PROLOGUE

1.9K 33 0
                                        

"Ikaw!" bulalas ko ng mapagtanto kung sino ang dumukot sa akin.

"Oo! Ako nga. Why? You never thought na ako gagawa nito diba?" humahalakhak niyang sagot.

Pinagmamasdan ko siya habang nagpapaikot ikot at nilalaro niya yung baril na nasa kamay niya.

Mukha na siyang nababaliw.

"Do you even know how hard it was for me during those years?!" namumula yung mukha niya habang nakatitig sa akin.

Umiling lang ako.

Wala akong magawa.

Nakatali ako sa upuan. Nasa isang bahay kami. Hindi ko alam kung saan o kanino tong bahay but it looks familiar.

"I know. You never cared anyway." malungkot na yung mukha niya. pabago bago siya ng emosyon.

Jusko ano bang kasalanan ko sa taong to. Naiiyak na ko.

Halos 5 araw na kong nakatali dito. maalis lang yung tali kapag magbabanyo ako pero may bantay.

Itong taong to ngayon lang siya nagpakita.

Puro mga alalay niya lang ang nakikita ko nung mga nakaraang araw.

Hindi ako makapaniwala. Out of all people bakit siya?? Bakit? I feel so broken, betrayed, alone.

(T_T)

Ano ba naging kasalanan ko para maranasan ko lahat to?!

"You will never escape this hell. YOU ARE MINE. And we will be together!" sigaw niya habang palabas ng kwarto.

Oh God! What am i gonna do???

This time, it's Our ChanceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon