~By Blood~{HP Fanfic}

~009

'Aha, mevrouw potter. We miste u al! Neem gauw plaats.' Door het incident met Draco was ik een kwartier te laat in de les. Ik schrok door de gedaante van een spook die mij aansprak.
'Sorry meneer, ik was verdwaald.' Zei ik snel. Het was deels waar, ik was opzoek gegaan naar de wc's om mijn tranen te drogen en kon daarna het lokaal niet meer vinden.
'Dat geeft niet, u kunt plaats nemen naast mevrouw Griffel.' Ik knikte en liep snel richting Hermelien. Vanuit mijn ooghoeken zag ik Draco naar mij kijken. Oja, dat was waar ook, we hadden les met Zwadderich.
'Waar was je nou?' Vroeg Hermelien. Ik ging naast haar aan tafel zitten en pakte mijn boeken.
'Zoals ik al zei, ik kon het lokaal niet vinden.'
'Daar trap ik niet in. Het was Malfidus weer of niet soms?' Ik keek zijn kant uit en zag hem naar mij kijken. Ik walgde ervan. ik zal nooit meer vergeten wat hij had gezegd, nooit.
'Nee, echt niet. Ik was even naar het toilet en kon daarna het lokaal niet meer vinden.' Hermelien leek het niet helemaal te geloven, maar ging daarna verder met haar werk.
'Bladzijde 233.' zei ze. Ik knikte, opende mijn boek en probeerde aandachtig mee te luisteren naar het verhaal van professor Kist.
'...Wat ons dus brengt bij de eerste tovenaarsoorlog. In de periode rond 1970 wilde Marten Asmodom Vilijn de toverwereld zuiveren van iedereen die niet tot een zuiver tovenaarsras behoorde...'
'Hermelien.' Fluisterde ik. 'Is dat...heeft hij mijn ouders vermoord?' Hermelien leek even geschokt maar knikte toen.
'Hij heeft Harry ook geprobeerd te vermoorden en jou waarschijnlijk ook. Die mand is vreselijk, je kan hem niet eens een man noemen. Het is een monster...' Hermelien walgde en schudde haar hoofd. 'Je hoeft niet bang te zijn hoor-
'-Ik ben niet bang.'
'Dat snap ik. Zweinstein is één van de veiligste plaatsen die ik ken!' Ik knikte en we luisterde daarna allebij aandachtig verder naar het verhaal van Kist.
'Professor?' Ik stak mijn hand omhoog.
'Ja, Eleanor?'
'Als die vloek onvermijdelijk is en die 'Vilijn' een heel machtige tovenaar, hoe hebben mijn broer en ik het dan wél overleefd?' Dat was een vraag die al sinds mijn aankomst hier door mijn hoofd spookt. Professor Kist leek erg uit het veld geslagen door mijn plotselinge vraag.
'Uhmm, ik weet het eigenlijk niet precies.' Professor Kist wees naar Harry. 'Volgensmij is jullie moeder, Lily Evans, voor Harry vermoord. Een soort daad uit liefde...'
'Ugh, zoetsappig! Kunnen we nu gewoon verder met de les?' Draco stond op en zuchtte diep. Ik besloot hem gewoon te negeren.
'Het grote mysterie is alleen-'
'Waarom ben ik niet dood?' De klas was even stil. Je kon het geruis van het oude kasteel horen. Het was alsof iedereen bang was om iets verkeerds te zeggen.
'Nou, misschien was het wel beter geweest als je wél geraakt was door die vloek!'
'Kop dicht, Malfidus!' Ik herkende die stem maar al te goed. Het was George. De roodharige jongen stond in de deuropening en keek nijdig naar Draco. 'Dat jij nou doodverwensingen naar mensen slingert maakt jou echt geen beter mens. Professor, mag ik Ella even lenen?' Professor Kist knikte.
'Ja, je hebt wel genoeg geleerd voor vandaag. Iedereen, ga naar bladzijde 333 en begin met een verslag waarom het zo belangrijk is om over de eerste tovenaarsoorlog te leren.' Professor kist draaide zich om en ging achter zijn bureau zitten.
'Dan ga ik maar.' Fluisterde ik tegen Hermelien. Ik pakte mijn boeken en wilde aanstalte maken om weg te lopen toen een hand mijn arm vastpakte.
'Vertel me alles!' Fluisterde ze in mijn oor.
'Er gaat niks gebeuren!' Fluisterde ik lachend terug terwijl ik Hermelien een zacht duwtje gaf. Ze giechelde nog even en liet me toen los.
'Perfecte timing.' Fluisterde ik in George's oor.
'Weet ik toch.'

'Dus eigenlijk moet je gewoon die ballen wegslaan?' George legde mij net uit hoe Zwerkbal werkt. We liepen door de overvolle straten van de wegisweg. Overal liepen tovenaars en heksen haastig voorbij terwijl anderen rustig de tijd namen om door de winkelruiten te kijken.
'Ja, eigenlijk is dat zo'n beetje wat ik doe.'
'O, nu ben ik echt onde de indruk!' George gaf mij een zacht duwtje waarnaar we allebij in lachen uitbarstte. We liepen een tijdje in stilte. De lange straten waren gevuld met winkeltjes, cafeetjes en Goudgrijp, de tovenaarsbank. 'Waar zoeken we ook alweer naar?' Vroeg ik na een tijdje.
'Olivanders. Daar gaan we een toverstok halen.' Ik knikte. Wat een gedoe allemaal! Ik dacht dat toveren alleen een beetje met een stokje zwaaien en wat rare woorden zeggen, niet dus.
'Moet ik echt élke dag al die zware boeken meenemen naar de les?' George moest er van lachen. Het was ook een stomme vraag, natuurlijk moest dat!'
'Eigenlijk wel, maar ik wil ze ook wel voor je dragen.' Ik keek snel weg van George's blik. Weer die glimlach. Die hartverwarmde, lieve glimlach.
'In de dreuzelwereld is er ook school, weet je.' Was dat nou serieus het enigste wat ik kon uitbrengen? Natúúrlijk was er een school in de dreuzelwereld.
'Hoe is het op zo'n 'Dreuzelschool'?'
'Geen idee.' George keek mij even raar aan. 'Ik heb altijd thuis les gehad. Ik kwam bijna nooit het huis uit. Ik was een soort...'
'Buitenbeentje?'
'Ja, dat. Na een paar jaar thuis les gehad te hebben ging ik niet echt meer met mensen van mijn leeftijd om. Soms zag ik de buren wel eens of de mensen in de wijk, maar meer niet.'
'Ja, ik was ook altijd het buitenbeentje.'
'Echt?'
'Ja, het was zwaar hoor. Altijd veel grappiger, slimmer én knapper zijn dan de rest...'
Ik gaf George weer een duw. 'Je bent gestoord.' Lachte ik.
'Net als jij.' We liepen nog een tijdje verder en stonden toen stil voor een oud, stenen gebouw. 'Olivanders, hier heb ik mijn toverstok ook gehaald.' George hield de deur open. 'Na, u.'
'Wat een gentlemen!'
'Altijd, altijd.' Ik keek even om het hoekje. Het was helemaal donker in de tzaak en het rook er muf.
'Hallo?' Riep ik zachtjes. 'Is daar iemand?' Ik liep naar een soort balie tegenover de deur. Ik drukte een paar keer op het belletje dat aan de zijkant van de balie stond.
'Ja, ja, ja! Ik kom, ik ko-' De man stopte abrupt zijn zin en staarde mij met open mond aan. 'Lily?' Ik slikte. Ik was vandaag al minstens drie keer aan de dood van moeder herinnert, nog een keer kon ik er echt niet bij hebben.
'Eleanor. Eleanor Potter.' Ik stak mijn hand uit naar de oude man die nu voor mij stond. 'Lily is mijn moeder.' De man nam mijn hand aan en knikte even.
'Natuurlijk, Albus heeft mij verteld over jou komt. Dom, dom, dom...'
'Excuseer mij, meneer. U bent helemaal niet dom. ik zou mezelf ook herkennen als mijn moeder als ik iemand anders was die mij zou verwarren met mijn moeder, snapt u?'
'Hmm, Ravenklauw zeker?' De man draaide zich om en pakte een paar dozen van de plank achter zich.
'Nee Griffoendor, meneer.'
'Jammer, jammer.' Ik keek naar George die achter mij stond. 'Hier probeer deze is?' De oude man duwde mij een toverstok in mijn handen.
'Uh, sorry? Ik snap niet helemaal...'
'Gewoon even mee zwaaien, normale procedure.'
'Meneer, ik weet niet of u op de hoogte bent gebracht over het hele 'kwijt-in-toversysteem'-gedoe...'
'Oja, natuurlijk! We gaan kijken welke toverstok bij jou past. Heel belangrijk: De tovenaar kiest de stok niet, de stok kiest de tovenaar. Oke nu, zwaai even daarmee, wil je?' Olivander wees naar de toverstok in mijn hand. Ik gaf er een stevige zwiep aan maar er gebeurde niks.
'Nee, nee, nee...Aha, deze misschien!' Hij gaf mij een andere stok en borg die van net zorgvuldig op. Ik zwaaide weer met de toverstok. Ditmaal kwam er een fel blauw licht uit, gevolgd door een keiharde knal. Een aantal spullen in de winkel vlogen een meter achteruit.
'Mooi gedaan, El!'
'Oh, stil jij!' Ik richtte de toverstok lachend op George maar hij werd snel uit mijn handen getrokken door meneer Olivander, alsof hij bang was dat ik George echt iets aan zou kunnen doen. Na een halfuur in de winkel te hebben gestaan en meer dan twintig verschillende stokken te hebben geprobeerd, gaf Olivander mij er nóg een aan.
'Het zou heel raar zijn als deze het zou zijn maar...' Ik zwaaide een keer met de toverstok en er kwam een lichtroze licht uit gevormd in een hart omring door een soort zilveren schijn. 'Onmogelijk...' Olivander stond met open mond te kijken.
'Uh, wat? Is dit mijn-
'Zesentwintig centimeter, soepel, wilgenhout...'
'Wat is er mis, Olivander?' George kwam naast mij staan en keek aandachtig naar de toverstok die nu in mijn hand lag.
'Lily. Deze is van Lily...'
'Lily zoals in mijn-moeder-Lily?' Meneer Olivander knikte. Mijn moeders toverstok...het engige voorwerp dat ik nu nog van haar had. George pakte mijn hand vast. Mijn hart begon sneller te kloppen en mijn wangen kleurden lichtroze.
'Gaan we?' Ik knikte. Ik wilde niet nog meer herinnerd worden aan de dood van mijn ouders.
'Dankuwel, meneer!' Riep ik nog voordat we weg liepen. Olivander knikte en verdween achter de balie.

'Hier, één glas vers pompoensap.' Het was inmiddels al twee uur later en na nog een aantal spullen gehaald te hebben zaten we even uit te rusten op een pleintje.
'Dankje.' Ik pakte het glas aan en nam een slok. 'Weet je ik heb in tijden niet zo'n bizarre dag meegemaakt.'
'Wen er maar aan, zo gaat het er aan toe op Zweinstein!' Het was even stil en ik nam nog een slokje van mijn pompoensap. 'Zullen we zo terug gaan?'
'Ja, voor ze zich af gaan vragen waar we zijn.' Ik glimlachte bij de gedachte dat Hermelien en Ginny mij straks gingen ondervragen. Het waren echt geweldige vriendinnen, maar té nieuwsgierig. We stonden op en liepen de lange weg terug.
'George?'
'Ja?' We stonden even stil. De straten van de wegisweg waren inmiddels veel leger. De helder blauwe lucht had plaatsgemaakt voor donkere regenwolken.
'Ik wil je bedanken, echt. Je hebt sinds mijn komst hier al zo veel voor mij gedaan en ik heb je nooit bedankt...'
'Dat hoeft toch niet, daar zijn vrienden voor!' Ik trok hem in een knuffel.
'Dankje.' Na een lange knuffel kwamen onze hoofden steeds dichterbij en...onze bijna-kus werd verstoord door Koude regendruppels die langs mijn gezich streken. Grote regenplassen vormden zich overal naast ons.
'Hoe cliché.' Zei ik, zacht lachend. George grinnikte.
'Kom, straks word je ziek.' Hij pakte mijn hand vast en samen liepen we snel richting de uitgang van de wegisweg.