά; Και τι να κάνω; Να κάθομαι να κλαίω και να σκέφτομαι συνέχεια τι κάναμε λάθος;
Lo:Κάναμε; Αν κάποιος έχει κάνει λάθος είσαι εσύ..
Li:Πες μου ότι δεν τα εννοείς; Πως γίνεται να φταίω εγω;
Λέω ενώ πλέον κλαίω..
Lo:Δεν ξέρω..Εσύ είχες το μωρό μέσα σου..
Li:Δεν σε πιστεύω..
Ουρλιάζω και πηγαίνω στο δωμάτιο..
Μαζεύω τα ρούχα μου και φεύγω..
~End of flashback~
Κι έτσι κατέληξα να μένω με την perrie..
******
Γειά σας!!!! Τι κάνετε; Ελπίζω καλά..Αυτά δεν έχω κάτι να πω..
Βασικά πείτε μου σας παρακαλώ τι γράφετε πρώτο μάθημα;
Εγώ ιστορία😢😭😒
Επίσης αν έχουμε στην παρέα μας κανέναν που δίνει πανελλήνιες του εύχομαι κουράγιο και μακάρι να καταφέρει τον στόχο του...
