De abstracte kant van liefde (✔)

H50: Haaruitval en andere vrouwenproblemen

~Extra lange zomerspecial~

'Imke, als je vandaag niet als clown door het leven wilt gaan, zal je toch echt even stil moeten blijven zitten.' Lucas stond ver voorovergebogen en bekeek mijn rechteroog alsof het een dodelijke ziekte was.

Toegegeven, het had nog steeds iets weg van een rottende champignon, maar Lucas wist dat met zijn blikken altijd extra goed te benadrukken.

'Au,' kermde ik, nadat hij voor de derde keer in mijn oog prikte met de kwast. 'Je moet de blauwe plek wegwerken, niet mijn oogbal eruit wippen!'

Lucas trok zich niets van mijn gezeur aan. 'Niet zo piepen, Im. Vanmiddag mag je je prachtige oog weer aan de wereld showen, maar voor nu moet ik echt nog even verder poeren.'

'Gewéldig,' mompelde ik. Dat betekende namelijk dat ik vanmiddag of vanavond weer aan de beurt zou zijn.

Het was nog nog geen zeven uur 's ochtends, maar het leek alsof de hele school al in rep en roer was. In werkelijkheid waren dat alleen de zesde klassers die hun weekendtassen aan het inpakken waren, maar deze keer niet om naar huis te gaan. De bus zou ons half acht komen ophalen om ons naar de Efteling te vervoeren.

Ondanks dat ik de Efteling geweldig vond, kostte het me veel moeite om een beetje enthousiast te worden. Alleen het vooruitzicht van hectische verkleedpartijtjes maakte me me al zo'n beetje overspannen.

Gelukkig had Lucas zin voor twee en viel het hem niet eens op dat ik met een dubbel gevoel wegging.

'Ik heb vijf jaar lang jaloers toegekeken hoe de zesde klassers naar een leuk pretpark gingen en nu ben ik zelf aan de beurt. Is het niet geweldig? En nog naar de Efteling ook! Ik ben daar nog nooit geweest.' Lucas legde stuiterend de make-upkwast in het speciale tasje en gooide die in zijn grijze rugzak. Ik bekeek op mijn dooie gemak of we wel alles hadden ingepakt. Het was verschrikkelijk om samen met Lucas mijn tas in te pakken. Als ik niet goed oppaste, zou hij mijn weekendtas zo omgooien om alles er weer "netjes" in te stoppen. Hij vond mijn manier van inpakken veel te slordig.

'Volgens mij komt de bus eraan, Im! Zit je pruik goed? Heb je je borsten verborgen?'

'Welke borsten?' mompelde ik.

Lucas probeerde me op te beuren met een schouderklopje. 'Doe nou niet zo pessimistisch. Je bent mooi zoals je bent.'

Ja, dat hielp echt.

'Zijn jullie klaar?' klonk Chris' stem aan de andere kant van de deur.

Lucas wierp nog een laatste blik op mij, gooide de grim van mijn vader in de rugtas en rit hem dicht.

'Jup,' zei ik.

'Mooi. Als we snel zijn kunnen we heel kinderachtig naar de achterbank duiken.'

'Klinkt als een plan,' zei Lucas.

De bus was ruim genoeg voor alle laatste jaars, meneer Depoix, mevrouw Ferens van Nederlands en meneer Claes van economie, die tevens onze buschauffeur was. Ik verdacht de man ervan dat hij wel eens expres tegen een boom aan kon rijden om maar van ons, irritante puberale kakkers, af te zijn. Vlug schoof ik die gedachte van me af. Meneer Claes leek dan niet al te dol op zijn leerlingen, hij was nog niet levensmoe en bovendien mocht hij over een paar jaar met pensioen.

We gooiden onze tassen in het bagagehok en gingen achterin de bus zitten. Langzaamaan druppelden mijn jaargenoten binnen en een enthousiaste mengeling van Frans en Vlaams begon door de bus te galmen. Ik was trots op mezelf dat ik de twee Fransen voor me bijna letterlijk kon verstaan.

'Een goede middag, bonjour,' klonk het door de geluidsboxen. Meneer Depoix klopte nog even op de microfoon om te checken of hij daadwerkelijk aan stond. Het luide geroezemoes ging over in een zacht gefluister. 'Ik hoop dat jullie er allemaal net zoveel zin in hebben als ik, maar voor de lol echt kan beginnen, moeten er nog wat algemene zaken besproken worden. Zo wordt je bij diefstal, pyromane activiteiten en algemeen wangedrag direct teruggestuurd. Volgens mij zijn jullie allemaal goed genoeg opgevoed om je daaraan te houden, toch?' Een instemmend antwoord ging door de bus. 'Mooi zo. En als laatste wil ik nog even benadrukken dat het absoluut verboden is om aanwezig te zijn in de huisjes van de Rousseau-dames. Overdag gaan jullie je gang maar, maar 's avonds is het uiterst verboden.'