~By Blood~{HP Fanfic}

~010

'Laat zien, laat zien!' Hermelien en Ginny kwamen al aangerend toen ik en George nog maar net om de hoek kwamen lopen. De leerlingenkamer van Griffoendor was nog aardig vol. Overal zaten mensen huiswerk te maken, te kletsen of te lezen. Ik pakte het papieren tasje dat om mijn hand hing en haalde er mijn nieuwe toverstok uit.
'Zesentwintig centimeter, soepel, wilgenhout.'
'Omijn...het is prachtig!' Ginny pakte mijn toverstok en vergelijk het met de hare. Ik moest echt even met mijn broer praten, maar hoe kon ik nou zeggen dat het een écht noodgeval was?'
'Harry, gesprek. Nu.' Harry keek een beetje verbaast. Normaal praatte ik natuurlijk nooit zo kortaf. 'Tweelingnoodgeval.' Voegde ik eraan toe. Hij knikte snel en trok mij mee naar de andere kant van de kamer. 'Die toverstok van mij-' Ik wees naar mijn nieuwe
exemplaar-'Die is van mam.'
'M...mam?'
'Ja. En het word nog gekker. Toen ik ermee zwaaide kwam er geen gekleurd licht uit ofzo, maar een groot hart met een soort zilver omhulsel ervoor.'
'Oke, we moeten niet te snel conclusies trekken. Wat is de kern?'
'De kern?' Meneer Olivander heeft niks gezegd over een kern.
'Ja. Feniksveer, drakenhartenbloed, glamorganahaar, eenhoornhaar?'
'Ik heb echt géén idee wat je net allemaal zei.'
'Oke, we praten morgen verder. Huppel en pup staan klaar om je uit te horen.' Harry gebaarde achter mij. Hermelien en Ginny stonden druk te praten en te giechelen. Ik gaf mijn broer een knuffel en liep toen richting de meiden.
'We hebben heel veel te bespreken!' Hermelien en Ginny trokken mij mee de leerlingenkamer uit.

'Ella, je moet nu héél eerlijk zijn. Heb je met George gezoend?' Hermelien, Ginny en ik zaten op mijn bed. Ze hadden al tig vragen gesteld over mijn 'afspraakje' Met George.
'Jongens, het was niet eens een afspraakje! We zijn gewoon even naar de wegisweg geweest en hebben een aantal spullen gehaald. Daarna heeft hij mij getrakteerd op pompoensap en toen gingen we weer naar huis.'
'O-MY-GOD!'
'Heeft hij pompoensap voor je gekocht? El, hij vind je echt leuk!'
'Helemaal niet en er is echt niks gebeurd!'
'Hé Gin, ruik jij dat ook? De geur van LEUGENS!'
'Als je nu niet heel snel eerlijk bent ben ik genoodzaakt om een spreuk op je te gebruiken!'
'Oke, oke! We hebben gezoe-' Ginny onderbrak mijn zin gelijk.
'-Omg, hoe smaakte het?'
'Uhmm, naar kokosnoot. Kokosnoot en komkommer.' Hermelien gooide een kussen in mijn richting.
'Even serieus!' Zei ze.
'Oke, we hebben bijna gezoend. We wilden net naar huis lopen en ik wilde hem bedanken...'
'Dus zó bedank jij mensen?'
'Neehee! Laat me dan ook uitpraten!' Riep ik lachend. De andere meiden knikte snel. 'Zoals ik al zei, ik wilde hem bedanken. Hij zei dat het niet hoefde en toen kusste we bijna. Alleen begon het toen te regenen en toen heeft hij mij snel naar een droge plek gebracht voor ik ziek werd.'
'Dat is zó lief!'
'Jullie passen echt bij elkaar, El!'
'Ja, ja. Genoeg over mij! Heb ik nog wat gemist vandaag?' Ik stond op om mijn gympen weer aan te trekken voor het avondeten.
'Nehh, alleen een zeurende Sneep.'
'Die man maakt mij echt bang. Hij kijkt mij altijd zo eng aan...' Ginny huiverde.
'Hij zal het vast niet zo bedoelen. Hij moet gewoon even wat vrolijker worden, al moet ik daar zelf voor zorgen!' Zei ik terwijl ik mijn make-up snel bijwerkte.
'Sneep kan gewoon niet vrolijk zijn!'
'Wil je wedden?'
'Deal!' Riepen de meiden in koor.

De grote eetzaal was zoals gewoonlijk weer overvol en na een geslaagde maaltijd van boontjes en speklappen zijn we gelijk weer naar de leerlingenkamer gegaan. De meeste leerlingen gingen al gelijk naar hun kamers omdat ze oververmoeid waren van de lange dag. Hermelien, Harry en de wemels waren ook al naar hun kamer gegaan en dus zat ik alleen op een sofa mijn gitaar te stemmen. Het was al een tijdje geleden dat ik op mijn gitaar had gespeeld en ik wilde het niet verleren. Het was inmiddels al na twaalven en de leerlingenkamer was nu helemaal leeg op mij na. Fijn, dan had ik dus het rijk alleen. Ik begon zachtjes een liedje te spelen en neuriede mee.
'Mooie meisjes horen niet zo laat alleen hier te zitten.'
'En kleine jochies horen mooie meisjes niet zo te laat schrikken.' George kwam de leerlingenkamer binnengelopen in een joggingbroek en een hemdje. 'Ik heb je niet wakker gemaakt, toch?'
'Nee, ik wilde even een frisse neus halen.' Ik had hem dus wél wakkergemaakt. Hij kwam naast mij zitten en keek aandachtig naar het instrument dat ik in mijn handen had. 'Speel je gitaar?'
'Nee, ik zit hier voor de lol met een gitaar op mijn schoot. Sorry, je vroeg er gewoon om.' George Grinnikte zachtjes.
'Speel is wat.'
'Wat, nu?'
'Ja, alsjeblieft?' Ik bloosde. Ik had veel verhalen over de tweeling gehoord. Ook dat ze nooit alsjeblieft zeggen. Ik begon zachtjes een liedje te spelen dat ik vroeger heel vaak zong.(Zie video) Ik ging helemaal op in het nummer en vergat dat George er ook zat. Dat had ik altijd als ik zong. Na enkele minuten was het nummer af en George zat met open mond te kijken.
'En?' Vroeg ik zacht.
'Je bent echt heel goed! Je moet je inschrijven voor het koor!'
'Nee, dat is echt niks voor mij. Ik houd niet zo van al die aandacht...'
'Nou, als jij je niet inschrijft doe ik het wel!'
'Waarom ben je zo aardig voor mij?' Vroeg ik. Ik had er al gelijk spijt van. Dat vraag je toch niet zomaar aan iemand?
'Lieve meisjes hebben het recht om lief te worden gevonden.' George boog zich naar voren en onze lippen raakten elkaar weer bijna totdat-
'-George, waar blijf je nou? Je zou toch alleen maar een boek halen...' Fred kwam de hoek om lopen. Ik trok één wenkbrauw op naar Fred.
'In teggenstelling tot je broer heb jij echt een vreselijke timing.' Ik stond op en liep naar mijn kamer. Ginny kwam net de deur uit lopen.
'Waar wás je nou?' Zei ze quasi-boos.
'Een boek halen.' Zei ik glimlachend en keek naar George. Hij was inmiddels ook opgestaan en stond naast Fred.
'Laten we gaan. Straks komt Ron en ik heb écht geen zin in een Wemel-vergadering.' En met dat gezegd te hebben liepen we allemaal de leerlingenkamer uit.

De volgende ochtend was ik al vroeg op. Ik besloot om een boek te gaan lezen in de leerlingenkamer. Er was niemand in de leerlingenkamer dus ging ik in een sofa voor de openhaard zitten. Ik vond het heerlijk om een goed boek te lezen. Na een kwartiertje lezen borg ik mijn boek weer op en liep ik naar het raam toe. De zon kwam net op, het zag er prachtig uit. Het beloofde een warme dag te worden. Ik voelde een warme hand op de mijne. Ik draaide mij verschrikt om.
'Waarom kom ik jou altijd hier tegen?' Ik keek in de prachtige ogen van George.
'Waarom ben jij altijd hier als ik ook hier ben?' Vroeg ik glimlachend. George was echt geweldig. Je kon nooit boos op hem zijn.
'Mooi weer is het hé?'
'Ga je mij nou serieus naar het weer vragen?' Zei ik lachend.
'Mwah, misschien wel. Kunnen we misschien straks iets leuks doen?'
'Lijkt me leuk. Ik heb vanmiddag vrij.'
'Is goed, spreken we af op het plein?' Ik knikte. Hadden we nou een 'date?'
'Waarom tref ik jullie altijd hier aan?' Fred kwam binnenlopen.
'Dat vraag ik me dus ook af.' Zeiden ik en George tegelijk. Ik moest blozen en keek snel weg. Fred had écht geen goede timing. Nooit.
'Ik heb géén idee wat hier aan de hand is maar oke. George, kom je mee?'
'Ik zie je vanmiddag.' George stond op en liep met Fred mee. Ik liet mezelf op de bank vallen. Wie had ooit gedacht dat ik een date zou hebben?
'Ella, waar was je nou? We schrokken ons dood toen je inneens weg was!' Ginny en Hermelien kwamen mijn kant op.
'Wat lig jij er raar bij. Je hebt toch geen verboden toverdrank genomen, of wel soms?' Ik kon alleen maar lachen bij die gedachte.
'Ella, what the-'
'Er is niks. Laten we gaan ontbijten.' Ik stond op en liep richting de uitgang van de leerlingenkamer. De meiden wisselden nog een verwarde blik uit, maar liepen daarna ook de leerlingenkamer uit.