Tainted Heart [pl] √

Part 22/ Dear Diary

Kiedy wracamy ze sklepu, obie jesteśmy obładowane siatkami. Wchodzimy do domu i od razu uderza nas zapach pieczonego kurczaka.

-Mamo? Jesteś w domu? -krzyczę ściągając buty.

-W kuchni! -odpowiada.

Ruszam z siatkami do pomieszczenia, gdzie znajduje się mama. Gdy mnie zauważa uśmiecha się szeroko.

-Jak na zakupach, słonka? -pyta wyciągając talerze z szafy.

-Bardzo dobrze. Cudowny wypad. -Mówi Meg z szerokim uśmiechem.

-Zgadzam się. W szczególności, że zaopatrzyłam się w kilkanaście nowych ciuszków. -Dorzucam ze śmiechem. 

-Mam nadzieję, że nie same czarne.. -mówi moja rodzicielka.

-Hmm, chyba znajdzie się jedna szara bluza. 

Wszystkie wybuchamy śmiechem. Widząc jak mama wyciąga kurczaka z piekarnika, robi mi się niedobrze. 

-Ja nie będę jadła. Nie jestem głodna. -mówię i ruszam do pokoju zanim rodzicielka coś powie.  

Gdy wchodzę do pokoju, odkładam siatki na łóżko i wyciągam z szafy ciemne dresy oraz zwykłą, turkusową koszulkę.

Przebieram się włączając w międzyczasie laptopa. Od razu loguję się na Facebook'a i pocztę.

Po przejrzeniu kilku nowych postów, włączam swoją ulubioną playlistę i zabieram się za układanie ubrań. 
Gdy kończę, ściągam wszystkie rzeczy z biurka i półek. Przeglądam przy okazji książki, szukając jakiejś ciekawej lektury. 

Podśpiewując pod nosem Jet Black Heart, czytam opisy książek. 

Moją uwagę przyciąga mały acz gruby notes. Jest czarny, ale nie przypominam sobie, żebym go kupiła. 

Otwieram go na pierwszej stronie i zamieram, widząc charakterystyczne pismo. 

Caroline.

Nagle uderza we mnie wspomnienie sprzed trzech lat. 

*Trzy lata wcześniej*

-Co robisz? - Mówię wchodząc bez pukania do pokoju Caroline. 

-Może nauczysz się pukać, co? -odpowiada dziewczyna zatrzaskując jakąś książkę.

-Ciekawe po co. Co czytasz? -pytam siadając na duże łóżko. 

-Nic, to nie książka. To jest nowy notes, który kupiłam. -mówi ze śmiechem. 

-I co tam tworzysz? Gorące sekrety o tajemniczym chłopaku? -rzucam.

 Car wybucha śmiechem. 

-Caroline, chodź tutaj! -krzyczy tata. 

-Już biegnę! -Odkrzykuje dziewczyna, odkłada notes na biurko i zbiega po schodach. 

Kiedy tylko znika za drzwiami, sięgam po notes. Otwieram na przypadkowej stronie i zaczynam czytać.

24 maja 2013 rok

Drogi pamiętniku.

Zauważyłam go w szkole. Nic się nie zmienił. Jego brązowe loki dalej okalają jego cerę bez skazy. Odkąd przestaliśmy być ze sobą, zaczął spotykać się z wszystkimi pustymi dziewczynami. Zauważyłam, że jest strasznie arogancki i nieuprzejmy w stosunku innych, którzy są młodsi i słabsi.
Może zawsze taki był, tylko tego nie zauważałam? 
Byłam tak głupio w nim zakochana.. 

Nienawidzę siebie, za to, że oddałam mu swoje serce w całości. 

Nienawidzę go za to, że złamał mi serce.