De abstracte kant van liefde (✔)

H57: Felrode jurken en bekladde gipsbenen

'Imke, ik weet dat je je niet meer hoeft voor te doen als een jongen, maar dat betekent niet gelijk dat je allemaal slechte vrouweneigenschappen moet aanleren, weet je. Je bent nu al een kwartier alleen maar bezig met je haar.' Lucas keek me verwijtend aan vanaf zijn bedrand. Het was wel duidelijk dat hij zich mateloos irriteerde.

'Mag het een keertje?' vroeg ik wat hooghartig.'Mijn moeder vergeeft het me nooit als ik er tijdens mijn diploma-uitreiking uitzie als een slons.'

'Ja, maar als je mij je make-up had laten doen waren we tien minuten geleden al klaar geweest.'

'Niet waar!'

'Nou, vijf dan. Maar het had wel degelijk tijd gescheeld.' Hij sloeg zijn armen over elkaar heen, compleet zeker van zijn gelijk. Misschien was dat ook wel terecht, maar dat ging ik natuurlijk nooit toegeven.

'Nog vijf minuutjes.'

'Tuurlijk,' zuchtte Lucas, voor hij op zijn strak opgemaakte bed neerplofte. 'Waarom ook niet?'

'Bedankt Luukje.'

Heel langzaam en voorzichtig bracht ik nog een laatste laagje lippenstift aan. Louise had hem voor me uitgezocht, zodat ze zeker wist dat mijn lippen dezelfde kleur als mijn jurk zou hebben. Zoals gewoonlijk was Louise feilloos in haar minder dramatische beslissingen en paste het helemaal perfect.

Het kleedje kwam tot net boven de knie, had een dun schouderbandje en was op mijn rug gemaakt van kant. Het lijfje waaide vanaf mijn heupen iets uit, waardoor ik er volgens Lucas uitzag als een prinses.

Voor het eerst in tijden kon ik breeduit naar mezelf lachen in de spiegel. Ik zag er écht mooi uit.

Lucas tikte op zijn horloge. 'Im!'

'Ja ja!'

Waggelend op mijn blote voeten liep ik naar mijn bed, waar een paar schattige sandaaltjes oplagen. Die had Lucas voor me uitgezocht. Ik had nooit verwacht dat ik zoiets leuk zou vinden, maar ik vond ze oprecht heel erg leuk.

Vlug deed ik de bandjes dicht en sprong op van m'n bed.

'Klaar!'

'Eindelijk,' zuchtte Lucas.

Mijn beste vriend zag er echt knap uit in zijn witte overhemd en nette zwarte broek. Hij had zijn haren in model gebracht met wat wax en had een paar nieuwe nette schoenen aangeschaft. Als ik zo naar hem keek, was het me een raadsel waarom hij nog geen vriend had. Hij hoorde op de Most Wanted pagina's van de nog niet bestaande homobladen te staan.

Lucas bekeek me van top tot teen en begon breed te grijnzen.

'Wacht nog heel even dan. Ik heb vanmiddag iets uit de tuin gehaald voor je.'

'Uit de tuin?' Wilde hij me besproeien met zand en me zo een meer "natuurlijke" look geven? Josephine moest echt eens stoppen met het doorgeven van haar vrouwenblaadjes.

'Ja. Kijk.' Hij opende het laatje van zijn nachtkastje en haalde daar iets roods uit. Toen ik beter keek, zag ik dat het een redelijk grote rode bloem was. Het had vijf grote bladeren en een kleine, gele kern die een beetje uitstak.

'De meeste bloemen zijn nu wel zo'n beetje uitgebloeid, maar deze was nog helemaal perfect. Hij lijkt een beetje op jou, Immie. Ook een laatbloeier.' Hij boog voorover en stak de bloem met een schuifspeldje in mijn haar.

'Wow,' zei ik. 'Tof, Lucas.'

'Ik dacht al wel dat je hem mooi zou vinden.' Lucas keek tevreden naar zijn kleine creatie. 'Kom, laten we maar gaan.'

Voor de waarschijnlijk laatste keer in ons leven sloot Lucas de kamerdeur achter ons. Die middag hadden we al onze spullen in dozen en tassen al naar beneden gebracht. We hadden de hele kamer opgeruimd, onnodige troep weggegooid en allemaal verloren dingen teruggevonden. Tubetjes huidlijm, bakkebaarden, gevulde onderbroeken en kapotte bedrading waren uit alle verloren hoekjes naar boven gekomen, wat een vlaag aan herinneringen met zich mee had gebracht. Ondanks dat het vaak genoeg ontzettend vervelend was geweest, hadden Lucas en ik ook ontzettend veel lol gehad samen.