De abstracte kant van liefde (✔)

H12: Croissantjes en vertrouwissues

Vanmorgen was ik erachter gekomen dat de kriebel om de wekker te moeten zetten een familietrekje was.

'Verdomme, Josephine, het is zaterdag!' schreeuwde Louise, toen Josephine's telefoon "Happy" begon af te spelen. Met een wilde beweging drukte ze het kussen tegen haar oren.

'Sorry, macht der gewoonte.' Josephine gaapte uitgebreid, wreef door haar coupe wanhoop en zette uiteindelijk de wekker af.

Ik kreunde vermoeid en knipperde tegen de opkomende tranen. Mijn mobiel gaf acht uur aan.

Fijn.

Louise draaide zich nog eens knorrend om in bed. Ze mopperde nog een aantal onvriendelijke woorden en deed daarna alsof ze sliep. Ik wilde dat ik hetzelfde kon doen. In plaats daarvan, stonden mijn haren rechtovereind en bleven de ogen van Harry Styles me aanstaren vanaf het kussen.

Het bleek algauw dat Louise niet iemand was waarmee je ruzie wilde hebben in de vroege morgen. Toen ik bekend maakte dat ik wilde douchen, stond ze als een soort zombie op uit bed, graaide in één van haar tientallen tasjes en haalde er een schoon scheermesje uit. Met een duivelse blik in haar ogen reikte ze me het mesje aan.

'En ik wil geen discussie meer. Doe het gewoon.'

Dus ik heb me braaf ontdaan van mijn beenhaar.

De eetzaal hier was nog drie keer zo groot als die van het Hutchford. Groepjes meiden zaten her en der verspreid aan de lange tafel en keken niet op of om toen wij in de rij aansloten. De meeste leerlingen liepen nu gewoon rond in vrijetijdskleding. Dat hoefde ik op mijn eigen school niet te proberen. Zelfs niet in het weekend.

Gemma had haar haren nog niet geborsteld, waardoor haar haren bijna net zo overeind stonden als die van mij.

'Heb je lekker geslapen?' Ze wreef nog wat slaap uit haar ogen.

'Best wel,' antwoordde ik naar waarheid.

'Mooi zo,' glimlachte ze, terwijl ze een appel op haar dienblad legde.

Ik liep achter de andere meiden aan, die via een zijdeur de tuin van de school inliepen. Het was hier een stuk koeler dan in het gigantische schoolgebouw en bovendien een stuk drukker. De zon scheen nu al fel. Het beloofde een mooie dag te worden.

We ploften neer onder een oude wilg bij het vijvertje. Niet voor de eerste keer dit weekend had ik het gevoel dat ik op vakantie was.

Charlotte keek me een erg moeilijk aan, toen ik razendsnel drie boterhammen naar binnen werkte. Josephine stootte haar aan, waardoor ze plotseling weer erg geïnteresseerd was in haar bakje vruchtenyoghurt. Ik veegde de paar achtergebleven hagelslagjes van mijn lippen af.

'Dus, zwemmen,' zei Charlotte. Ze nam een minuscuul hapje van haar ontbijt. 'Wat is precies het plan.'

'Ik ga met Louise en Imke een bikini voor Imke scoren in het dorp,' zei Josephine, terwijl ze een veelbetekenende blik op mij wierp. 'En daarna kunnen we nog wel iets lekkers halen.'

'Haal croissantjes!' kwam Gemma tussenbeide.

'Dus als we over een uur of anderhalf klaar staan, is dat goed?' Charlotte keek vragend naar de blondine.

'Dat lijkt me wel.'

'Goed dan.' Charlotte legde het halfvolle bakje terug op het dienblad.

*

De knalroze Mini was, zelfs wanneer we geen tegenliggers hadden, een gevaar voor de mensheid. Josephine had een cd van een of andere gare band opgezet en zong alle teksten keihard mee. Ze zong vals genoeg voor vijf kraaien. Ik durfde te zweren dat ik Louise hoorde vloeken achter het stuur. Josephine trok zich echter niets van ons "stille" protest aan en in tegenstelling tot mij en Louise, leek ze er helemaal vrolijk van te worden.