Hate is the New Love

Hoofdstuk 14

Koude rillingen kruipen langs mijn nek, zuchtend trap ik door. Had ik maar mavo dan hoefde ik geen half uur te fietsen. Het stomste is ook dat niemand uit mijn klas in mijn deel van de stad woont, dus ik fiets elke ochtend alleen.

In de verte zie ik het grote grijze gebouw weer opdoemen, mijn mondhoeken zakken spontaan naar beneden. Starend naar het schoolgebouw fiets ik door. Mijn longen lijken wel bevroren en mijn luchtpijp doet pijn elke keer als ik inadem, ik haat winters. Gelukkig is de winter bijna afgelopen en gaan we binnenkort op vakantie met school, nou ja ik denk eerder dat het een educatieve reis wordt, zoals mijn mentor zei.

Harde toeters laten mij opschrikken uit mijn gedachtes. Ik kijk opzij en zie een auto met een enorme vaart op mij afrijden. Verstijfd stop ik met trappen en blijf ik staren, mijn fiets slingert gevaarlijk heen en weer. Nog een keer wordt er getoeterd dat er voor zorgt dat ik uit mijn trans opschrik. Haastig pak ik het stuur steviger beet en begin ik als een gek te trappen, de auto zo dichtbij dat ik de persoon zelf erin kan ruiken, remt nog steeds niet af. De voorkant van de auto schiet langs mijn bagagedrager aan. Ik slinger maar val niet, de klapt heeft er wel voor gezorgd dat ik duizel.
~•~

Op school aangekomen blijkt het dat mijn halve achterwiel zowat weg is, hoe dafuck heb ik daarmee kunnen fietsen? Ik doe me fiets nog geen eens op slot, niemand steelt een fiets die kapot is. Wetend dat ik te laat ben loop ik met mijn 'puberhumeur' de school in. De gangen zijn leeg en er staat niemand voor de balie. Ik kijk naar de grote klok en zie dat de helft van de les al voorbij is. Wat jammer nou, nu mis ik de helft van aardrijkskunde. Ik ga het echt missen, not. Ik loop naar de altijd chagrijnige balievrouw en in mijn te laat briefje. Met een chagrijnig gezicht loop ik naar het lokaal waar ik iedereen al zie zitten. Ik bereid me voor en doe de deur open, alle ogen richten zich gelijk op mij. Met een pokerface geef ik mijn te-laat-briefje af en loop ik naar mijn plek naast Maria. 'Hei,' begroet ik haar nors. De leraar kijkt mij nors aan en vervolgt zijn ubersaaie verhaal.

Plot schuift Maria een briefje onder mijn neus. Ik maak hem onder mijn tafel open. Sorry. Staat er alleen. Geeft niet, ook mijn excuses. Schrijf ik en schuif het papiertje naar Maria. Het is waar, ik had niet zo kinderachtig moeten doen om haar te negeren. Het is haar leven en ze mag zelf weten wat ze met jongens doet, als ze mij er maar niet bij betrekt. Sinds wanneer gebruik jij zulke nette woorden? Krijg ik toegeschoven en grinnik zacht. De leraar merkt het gelukkig niet op, toch ben ik even stil en doe ik alsof ik oplet. Sinds ik volwassen ben geworden. Krabbel ik ondertussen en schuif ik het papiertje weer haar kant op. HAHAHAHHA jij en volwassen kan niet hoor. Krijg ik al snel terug geschoven. Ik kijk der quasi-gekwetst aan en ze kijkt met poeslief aan. Ik stop met schrijven als ik de bel hoor gaan. Wow dat ging snel. Samen lopen we de les uit op weg naar onze nieuwe les. Frans.
---

Sorry voor kort deeltje :( Rede dit keer: druk met school, sporten, vriendinnen en inspiratie krijgen ':)

OMG IK BEN AAN HET SPACEN KJFDWNJIWFDNIFDWJCWJCWJWDC WDCKCDWJJDC 1 K READS OKE IK SPACE M IK BEN ZO VROLIJK NU BEDANKT GIRLS AND BOYSS JSJKCKWDC EN ALIENS :)

Xxx lynn❤️