Σε Ξερω?

Κεφάλαιο 19ο

Φτάσαμε στο κλαμπ...

Χαιρέτησα τα παιδιά.. ( Ειρήνη-Λουκας-Βασιλης )

Αυτοί ήμασταν..

Μπηκαμε μέσα και καθισαμε σε ένα τραπεζάκι κοντά στην μπάρα πάλι καλά... Πήραμε τα ποτά μας και κατσαμε... Η ώρα κυλούσε ήρεμα και ωραία!

Χορεψαμε ηπιαμε όσπου ήρθε η ώρα να φύγουμε... Δν έβρισκα τον Γιάννη για αυτό πήγα να τον ψάξω!

Απομακρύνθηκα από την παρέα και πήγα έξω από το μαγαζί να δω μήπως κάπνιζε... Συνήθως όταν μεθα καπνίζει για αυτό... Δν ήταν εκεί!

Πάνω που πάω να μπω μέσα κάποιος βάζει κάτι στην μούρη μ και μετά όλα μαύρα...

Δν ξέρω πόση ώρα κοιμάμαι δν ξέρω καν αν είναι νύχτα ή μέρα! Τι ώρα είναι? Που είναι τα παιδιά? Που είμαι εγω?

Ακούστηκαν βήματα και έκανα πως κοιμάμαι...

Άνοιξε μια πόρτα και μπήκε λίγο φως μέσα μέχρι που ξανά έκλεισε...

" Ξυπνησες?"

Με ρώτησε μια γνώριμη φωνή...

Δν απάντησα για να δείξω ότι κοιμάμαι...

" Το ξέρω ότι είσαι ξύπνια... Θα σου φέρω κάτι να φας έχουμε πολλά να πούμε οι δύο μας"

Έφυγε και σηκωθηκα απο το άβολο κρεβάτι που με είχαν βάλει...

Ποιος είναι αυτός τι θέλει από εμένα?

Όσο εγώ τα σκεφτόμουν αυτά γύρισε μια ένα πιάτο φαγητό... Ο θεός να το κάνει φαγητό...

"Φαε!"

Μ είπε.

" Ιού όχι "

" Δν έχει κάτι άλλο αυτό και άμα σου αρέσει "

" Καλύτερα να πεθάνω απο την πείνα "

" Δν το θέλουμε αυτό... Μετά δν θα είσαι χρήσιμη.. "

" Χρήσιμη γιατί? "

" Θα δεις τώρα κάτσε φαε!"

Μ είπε και έφυγε εγώ έκοψα λίγο από το μπαγιάτικο ψωμί που είχε μαζι και έφαγα...

Μα γιατί δν βγαζω το κινητό να πάρω τηλέφωνο τα παιδιά να κάνουν κατι?

Το εψαξα αλλά δν το βρήκα... Μπήκε μέσα πάλι εκείνος..

"Αυτό ψαχνεις?"

Μ είπε και μ έδειξε το κινητό μ..

" ναι"

" Δν μπορώ να στο δώσω... Πάντως το αγοράκι σου δν έχει σταματήσει να πέρνει τηλέφωνα... Μας έχει πάρει τα αυτιά "