Karanlıkta Kalanlar

KK | 22

Gerçek şu ki; biz sevgili değildik ve onu kıskanmaya hakkım yoktu. Yinede beni sevdiğini söylemişti bu yüzden belki birazcık hakkım olabilirdi. Birkaç gündür görüşemiyorduk ve hemen kendine birisini bulmuştu. Belki de önceden tanıdığı biriydi ya da eski sevgilisi, acaba şimdi öpüşecekler mi?

Aklımı kemiren düşüncelerle birlikte caddenin karşı tarafında ki Yankı ile konuştuğu kumral, yeşil gözlü ve güzel fiziği dizlerinin altına kadar uzanan elbisesine rağmen belli olan kıza doğru ilerledim. Azra'nın da hemen arkamda olduğunu hissedebiliyordum.

'' ...bu işte tek bir suçlu yok Yankı. Az önce mezarını ziyaret ettiğim o gencecik kızın katili hem ailem hemde sensin. ''

Kızın ağzından dökülen kelimelerle olduğum yerde durdum. Şaşkınlıkla yan tarafımda ki Azra'ya döndüğümde o benim aksime sakin gözüküyordu. Beni fark etmeyecekleri bir yere geçip konuşmalarını dinlemeye başladım.

'' Ben onu sadece sevdim. ''

'' Senin sevginle anne ve babamın geri kafalılığı öldürdü onu zaten! ''

'' Hiç birimiz böyle olacağını tahmin etmemiştik. ''

'' Ah doğru ya, mecburen seninle evlenecekti ve hepiniz istediğinizi elde edecektiniz! ''

Kaşlarımı çatmış Yankı ile tartışan kızın söylediklerini anlamaya çalışırken Azra bileğimi tutmuş beni uzaklaştırmaya çalışıyordu. Sinirle ona döndüm ve etraftakilerin duyamayacağı bir tonda konuştum.

'' Ne yapıyorsun Azra, rahat bırak beni! ''

'' İnsanların konuşmalarını gizlice dinlemek hiç hoş bir davranış değildir. ''

'' İnsanları bacaklarından vurup yaralamakta hiç hoş bir davranış değildir. ''

Korkuyla birinin duyup duymadığını kontrol etti ve ardından yüzünü buruşturup hoşnutsuz bir sesle konuştu.

'' Şunu bir daha sesli söyleme lütfen. Ayrıca artık gidebilir miyiz? ''

'' Sen istiyorsan git, neler olduğunu anlamam lazım. ''

Azra tam cevap verecekken kızın etraftaki herkesin duyabileceği bir sesle söylediği sözler susmasına sebep oldu. Kız tüm tüylerimin diken diken olmasına sebep olan o sözlerin ardından göz yaşlarını elinin tersiyle silip hızla uzaklaştı.

'' Şunu unutma Yankı; bur bir intihar değil cinayetti! ''

Olduğu yerde tepkisiz bir şekilde duran Yankı'nın yanına gittim. Beni fark edince ağzı aralandı ve sonra söyleyecek bir şey bulamayıp dudaklarını birbirine bastırdı.

'' O kız kimdi? ''

Sesim son derece net ve kararlı çıkmıştı. Sorularımın cevabını almadan pes etmeyeceğimi haykırıyor gibiydi. Yankı sessizliğini korurken sorumu Azra yanıtladı.

'' Sedef'in kız kardeşi. ''

'' Neden seni onu öldürmekle suçluyordu peki? ''

Yankı'nın gözlerinin içine bakarak sorduğum soruya aynı şekilde cevap vermesi için bakışlarımı bir saniye bile kaçırmamıştım. Oyalama ya da yalan değil, saf gerçeği istiyordum.

'' Bilmiyorum, mezardan dönüyormuş ve karşılaştık. Sanırım sinirleri bozuldu, suçlayacak birilerini arıyordu. ''

'' Neden sen Yankı? ''

Israrcı tavırlarım onu köşeye sıkıştırmıştı.

'' Beni hiç sevmezdi zaten sanırım bu yüzden de- ''