A heart that cannot love (complete)

epilogue

                  

Epilogue

Graciella's POV

            "Happy 20th anniversary." He whispered to my ears.

           
             Ang bilis ng panahon. Parang kelan lang ng kinasal kami tapos ngayon heto at nagsecelebrate kami ng 20th wedding anniversary namin. Marami kaming pinagdaanan na magasawa. May masaya at may malungkot pero ang pinaka masakit at mahirap gawin sa lahat ay ng kailangan na naming sabihin sa anak namin ang totoo.

            Hanggang ngayon nakakaramdam pa rin ako ng paninikip ng dibdib kada maalala ko kung papaano mababakas sa mukha ni Hyacinth ang sakit. She leaves us after she learned the truth. Yuon na ata ang pinaka masakit na pangyayari sa buhay naming magasawa.

            2 years. Two years ko nang hindi nakakasama ang anak ko. Kahit pa nagkikita kami ilang beses sa isang taon, mas gusto ko pa rin na kasama sya sa bahay. Pinili nyang mag aral abroad. Pero kahit hindi kami nagkikita I am very proud of her. Kami lang ang nagbabayad ng school nya and aside from that gusto nyang sya na ang bumuhay para sa sarili nya.

            "I miss my munchkin. How I wish I could turn back time tapos mag s-stop na lang sa pagiging bata ni Hyacinth. Where I can still kiss and hugs her all day."

            Naging emosyonal na naman ako kada maiisip ko si Hyacinth. Kapag isa ka nang magulang konting bagay lang tungkol sa anak mo ay magiging emosyonal ka na.

            "Hayaan na muna natin sya. She needs time alone. Masakit rin para sa kanya ang malaman na hindi natin sya tunay na anak." Hinawakan nya ang kamay ko at hinalikan ang likod nito. "Come on, balikan na natin ang mga bisita."

            Magkahawak kamay kaming bumalik sa loob. Mas maganda sana ang anniversary celebration namin kung nandito si Hyacinth. Graciella, nagaaral si Hyacinth kaya hindi sya makakauwi.

            Naramdam ko ang pagpisil ni Aiden sa kamay ko. Alam kong kahit sya ay nalulungkot rin sa nangyari pero kahit minsan hindi ko kinakitaan ng panghihina si Aiden bagkus sya pa ang naging sandalan ko at makakapitan. I am very proud of my husband. He gave meaning to my life.

Nagulat ako ng huminto kami sa gitna at tinutukan ng ilaw. Naguguluhang tiningnan ko si Aiden pero maski sya ay nagulat rin then biglang nagplay ang music.

Thank you for teaching me how to love
Showing me what the world means
What I've been dreamin' of
And now I know, there is nothing that I could not do
Thanks to you

For teaching me how to feel
Showing me my emotions
Letting me know what's real from what is not
What I've got is more that I'd ever hoped for
And a lot of what I hope for is
Thanks to you

            Humigpit ang hawak ko sa kamay ni Aiden. Isa isang nagbagsakan ang luha ko habang pinapakinggan ang kanta ni Hyacinth. Tiningnan ko si Aiden, nakangiti lang ito habang pinapanood ang anak namin.

No mountain, no valley
No time, no space
No heartache, no heartbreak
No fall from grace
Can't stop me from believing
That my love will coming through
Thanks to you

There's no mountain, no valley
No time, no space
No heartache, no heartbreak
No fall from grace
Can't stop me from believing
That my love will see me through
Thanks to you, thanks to You