Chapter 10
Ara: Daks.... I think I do...
Mika: Huh?
Ara: I think I do love her....
Humarap si Mika kay Ara. Ganon din naman ang ginawa ni Ara. Nagkatinginan silang dalawa.
Mika: Ah.... Okay... I understand..
Ara: Teka. Hindi pa ako tapos.
Mika: Huh? Gulo mong kausap ah!
Ara: Eh. Patapusin mo muna kaya ako.
Mika: Oh, sorry na. Sige. G.
Ara: I think, I do love her.... As a FRIEND.
Mika: Ahhh. Okaaaay. Oh. bat mo naman sinasabi sa akin yan?
Ara: Eh di ba nagtanong ka? I'm just answering your question daks.
Mika: Ahh.. Okay. What heppens now? Kayo na ba? or something?
Ara: I still don't know.... Hindi pa ako makapag isip ng maayos. Nag confess siya sa akin ng nararamdaman niya eh. I'm starting to think about it pero... hindi pa ako sure.
Mika: Vic, please. I know this sounds wrong pero, pwedeng wag mo na siyang ligawan? Or sagutin? It's for the better.
Ara: Huh? Bakit naman? Ano bang ginawa niya sa inyo, ayaw na ayaw niyo sa kanya?
Mika: Daks, hindi naman sa ayaw pero. Ang hirap kasing iexplain eh. Nararamdaman lang namin yan, nakukutuban. Sorry. Pero, kung ako ang tatanungin mo, i would say no.
Ara: Bat kayo ganyan? Bat hindi niyo siya bigyan ng chance, lahat naman ng tao may karapatan magka second chance di ba?
Mika: Oo nga, pero ang kadalasan. They will just blew it and do it ALL OVER AGAIN. Minsan, matututo ka nalang, pag binigyan ka na ng LAST CHANCE ng importanteng taong hinihingan mo ulit ng chance, kasi hindi sa lahat ng oras, lagi kang bibigyan nun,magsasawa at magsasawa din yung taong yun. Parang tanga na siya kasi ang una, hindi mo hawak yun, pero pag pangalawa na? CHOICE mo na yun. Hindi na fate. Kaya ako? Hindi na ako magpapakatanga pang bigyan ng pangalawang pagkakataon yang kaibigan mo kasi hindi na ako TANGA. at hinding hindi na ako MAGPAPAKATANGA.
Ara: Mika...
Mika: Daks, bukas nalang, inaantok na kasi ako eh. Sige good night. *Kasabay ng pagtalikod nito ay may tumulong luha sa mga mata nito*
