Öncelikle herkese merhaba. Nasıl başlasam bilemiyorum ilk olarak aylardır bölüm bekleyen herkesten çok ama çok özür dilerim. Birden bölüm yayınlamayı kesip ortadan kaybolmakla size çok büyük bir haksızlık yaptığımın farkındayım. Ama inanın mecbur kalmasam yapmazdım. Hayatımın en zor dönemini atlattım sanırım. Buraya girip bölüm yazacak durumda değildim. Hikayemi ise öylece bırakmak istemedim ve her hikayenin olduğu gibi bununda bir sonu olmalıydı. Uzun bir final bölümü yazdım hatamı telafi etmek adına. Umarım beni affedersiniz. Ve son olarak bu benim ilk hikayemdi hem kurgu hem de anlatım olarak yeterince iyi olmadığını biliyorum. Yinede anlatmak istediklerimi anlayıp hikayemi seven destek olan herkese sonsuz teşekkürler. İlerde daha profesyonel bir şekilde yeni bir hikaye yazmaya karar verirsem tekrar görüşürüz o zamana kadar kendinize çok iyi bakın, keyifli okumalar(:
Odanın içerisinde volta atmayı kesip sinirle soludum. Sek ise benim aksime oldukça rahat bir şekilde koltuğa yayılmış sigarasını içiyordu.
'' Benden bunu isteyemezsin. ''
'' İstemedim zaten Efsun ''
Ben kafası karışmış bir şekilde ona bakarken sözlerinin devamıyla sinirim daha da arttı.
'' Bırakacaksın dedim. Bu bir istek değil emir. ''
'' Sen kim oluyorsun da bana emir veriyorsun? ''
Ani bir hareketle ayağa kalkıp tam karşıma dikilerek bana tepeden bir bakış attı.
'' Ben senin herşeyinim. ''
'' O eskidendi. ''
Beni bırakmadan önce, tüm o berbat günleri yaşamadan önce benden ne istese yapmaya hazırdım çünkü Sek'in de çok iyi bildiği gibi herşeyim oydu. Bilmediği şey ise o günlerin bir daha yaşanmayacak şekilde sona erdiğiydi.
'' Öyle olmasını istiyorsun ama değil, bana hâlâ ihtiyacın var. ''
Dudaklarını dudaklarıma yaklaştırdığında istemsiz olarak verdiğim nefesi, dudaklarının arasına alarak içine çekti ve fısıldayarak konuştu.
'' Biz birbirimize muhtacız. ''
Birkaç saniye gözlerinde kaybolduktan sonra silkelenerek kendime geldim ve ondan uzaklaşarak sinirle söylenmeye başladım.
'' Bu ne şimdi, bu tarz laflarla, hareketlerle bana dediğini yaptırabileceğini mi sanıyorsun Sek? Beni uyuşturucuya alıştıran sen değil misin şimdi bırakmamı isteyemezsin! ''
'' İsterim amına koyayım! O arabada ki krize girmiş halini görmek nasıl bir duyguydu bilemezsin tamam mı? Benim yüzümden bu kadar aciz duruma düşmene dayanamıyorum artık! ''
'' Bunu en başında düşünmen gerekirdi. ''
'' O zamanlar yaşamakta ölmekte umurumda değildi! Ama sensiz geçirdiğim bir yılda seninle yaşamanın değerini anladım. Hele bugün yaşananlardan sonra iyice farkına vardım ki, ölmene dayanamam. Hiç değilse benim için yaşasan olmaz mı be güzelim? ''
Üzerimde ki şoku az da olsa attıktan sonra mırıldandım. Sek'ten böyle bir itiraf beklemiyordum.
'' Ben zaten yaşıyorum ki. ''
Gözlerini devirdikten sonra kendini tekrar koltuğa attı.
'' Her an ölüm riski olmadan insan gibi yaşamaktan söz ediyorum. ''
Ben tepkisiz kalınca elimden tutup beni kucağına çekti. Yüzümün önüne gelen saçlarımı kulağımın arkasına ittikten sonra elini saçlarımdan çekmeden gözlerime bakarak devam etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıkta Kalanlar
Novela JuvenilHer insan acı çekerdi fakat bazıları acı ile birlikte yaşardı. Acı onların her zerresini kaplamış ve onları karanlığa mahkum etmişti. Işıkların arasında sürülen parıltılı hayatların dışında kimse tarafından önemsenmeyen acıya ve karanlığa gömülmüş...