A heart that cannot love (complete)

kabanata 3

Kabanata 3

Grae's POV

"Hey pretty lady. Mukhang malalim ang iniisip mo."

I faintly smiled to my bestfriend. Hindi ko namalayan na sobra na pala akong nahuhulog sa pagiisip.

"Wala naman. How's your trip?"

Kakabalik nya pa lang from Paris. Duon nya binili ang mga gagamitin nya for our project. Ako naman ay nag order na kay Grandma Paris. Pero hindi yun ang iniisip ko kung hindi ang sinabi ni Tito Slate sa akin.

Flashback...

Hindi ko alam kung ilang minuto o oras na ba akong tulog basta nagising na lang ako nandito na ako sa kama ko. Binuhat siguro ako ni Kuya kanina.

Hindi naman talaga ako nakatulog kanina I passed out. Kahit kasi uminom na ako ng gamot ay nanduon pa rin ang kirot sa puso ko sa di malamang kadahilanan.

May mga bulungan akong naririnig pero hindi malinaw sa akin kung ano ang pinaguusapan nila.

"Kuya? Gavin?" dahan dahan akong tumayo sa kamay at hinanap ang slipper.

Medyo gumaan na ang pakiramdam ko at hindi na naninikip ang dibdib ko. Unang pumasok si Kuya na may pagaalala sa mukha kasunod nya si Gavin at si Tito slate.

"How are you feeling Grae?"

"Okay na po Tito. Stress lang po siguro dahil malapit na ang finals but don't worry tito I'm fine."

I bit my lower lip. I am not in good shape. I can feel it. I can feel na konting panahon na lang ang meron ako but I will never tell them. I want to go ng hindi sila nahihirapan.

Mariin akong tiningnan ni Tito Slate. Binabasa nya ako kung nagsasabi ako ng totoo o hindi. I know he knows that I did not fell asleep. I passed out at masama yun.

Lord, sana walang sabihin si Tito slate.

"Can you two leave us for a while?"

Kahit na umaangal ay walang nagawa yung dalawa kung hindi ang sumunod. Kahit naman kasi mabait si Tito Slate na twin brother ni Mommy ay napakaintimidating ng itsura nito at kahit sa simpleng salita nya lang mapapasunod ka talaga nya.

"You passed out while you're still in pain." Hindi nagtatanong ang tono ni Tito kung hindi nag sasabi.

I slowly nodded.

"You're turning 18 na in less than 2 months. Hindi na ako magpapaligoy ligoy dahil simula at sapul pa naman ay alam mo na ang tungkol sa sakit mo. You know me mas gusto ko ang straight to the point kesa ang isugar coat ito." Tumango ako. "tatapatin na kita, 50 percent na lang ang functioning ng puso mo at bawat araw pababa ng pababa ito hagga't hindi pa tayo nakakahanap ng tamang heart donor. But don't worry I will do everything to save you. If I have to move heaven and earth to find the right donor I will."

Naginit ang magkabilang dulo ng mata ako and next thing I know umiiyak na pala ako.

All my life open na ako sa possibilities na hindi na ako tatanda dahil baka maaga akong mawala pero yung sa mismong harapan mong 50 percent na lang ang functioning ng puso mo at maari kang mamatay ang mas masakit.